Recensie: Met de musical ‘Anastasia’ heeft Den Haag er een publieksattractie bij
De musical ‘Anastasia’ moet ‘The Lion King’ doen vergeten. Van Petersburg vliegensvlug naar Parijs via een dieprood, revolutionair gekleurd liefdesverhaal. Den Haag heeft er een publieksattractie bij.
Geloven. Gewoonweg blíjven geloven. In jezelf, in de ander, in wat je zelf vermag. In de toekomst, of in verhalen. Of in de Bijbel, de Koran, de Mahabharata of de Thora. In Shakespeare, buitenaards leven of sprookjes: zolang je maar gelooft, beleef je een hallucinerende ‘neverending story’. Napoleon I verwoordde het ooit zo: ‘Wat is geschiedenis anders dan een geaccepteerde fabel?’
‘Vergeet mij niet,’ schreef Anastasia toen ze zeventien was, in 1917, aan een vriendin. Nou, de wereld is haar allerminst vergeten. In talloze publicaties, toneelstukken, films (bijvoorbeeld die met Ingrid Bergman uit 1956), balletten en televisieseries speelt Anastasia een hoofdrol. Precies zo in de aangekochte Broadway-musical die nog de komende maanden, wellicht jaren, te zien is in het AFAS Circustheater in Den Haag, als opvolger van ‘The Lion King’.
Anya. Zo heet ze werkelijk. Totdat ze zelf gelooft dat ze Anastasia Nikolajevna Romanov zou kunnen zijn.
Is ze ‘feit’ of is ze ‘fictie’? Anya. Zo heet ze werkelijk. Totdat ze zelf gelooft dat ze Anastasia Nikolajevna Romanov zou kunnen zijn, de vijfde telg en jongste dochter van tsaar Nicolaas II van Rusland. Diens gezin – inclusief Anastasia – werd in juli 1917 in Jekaterinenburg op brute wijze uitgemoord in de verhitte strijd tussen communistische mensjewieken (de witten) en bolsjewieken (de roden), voorvaderen van de Oktoberrevolutie in Rusland.
Pover
Het verhaaltje dat in de musical hierover wordt opgedist, doet daartegenover wat pover aan. Weeskind Anya (glansrol Tessa Sunniva van Tol, bekend van ‘So You Wanna Be a Popstar’ 2007) is van eenvoudige komaf maar wil dolgraag naar Parijs, stad van haar dromen.
Dmitri (Milan van Waardenburg) en Vlad (Ad Knippels) doen haar geloven dat ze voor de verloren gewaande maar in leven verkerende tsarendochter Anastasia (letterlijk: wederopstanding) kan doorgaan. Zij had volgens de geruchten immers aan de moordpartij weten te ontsnappen. Het is hun bedoeling om de uitgeschreven beloning van de in Parijs woonachtige keizerin-grootmoeder te verzilveren door haar te verenigen met de spoorloze Anastasia.
Maar gaandeweg ontstaat her en der twijfel: is Anya inderdaad de lang gezochte prinses? Of toch niet? Een speeldoosje dat de prinses op jonge leeftijd ten geschenke heeft gekregen en die Anya in bezit heeft gekregen, moet als doorslaggevend bewijs dienen. Wel jammer dat een maatschappijkritische toon of verhaallijn niet echt uit de verf komt, een euvel waaraan het musicalgenre al zo lang lijdt. Zo wordt de moordpartij niet en de rode revolutie slechts in bijzinnen behandeld. Natuurlijk gaat er wel een liefdesverhaaltje schuil achter de intrige.
Hoogtepunt van Anastasia
Het zijn juist de muziek, de adequate, muzikale begeleiding door een veertienkoppig ensemble en vooral de loepzuivere en zeer verstaanbare vocale bijdragen die over de hele linie voor een hoogtepunt zorgen. Het toneelbeeld verleidt voortdurend tot open doekjes. Beeldwisselingen komen in snel tempo voorbij aan de hand van videoprojecties op XXL-formaat. Je wáánt je in Sint-Petersburg, in Parijs. In de herfst, in een theater.
Het is allemaal van een visuele romantiek waarin het een heerlijk onderdompelen is. Door twee slim opgestelde draaitonelen, eentje rechts, eentje links in het decorbeeld, kan in een handomdraai worden geschakeld tussen de verschillende locaties waar het stuk gesitueerd is.
Aan de eindstreep heeft ‘Anastasia’ zelfs de grootste scepticus van het genre verbaasd en verrast.
De voorstelling staat ook verder bol van theatertechnische hoogstandjes. Hoogtepunt in dat verband is de treinreis naar Parijs, waarbij het perspectief op de treinwagon filmisch meebeweegt met de veranderende achtergrond. Gevoegd bij de vaak oogverblindende, veelal met pracht en praal uitgeruste kostuums (279!) ziet het geheel er vol en rijk uit – terwijl er soms toch niet meer dan drie of vier figuren het grote toneelpodium bevolken.
Het Zwanenmeer
Opmerkelijk is de scène waarin een deel uit ‘Het Zwanenmeer’ wordt nagespeeld, of beter: gedanst, op spitzen, een tutu voor de ballerina, een maillot voor de ballerino, in een pas de deuxtje dat eindigt in een volleerde ‘fish dive’, nog wel omringd door een ‘ballet blanc’ van welgeteld drie zwaantjes.
De muziek is veel minder belegen dan je vooraf zou denken. Aan de eindstreep heeft ‘Anastasia’ zelfs de grootste scepticus van het genre verbaasd en verrast: geen kippenvel, maar wel een rilling die over de rug liep en op het punt van aanzwellen stond.
Stage Entertainment, ‘Anastasia’, t/m januari 2020, AFAS Circustheater. Meer informatie: www.anastasia.nl
Dit artikel uit Den Haag Centraal van 03 oktober 2019 wordt u gratis aangeboden. Wilt u meer lezen of meer weten over de krant DHC? Kijk hier voor een (proef)abonnement en meldt u zich hier aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Wilt u meer video’s zien? Neem dan een kijkje op ons YouTube-account.
