Graffiti kleurt lege promenade Kijkduin (foto’s)
De winkelpromenade van Kijkduin overleeft de grote verbouwing in de badplaats niet. Dus mogen street artists zich erop uitleven, alvorens het winkelcentrum wordt gesloopt. Het resultaat is een kleurrijke aanklacht tegen plastic.
Van de projectontwikkelaar hebben ze carte blanche gekregen. Nu de winkelpromenade van Kijkduin veroordeeld is tot sloop en veel ondernemers zijn vertrokken, mogen graffitikunstenaars en andere ‘street artists’ het ongebruikte deel van het gebouw opluisteren met straatkunst. Muur voor muur wordt het winkelcentrum onder handen genomen – zelfs de plafonds en de daken blijven niet gespaard. De kunstenaars krijgen vrij spel van curator en initiatiefnemer Miranda Lantink, mits ze zich aan het thema houden. Want die wildgroei aan graffiti vormt in z’n geheel een aanklacht tegen de grootscheepse vervuiling van de oceanen, de zogeheten plasticsoep.
Op weg naar de bakker of de laatste modezaak komen voorbijgangers uiteenlopende straatkunstwerken tegen. Hier zeegod Poseidon, grijs als van marmer, in wiens baard het afval klit. En daar Mr. Burns, de geldwolf uit de animatieserie ‘The Simpsons’, die met duivelse lach een berg plastic rommel ziet branden. “Voor mij is hij ‘the face of all evil’,” zegt maker Ringo Mollinger, die een rondleiding geeft. Indrukwekkend is het grote schuine dak, dat is veranderd in een zee van plastic tasjes, blikjes en andere zooi. Een snorkelend figuurtje probeert het hoofd boven water te houden.
Ringo Mollinger werkt aan een smeltende speelgoedsoldaat | Foto: Jurriaan Brobbel
Die tekening is het werk van een grote Braziliaanse graffitiartiest, vertelt Mollinger. “Een galeriehouder in Amsterdam heeft ons aan hem gekoppeld.” Meer internationale grootheden geven acte de présence in Kijkduin. Graffitikunstenaars uit onder meer Engeland, Frankrijk en Thailand hebben al een muurtje ‘gedaan’. “Onbetaald,” zegt Mollinger. “Ze doen het als donatie voor de campagne tegen plasticvervuiling.”
Subtiel
Bij sommige straatkunstwerken, zoals die van de klimaatdemonstrant op een omgezaagde boomstam, ligt de boodschap er dik bovenop. Bij andere is het subtieler. Neem de surfer op een grote golf, gespoten op een buitenmuur van het winkelcentrum. “Op het eerste gezicht is het gewoon een mooi plaatje van een surfer,” aldus Mollinger, “maar als je langer kijkt, zie je de boodschap.” Inderdaad: daar linksonder zwemt geen rog, maar een plastic tasje dat líjkt op een rog. Ernaast zweven geen doorzichtige kwallen, maar plastic zakjes.
Ook de haaienkop, die halverwege de promenade vervaarlijk opstijgt uit de tegelvloer, is meer dan hij lijkt. De tekening is een variatie op de filmposter van ‘Jaws’, maar dan getiteld ‘Junk’. Waar in het origineel een vrouw zwemt, drijft nu een stuk plastic.
Maar al die spuitbussen, zijn die wel zo milieuvriendelijk? In een verlaten restaurant toont Mollinger de stapel opgespaarde lege bussen. Zeshonderd, inmiddels. “We bewaren ze allemaal. Het is de bedoeling dat er een kunstwerk van wordt gemaakt. Bijvoorbeeld een grote afbeelding, waarbij de kleuren van de spuitbussen fungeren als pixels.”
Voor graffitikunstenaars als Mollinger is de winkelpromenade een speelplaats. Hier kunnen ze nieuwe spuittechnieken uitproberen en zich wagen aan andere stijlen. De hele zomer zullen ze doorgaan. Tot oktober, wanneer de sloopkogel een einde maakt aan de gedateerde winkelpromenade en de onvermijdelijk nieuwbouw uit de grond wordt gestampt. Mollinger: “Tegen september zal er geen plekje meer leeg zijn.”
Dit artikel wordt u gratis aangeboden. Wilt u meer Haags nieuws lezen? Neem dan een abonnement op DHC.
