Oud-raadslid Nino Davituliani is vrijgesproken: ‘Recherche heeft mij in de val willen lokken’

Ruim drieënhalf jaar later is Davituliani, net als de zeven andere verdachten, vrij van alle blaam. De Rotterdamse rechtbank sprak haar vrij van deelname aan een criminele organisatie, betrokkenheid bij ambtelijke corruptie, kiesfraude en meineed. Het Openbaar Ministerie (OM) overweegt nog een hoger beroep. Waar partijleider Richard de Mos zich in interviews, talkshows en een autobiografie altijd heeft verweerd tegen de aantijgingen, hield Davituliani zich de afgelopen jaren stil.

Waarom deed u dat?

“Ik was een beginnend, nog vrij onbekend raadslid. Ik zat pas anderhalf jaar in de gemeenteraad. Om dan moord en brand te gaan schreeuwen, vond ik niet gepast. Bovendien, bijna iedere verdachte zegt onschuldig te zijn, dus mensen hadden er vast weinig waarde aan gehecht. Ik besloot me daarom te concentreren op het raadswerk. Het was natuurlijk frustrerend, maar gelukkig kreeg ik veel vertrouwen van inwoners met wie ik als raadslid contact had. Zij geloofden in mijn onschuld.”

Kon u wel door met uw raadswerk?

“Ik moest mijn portefeuille veiligheid afstaan. Door die verdachtmakingen kon ik niet meer met gezag dat dossier doen. Het voelde als een tweede mes in mijn rug. Die portefeuille was mijn kindje. Ik heb desondanks mijn stinkende best gedaan. Ik heb geen raadsvergadering gemist, zelfs niet toen ik hoogzwanger was. Ik heb geen verlof opgenomen. Twee weken na de bevalling zat ik weer op de fractiekamer. Mijn collega’s stonden versteld.”

“Op persoonlijk vlak toonden andere raadsleden begrip en medeleven voor mijn situatie. Ik ben ook door een meerderheid van de gemeenteraad verkozen tot voorzitter van de commissie Bestuur. Dat gaf me zelfvertrouwen.”

Tyrus, zoals het grootschalige corruptieonderzoek naar twee wethouders en donateurs van Hart voor Den Haag heet, had een curieuze aanloop. In september 2018 ontving de gemeente een melding dat via raadslid Davituliani vergunningen te regelen zouden zijn. De tipgever, een horecabemiddelaar, had kort daarop een afspraak met haar. Namens een cafetariahouder wilde hij weten of zij kon helpen met een vergunning. Een observatieteam van de rijksrecherche luisterde mee. Het gesprek leverde niets tastbaars op, Davituliani hield de boot af. Toch zagen de onderzoekers reden om haar en Akyol onder de tap te zetten. Later kwamen De Mos en medewethouder Rachid Guernaoui op de radar van de recherche. Het gerucht waar het allemaal mee begon, verdween naar de achtergrond.

Wist u dat de ontmoeting met die horecaman de aanleiding was van de strafzaak?

“Nee, ik heb lang in het duister moeten tasten. Ten tijde van de inval was ik zes maanden zwanger. Ik hoorde pas dat de hele ellende daarmee was begonnen toen ik met mijn pasgeboren zoontje thuiskwam uit het ziekenhuis. Dat was een grote schok. Het is onbevattelijk dat de recherche mij, een volksvertegenwoordiger, met een informant in de val heeft proberen te lokken. Ik vraag me af of ze met hetzelfde enthousiasme op een melding over een raadslid van D66 of GroenLinks waren afgegaan.”

Denkt u dat uw niet-Nederlandse naam heeft meegespeeld?

“Nee hoor, ik wil niet de racismekaart trekken. Hier speelde iets anders. Al jaren beschuldigden opponenten De Mos van cliëntelisme vanwege zijn band met de Akyols (de uitbaters van zalencentrum Opera, red.). Alleen omdat ik de vriendin ben van een van de Akyols zijn ze zo gretig op die anonieme melding afgegaan. Er is geen greintje bewijs gevonden voor alle viezigheid die ze mij hebben proberen aan te wrijven.”

Toch werd de aanklacht tegen u niet geseponeerd.

“Mijn advocaat heeft twee keer om een sepot verzocht, tevergeefs. Ik denk dat ze niet nat wilden gaan, omdat de zaak zo dik was aangezet en zoveel media-aandacht kreeg. Toen het vergunningenverhaal van de baan was, kwam de beschuldiging van lidmaatschap van een criminele organisatie. Dat begrip is zó breed, als je een crimineel koffie brengt ben je al betrokken. Van een concreet strafbaar feit was geen sprake.”

Davituliani werd in 1983 geboren in Georgië, toen nog een Sovjetrepubliek. Op haar veertiende verhuisde het gezin naar Nederland. “Mijn vader was een politiek vluchteling. Hij had problemen met de geheime dienst. Maar dat was voor Nederland niet genoeg reden voor een verblijfsvergunning.” Na tien jaar onzekerheid kreeg het gezin die alsnog via een generaal pardon. Ze woonden eerst in Zeeland, later streek de familie neer in Moerwijk.

Politiek had toen al aantrekkingskracht op haar. Zes jaar geleden solliciteerde Davituliani bij de Haagse PVV. “Achteraf gezien raar, maar destijds had ik de indruk dat die partij als enige voor law and order stond. Wel stond de nadruk op de islam mij tegen. Nou, dat was bij mijn sollicitatie een dooddoener.” Vervolgens opperde haar zwager Atilla Akyol om bij Hart voor Den Haag (toen nog Groep de Mos) te gaan kijken. Erdinç introduceerde haar bij De Mos, die nog verlegen zat om vrouwelijke kandidaten. Rond dezelfde tijd deed zalencentrum Opera een partijdonatie.

Het OM maakt daarvan dat de broers Akyol u zouden hebben geplant.

“Uit het dossier is duidelijk naar voren gekomen dat ik een eigenzinnig raadslid was. Bij de nachtvergunning voor Opera heb ik vooraf aangegeven dat ik daar niet over wilde stemmen om de schijn van belangenverstrengeling te voorkomen. Dat is precies het tegenovergestelde van wat het OM beweert. Alleen kon Erdinç dat niet begrijpen. Hij zag het als verraad aan de familie en heeft toen heftige woorden gebruikt (hij beet haar toe dat Opera haar raadslidmaatschap had gekocht, red.). Allemaal onzin, hij is gewoon een praatjesmaker. Daar heeft het OM helemaal niet naar gekeken.”

Dat constateert de rechter ook. Neemt u het uw partner kwalijk dat hij met zijn blufverhalen anderen in problemen heeft gebracht?

“Ik heb hem zijn opschepgedrag altijd al kwalijk genomen. Het heeft dingen kapotgemaakt. Maar ik ken ook zijn voorgeschiedenis. Hij is een kind van gastarbeiders, zijn ouders waren altijd aan het werk. Voor zijn gedragsproblemen was geen aandacht. Niets ten nadele van mijn schoonouders, hoor. Tegelijk is hij voor mij een geweldige man die me door dik en dun steunt.”

Jullie waren verdachten in dezelfde zaak. Dat moet raar zijn geweest.

“We werden als een soort Bonnie en Clyde neergezet. Binnen het gezin leverde het veel stress op, maar we zijn daartegen opgewassen gebleken. We kregen ook veel energie en liefde van de kinderen. Voor mijn ouders was het heel pijnlijk. In de Georgische cultuur is het een schande als een vrouw van een strafbaar feit wordt verdacht. Ze hebben me gesteund, maar het was een grote klap. Wat zal de Georgische gemeenschap hier wel niet denken?”

Zijn er zaken die u achteraf gezien niet handig hebt aangepakt? Dat vragen om volmachten, bijvoorbeeld?

“Ik had alleen aan mijn eigen vriendinnen gevraagd of ze wilden zorgen dat hun familie ging stemmen, of dat ze anders een volmacht kregen om namens hen te stemmen. Als ik had geweten dat zoiets vragen ongeoorloofd is, had ik het niet gedaan. Voor zoiets onbenulligs wil je geen problemen riskeren.”

Sinds het vonnis verkeert het stadhuis in een impasse. Oud-wethouders Richard de Mos en Rachid Guernaoui zijn dan wel vrijgesproken, voorlopig lijken ze veroordeeld tot de oppositiebanken. Het steekt Davituliani dat coalitiepartijen de boot afhouden. Woensdag heeft ze een online-petitie gelanceerd die oproept tot een terugkeer van Hart voor Den Haag in de coalitie.

Welk gevoel overheerst sinds de uitspraak?

“Dat we in een rechtsstaat leven. Het vonnis heeft mijn vertrouwen hersteld, al blijf ik het handelen van het OM zeer kwalijk vinden.”

Voor De Mos en Guernaoui ligt rehabilitatie als wethouder in het verschiet. Is het niet nu, dan over drie jaar. Welke genoegdoening is er voor u?

“Als Hart voor Den Haag kan deelnemen aan het college, zal dat voor mij genoeg zijn. Dan heeft het recht pas echt gezegevierd.”

De redactie biedt dit interview gratis aan. Meer Haagse verhalen? Koop de papieren editie van Den Haag Centraal bij een van onze verkooppunten of neem een (proef)abonnement. U ontvangt de krant dan tien weken voor slechts 10 euro.