Haagse Ellen Feller schrijft boek met tips en trucs voor pleegouders in de dop
Toen Ellen Feller en Moon aan pleegkinderen begonnen, ging dat niet meteen van een leien dakje. Maar er gebeurden ook ‘hele leuke dingen’. Feller schreef er na 23 jaar ervaring een boek over. Conclusie? Never a dull moment.
Ellen Feller en haar partner Moon zijn in de afgelopen 23 jaar pleegouders geworden van veertien kinderen. Met zeven jongeren bestaat nog steeds een goede band. Sommigen vieren kerst met hen. Nu nog woont er een pleegdochter in hun huis in de Haagse Bomenbuurt. Hoogstwaarschijnlijk de laatste, zegt Feller (55), die onlangs het boek ‘Saai is het nooit. Belevenissen van een pleegouder voor pubers’ presenteerde. “Ik wil laten zien dat pleegouderschap veel kansen biedt.”
Het pleegouderschap staat de laatste tijd flink in de belangstelling. Er was de Week van de Pleegzorg waarin aan mensen werd gevraagd pleegouder te worden. Er zijn er 3500 nodig. “Er moet wat te kiezen zijn. Dat maakt de kans groter dat er een klik is tussen een jongere en de pleegouders,” verduidelijkt Feller. Ook alleenstaanden, ook ouderen en ook jongvolwassenen kunnen pleegkinderen opvangen, en dat hoeft niet zeven dagen in de week. Pleegzorg kan beperkt zijn tot de weekenden, of alleen ad hoc worden gevraagd in crisissituaties. “Als je je als pleegouder gaat oriënteren, kun je uitzoeken wat bij je past.”
Er gebeuren ook hele leuke dingen. Als pleegouder kom je met van alles in aanraking.
Feller wéét dat er soms ‘zorgelijk’ wordt gedaan over pleegouderschap. “De kinderen die pleegzorg nodig hebben, zijn geen onbeschreven bladen. Daarom is het belangrijk zaken met elkaar te bespreken in het gezin. Er gebeuren ook hele leuke dingen. Als pleegouder kom je met van alles in aanraking.” Vandaar dat ze het boek heeft geschreven. “Om nieuwe mensen te enthousiasmeren door op die leuke en bijzondere dingen te wijzen, maar ook om pleegouders een steuntje in de rug te geven, met tips en trucs.”
Ellen Feller: een voorkeur voor pubers
Toen Ellen Feller en Moon aan pleegkinderen begonnen, ging dat niet meteen van een leien dakje. “In het begin loop je tegen van alles aan.” Ze hadden een duidelijke voorkeur uitgesproken voor 14- tot 16-jarigen: kinderen met wie ‘al fatsoenlijk ergens over gepraat kan worden’.
“Jongeren een duwtje in de juiste richting geven in een vaak roerige periode van hun leven, daar is het ons om te doen. De puberteit is een interessante periode waarin kinderen keuzes maken.” Keuzes die verstrekkende gevolgen kunnen hebben. Maar om te beginnen waren er vragen over zakgeld, bijbaantjes, schoolkeuzes en verzekeringen.
Op vakantie
Jeugdformaat, de instantie die in deze regio verantwoordelijk is voor jeugdzorg, biedt houvast. “Zij houden een vinger aan de pols. Zowel bij de pleegouders als bij het kind.” En, zo blijkt uit de geboekstaafde herinneringen: elk kind vraagt om een geheel eigen aanpak. In de ervaring van Feller is het in elk geval leuk én verstandig om er samen op uit te gaan.
“Moon en ik gaan graag met de jongeren op vakantie. De pleegkinderen die op school zitten, stimuleren we om een bijbaantje te nemen. Voor hen biedt een vakantie ontspanning. Je hebt er nadien ook veel lol van. Doordat je dat samen hebt meegemaakt, gaat het makkelijker met elkaar in huis.”
Zo zit je als pleegouder samen met de vader van de jongere langs de kant van het zwembad als je grote (pleeg)dochter afzwemt.
Tijdens een van die vakanties bleek een pleegkind wel graag bij het zwembad te vertoeven maar niet te kunnen zwemmen. Dit meisje ging nadien op zwemles. “En zo zit je als pleegouder samen met de vader van de jongere langs de kant van het zwembad als je grote (pleeg)dochter afzwemt.”
Tandarts
Een ander kind bleek al heel lang geen tandarts te hebben bezocht. Ze vonden een tandarts die wist om te gaan met angst. Die kon de acht gaatjes van de pleegzoon vullen. Feller zag vaker kinderen ‘met achterstallig onderhoud’. “Sommigen komen uit een heel druk gezin.” Ouders hebben niet altijd de mogelijkheden of de tijd om zich voldoende met hun kind bezig te houden. Desondanks is het het allerbeste als een kind thuis opgroeit. “Maar als tweede keuze is een pleeggezin zo thuis mogelijk.”
Ellen Feller, ‘Saai is het nooit. Belevenissen van een pleegouder voor pubers.’ Uitgever: 248media. Prijs: € 19,95.
Dit is een verkorte versie van het verhaal dat donderdag 21 november 2019 in de krant verschijnt. Wilt u het volledige interview met Ellen Feller lezen? Koop dan vanaf 21 november DHC. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement op de krant nemen.
