Column Casper Postmaa: Slopen zonder mededogen in Zuidwest
Hoeveel van de Den Haag Centraal-abonnees zouden ooit een uitstapje naar de Dreven en de Gaarden hebben gemaakt? Bitter weinig, vrees ik. Sterker nog, het zou me niet verbazen als de meesten nog nooit in dit stukje stad zijn geweest dat onlangs een heftige politieke rel veroorzaakte.
In het kort: wethouder Balster (PvdA, wonen) wil dat de bestaande bebouwing er plaatsmaakt voor veel meer nieuwe woningen. Voor die marsroute moest er wel een barricade worden genomen, want het gebied ligt dankzij de meesterhand van stadsbouwmeester Dudok in een beschermd stadsgezicht; daar mag je helemaal niet slopen.
Althans, zo staat op papier, maar Balster heeft daar maling aan, hij hief de beschermende status domweg op en hield een negatief advies van de welstandscommissie daarover verborgen voor de gemeenteraad. Pas toen het college dreigde te vallen over de kwestie piepte Balster een halfslachtig excuusje dat aan de werkelijkheid niets veranderde: de slopershamer zal ongenadig vallen.
Echo
Zou het werkelijk zo beroerd zijn gesteld met de wijk als de wethouder beweert? Hij had grote woorden nodig om de bewonersellende te schetsen: vocht, schimmel, tocht, geluidsoverlast. Het was een schande dat daar nog mensen woonden!
Veel bewoners denken daar anders over en de echo van Balsters betoog keert dan ook niet terug als ik door de Dreven en Gaarden loop. In geen enkel opzicht lijken de Gaarden op een buurt die door de bewoners is opgegeven, zoals je begin jaren tachtig wél in de Schilderswijk en Transvaal zag.
De straten zijn schoon, ook bij ondergrondse afvalcontainers, en de lage flatgebouwen staan ruim in het groen, hier en daar is zelfs plek voor een gezamenlijke moestuin. Ook de hoge oude bomen vallen op; in de zomer als ze vol in het blad staan, zullen de Gaarden lommerrijke dreven zijn. Toch mooi als je in een van de armste wijken (gemiddeld jaarinkomen 22.400 euro) van het land woont.
Schoutendreef
In de Schoutendreef heeft gepensioneerd HTM-chauffeur W. Bruin (75) al twintig jaar een pakhuisje. Losse handel, kleding en schoenen, vooral de laatste tijd met die faillissementjes gaan de zaken voortvarend. Hij kent de buurt goed. ‘Nooit rottigheid, in al die jaren geen inbraak gehad. Het is makkelijk om denigrerend over zo’n wijk te doen, maar het ligt er keurig bij en allemaal aardige mensen. Nieuwkomers en oude Hagenaars houden elkaar in evenwicht.’
De weg terug naar huis is lang, wat mede wordt veroorzaakt door de merkwaardige plattegrond van Den Haag. Vanaf de Van Alkemadelaan, de grens met Wassenaar, is het anderhalve kilometer naar het centrum, maar van de Dreven naar het Binnenhof ben je ruim elf kilometer onderweg. Dat is ook de reden waarom dit kan gebeuren: de spaanders vallen ver weg en treffen een groep die amper een stem heeft.
Wilt u meer weten over Den Haag Centraal of meer Haags nieuws lezen? Klik hier voor een (proef)abonnement en meldt u zich hier aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Kijk op onze Instagram-pagina voor meer foto’s en video’s.
