Containerwoning biedt dakloze Jasmeen (21) nieuwe start: ‘Ik heb nu meer rust’
Twee jaar lang had Jasmeen geen dak boven haar hoofd. Sinds een maand woont zij in een van de tijdelijke containerunits aan de Henri Faasdreef. En dat biedt perspectief. “Ik wil andere mensen steun geven met mijn verhaal.”
Aan de Henri Faasdreef, op een steenworp afstand van de A4, verrees vorig jaar een containerdorpje waar 70 dak- of thuisloze Hagenaars een nieuwe start kunnen maken. Sinds een maand is de jonge Haagse Jasmeen* een van hen. Ze is opgelucht dat ze na jaren in jeugdzorginstellingen, een pleeggezin en uiteindelijk de noodopvang van de Kessler Stichting een eigen dak boven haar hoofd heeft. In haar containerwoning staan een grote slaapbank en een kledingkast. “Ik ben nog druk met de inrichting bezig,” zegt de studente met een bijzonder levensverhaal.
Hoe kan het dat een 21-jarige hier terechtkomt? “Toen ik een jaar of dertien was, ging het mis,” vertelt Jasmeen. “Ik werd uit huis geplaatst door de rechter omdat mijn thuissituatie niet stabiel was. Ik had geen goede relatie met mijn stiefvader. Dat was omdat hij heel streng was. Ik moest een hoofddoek dragen en mocht geen make-up op.” De spanningen liepen hoog op thuis. Zo hoog dat Jasmeen een zelfmoordpoging deed en in het ziekenhuis belandde. Daar biechtte zij aan de arts op waarom zij dat had gedaan. Uiteindelijk besloot de rechter om haar te plaatsen in een gesloten instelling van De Jutters. “Mijn moeder wilde wel dat ik thuiskwam, maar de rechter besloot anders vanwege de situatie thuis. Die man moest weg, of ik. Ik herinner me nog dat ik laat aankwam bij de instelling, in mijn pyjama en op slippers. Dat was heel moeilijk,” legt ze uit.
Irak
Na een periode in open en gesloten jeugdinstellingen ging Jasmeen tussen haar zestiende en haar achttiende twee keer kort terug naar haar biologische vader in Irak. Ze kwam terug naar Nederland voor een opleiding. “Jeugdzorg stopte op mijn achttiende en toen ben ik op straat beland.” De Haagse woonde nog een tijdje bij haar moeder, die inmiddels een latrelatie had met haar stiefvader. Na een ruzie thuis besloot ze aan te kloppen bij het Daklozenloket.
“Ik kwam terecht op de vrouwenafdeling van de Kessler Stichting.” Het wonen in een daklozenopvang, waar zij een slaapkamer deelde met vier andere vrouwen, was geen ideale situatie. Jasmeen: “Ik voelde me er niet veilig en was vaak bij een vriendin de afgelopen twee jaar. Er zaten geen psychotische mensen, maar de vrouwen vlogen elkaar wel eens in de haren. Het is een onrustige plek als je een studie volgt.” Nu ze haar eigen huis heeft, is ze juist wel regelmatig te vinden bij de noodopvang. “Ik heb nu meer rust en loop vaak even binnen voor een praatje met mijn oude begeleiders.”
Containerwoning in Leidschenveen
De Haagse had twee opties voor een eigen plek: inschrijven voor een opknapwoning of voor een containerwoning. “Ik wilde liever een opknapwoning, want ik had eerder een documentaire gezien over een containerdorp waar veel ruzie was,” aldus Jasmeen.
Ik wil met mijn verhaal andere mensen steun geven.
Omdat Jasmeen als student niet over een inkomen uit werk of een uitkering beschikt, viel de opknapwoning af en besloot zij de gok te wagen. Sinds juli vorig jaar wonen de eerste bewoners in de flexibele woonunits. Het is de bedoeling dat die tot ten minste medio 2025 aan de Henri Faasdreef blijven staan. Daarna start de voorbereiding voor de permanente ontwikkeling van dit gebied. De gemeente onderzoekt locaties waar de woningen tegen die tijd naartoe verplaatst kunnen worden.
“Het is hier heel rustig, maar er zijn wel huisregels. Lachgas gebruiken, harde muziek, blowen en andere drugs gebruiken zijn verboden op het terrein,” somt ze op. “Er is doordeweeks een huismeester aanwezig, er is camerabeveiliging op het terrein en ik krijg drie maanden begeleiding van de gemeente.” Ze voelt zich thuis en wil de komende tijd meedoen aan activiteiten voor en met de bewoners.
De band met haar moeder heeft Jasmeen intussen hersteld. “Ondanks alles wat er is gebeurd, hou ik van haar. Ik heb me neergelegd bij de situatie. Zij wilde dat haar twee kinderen niet zonder vader zouden opgroeiden. Dat begrijp ik wel, maar als mijn stiefvader er is, blijf ik weg,” vat ze de situatie samen. De angst om over twee jaar weer op straat te belanden, is er nog wel. “Maar dat gaat niet zomaar gebeuren, is mij beloofd.”
Toekomst
Er zijn met de bewoners nog geen concrete afspraken gemaakt over toekomstige huisvesting. “Maar vanuit De Huischmeesters, de sociaal beheerder en huismeester, is er begeleiding in het zoeken naar een permanente woning,” laat een gemeentewoordvoerder weten. Jasmeen focust zich nu op het afronden van haar studie. Ze wil verpleegkundige worden. “Ik wil met mijn verhaal andere mensen steun geven. Trek aan de bel als je in een situatie komt waarin je geen uitweg ziet, zodat je een andere weg kunt inslaan. Ondanks de moeilijke jaren ben ik nu heel gelukkig,” stelt ze vast.
* Op verzoek van Jasmeen wordt in dit artikel alleen haar voornaam vermeld. Haar volledige naam is bij de redactie bekend.
Onze redactie biedt dit verhaal uit de Den Haag Centraal (DHC) van donderdag 20 april 2023 gratis aan. Wilt u meer Haags nieuws lezen? Koop dan de papieren editie van de krant Den Haag Centraal. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement nemen. U ontvangt DHC 10 weken voor slechts 10 euro.
