Interview met Ron Fresen: ‘Zo kan een mens simpel gelukkig zijn: op z’n fiets’
De politiek maakt er steeds meer een potje van, maar Ron Fresen blijft het allemaal rustig uitleggen aan de miljoenen huiskamers die hebben afgestemd op het ‘NOS Journaal’. Hij schreef er een ‘wijs’ boek over en neemt over een klein halfjaar afscheid. Dankzij zijn levenslust kan hij zeker ook buiten het Binnenhof.
Misschien vormde de alarmbel van de terugkerende prostaatkanker de doorslaggevende reden om afscheid te nemen van de NOS. Nu het besluit eenmaal is gevallen, vindt Ron Fresen (63) echter steeds meer steekhoudende argumenten om zich samen met zijn vrouw Anneke te storten op de vele andere levensaspecten die de moeite waard zijn. In hun prettige huis in het Regentessekwartier lichten de vele vrolijke vakantie- en familiefoto’s, de kookboeken en de fraaie wijnklimaatkast al een tipje van de sluier op. Zijn ziekte is intussen mediabreed uitgemeten, het is nu tijd voor een vrolijkere horizon!
Dat wil niet zeggen dat het afscheid van het ‘Achtuurjournaal’ hem licht zal vallen. Peinzend met de herkenbare Achtuur-blik analyseert hij zijn intensieve werk voor de NOS: “Toch een soort verslaving. Ik zal de dagelijkse gang van zaken missen – Rob Trip horen zeggen: ‘Ron, vertél!’ – ik zie vooral op tegen het gemis van de contacten met alle collega’s. Het besef niet langer deel uit te maken van die heerlijke onderlinge dynamiek. De lol en de spanning, meer dan de politiek, denk ik. Bovendien zou ik een eventuele verslaving aan de politiek uitstekend kunnen botvieren door de hele dag naar ‘NPO Politiek’ te kijken.” Een vrolijke lach verschijnt: “Ik verzeker je dat ik dat niet zal doen.”
‘Eigen feiten’
In zijn boek ‘Acht jaar Achtuur’ zijn voldoende aanknopingspunten te vinden voor het vermoeden van een zekere vermoeidheid over de politiek. “Ik erger me er steeds meer aan. De verwildering, de achterdocht, de wraaklust. Journalisten moeten zichzelf tegenwoordig steeds vaker verbijsterd afvragen: ‘Wat is dít nu weer?’”
Hij illustreert het hoofdschuddend met enkele recente voorvallen in de Tweede Kamer waarin onder meer de heer Baudet een rol speelde, en niet alleen hij. “Steeds vaker zijn politici bezig met hun eigen verhaal, het eigen gelijk, en niet met een gezamenlijke oplossing. Politiek is interpretatie van de werkelijkheid. Een opvatting op basis van onweerlegbare feiten, níét op basis van eigen feiten of gemanipuleerde waarheid door deze ten dele, naar willekeur, te presenteren. Zoals Baudet doodleuk in een debat poneerde dat meer gevaccineerde dan ongevaccineerde mensen in het ziekenhuis belanden. Hij gebruikte doelbewust alleen het absolute cijfer zonder het af te zetten tegen het onmisbare relativerende cijfer. Er zijn nu eenmaal heel veel meer mensen (84,4 procent) gevaccineerd. Dat shoppen in de feiten ten behoeve van het eigen gelijk is verschrikkelijk, het brengt alleen maar méér onrust teweeg: ons land uit een crisis loodsen beoogt het al helemaal niet. Ik begin daardoor mijn nieuwsgierigheid, respect en ontzag voor de politiek steeds meer kwijt te raken.”
Drijfveer van Ron Fresen
Deze ontwikkelingen vormen ook de drijfveer dat hij en zijn collega’s bij het journaal zich voortdurend beraden over hun positie en presentatie. “Hoe ga je in deze heftige tijd om met alle onverdraagzaamheid en schreeuwerige discussies? Wat breng je voor het voetlicht, wat niet? Iedereen is vanuit z’n private bubbel bezig met ‘eigen waarheden’. Als journalist houd ik van controverse en fel debat, maar ik vraag me regelmatig af waar het eigenlijk nog over gaat. Hoe breng je interessante verslagen en verhalen waar een grote groep mensen iets aan heeft?”
Hoe ga je in deze heftige tijd om met alle onverdraagzaamheid en schreeuwerige discussies?
Hij wil het niet pathetisch verwoorden als ‘bijdragen aan een betere wereld’, maar in iedere journalist schuilt toch het nodige idealisme. “Zeker in de journalisten van mijn generatie. Het luidt misschien een nieuwe ontwikkeling in waarin de journalistiek escalatie voorkomt door de controverses niet onnodig groter te maken. En niet iedere publiekstrekkende sensatie te brengen. Aanvankelijk beoogde ik met mijn boek puur de vraag te beantwoorden: hoe werkt het op het Binnenhof? Al schrijvende diende zich bespiegeling aan, een missie tot bezinning. Wijsheid.”
Mark Rutte
Degene bij wie hijzelf regelmatig over de vloer komt (in het Torentje), noemt hij de rode draad in zijn carrière: Mark Rutte. “Toen ik in 2004 voor de NOS op het Binnenhof kwam, was hij als jong VVD-talent staatssecretaris Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Na de gewonnen strijd met Rita Verdonk om het lijsttrekkerschap in 2006 was hij enige tijd oppositieleider, tot hij in 2010 voor het eerst premier werd van het gedoogkabinet. Hij is zoals hij doet, er is niets geacteerd, daar ben ik na al die jaren wel achter. Hij leeft voor zijn werk zonder zichzelf te forceren.”
De laatste bijna twee jaar gingen zijn gesprekken met de minister-president onontkoombaar vaak over corona. Het verraderlijke virus waardoor Fresen als zovelen de charme van het wandelen ontdekte. “Ik woon al m’n hele leven in Den Haag, maar de stad is nog mooier dan ik al wist. We kwamen op geweldige plekken die ik helemaal niet kende.”
Sinds een jaar of tien volgt zijn vrouw hem ook op het pad van het grootse fietsen. “We fietsten samen vanuit Zuid-Limburg via de groene oostroute naar Zuid-Frankrijk. Het mooie van fietsen is dat je op een ontspannen manier heel veel ziet. Als je over de péage raast, mis je een hoop. Bijvoorbeeld hoe het landschap en het wegdek veel zeggen over de economie van een gebied. In een mooi wijngebied bespeur je dat het de mensen goed gaat onmiddellijk aan het gladde, goed onderhouden wegdek.”
Als aftiteling zegt Ron Fresen in zijn Haagse woonkamer: “Zo kan een mens simpel gelukkig zijn. Op z’n fiets, geen verkeer, geen mensen, alleen het geluid van die fiets.”
Dit zijn fragmenten uit het interview dat Vera de Jonckheere had met Ron Fresen. Het volledige verhaal leest u in onze kerstspecial 2021, donderdag 16 december gratis als bijlage bij de krant Den Haag Centraal. Bekijk hier de verkooppunten.
