Kattenhotel Lorenzo jubileert: al 50 jaar professionele liefde voor de poes
Ruim vijftig jaar zetelt Kattenhotel Lorenzo aan de Obrechtstraat. Geen pension, maar een hotél. Voor een dagje, een vakantie, een verpleging, een zindelijkheidstraining. Liefde voor dieren professioneel benaderd.
“Maar het is een échte bengaal! U denkt toch niet dat wij z’n balletjes laten verwijderen? Hij is zo mooi!” Maar mooi of niet: deze bengaal komt er bij Kattenhotel Lorenzo niet in. De urine van volwassen katers die niet zijn gecastreerd, stinkt ongehoord; een eis voor een verblijf is daarom dat er gecastreerd is. Zo’n telefoontje is een gebeurtenis waar ze bij Kattenhotel Lorenzo om kunnen gniffelen. Een bengaal, met het uiterlijk van een wilde kat, is misschien niet zomaar een kat, maar blijft wel gewoon één van de logés.
Al meer dan een halve eeuw is aan de Obrechtstraat (Duinoord) Kattenhotel Lorenzo gevestigd – een plek midden in de stad waar je een dierenpension niet verwacht. Het hotel loopt van de Obrechtstraat helemaal door naar de daarachter liggende 2e Schuytstraat en telt vier aparte dierenverblijven. Hanne (59) en Marcial Lorenzo (56) bestieren op de begane grond van een klassiek herenhuis een kattenpension. In dienst zijn gediplomeerde dierenverzorgers en paraveterinairs (hebben medisch gezien meer bevoegdheden dan een dierenartsassistent). De inmiddels 84-jarige moeder van Marcial, zoon van een (inmiddels overleden) Spaanse gastarbeider die bij Philips in de Binckhorst werkte, startte in 1970 het pension; in 1999 namen Hanne en Marcial het over.
Hanne Lorenzo heeft weinig aansporing nodig om over poezen en katers te vertellen. Noem een bepaald ras en in rap tempo somt zij de karaktereigenschappen op. De verslaggever heeft zelf een mannelijke burmees die ook zo nu en dan bij Lorenzo logeert. Hanne had snel gezien dat die de typische kenmerken van dat ras vertoont: mensgericht, eigenzinnig, vocaal, eigenzinnig en macho. Het klopt allemaal.
Keizer
Een gesprek voeren met Hanne in de voorste kamer van het kattenhotel verloopt verre van ongestoord. Voortdurend gaan er nieuwsgierige katten op het kladblok van de verslaggever zitten. Op enig moment springt een drukke rode poes zelfs op zijn schouder. Op hetzelfde ogenblik wil Sylvester, een langharige beige kater, bijzonder graag weten hoe zijn mondkapje ruikt. Met engelengeduld corrigeert Hanne de enthousiaste beesten, die ook voortdurend bij haar komen buurten. Ondertussen gaat steeds de telefoon. Een vaste klant wier poes niet zo lang geleden is overleden, informeert wanneer haar nieuwe kater, genaamd Franz-Jozeph, kan komen wennen. Franz-Jozeph? Hanne Lorenzo kijkt niet meer op van zo’n naam: “Ja, hij is vernoemd naar de Oostenrijkse keizer. Frans-Jozeph. Met ph. We horen hier de wonderlijkste namen.”
Ons streven is om het de beesten hier net zo naar de zin te maken als thuis.
Hanne legt de beller uit dat het meestal een dag of drie duurt voordat een poes of kater echt gewend is en dat zo’n wenperiode ook helpt bij volgende verblijven, en maakt een afspraak. Een eerste verblijf bij Lorenzo gaat altijd gepaard met een intakegesprek met het baasje van een halfuur: dan wordt alles betreffende de nieuwe gast doorgenomen en genoteerd. De ene kat vindt het bijvoorbeeld fijn op de buik te worden geaaid, de andere juist niet.
Vast ritme in het kattenhotel
Een vast ritme in het kattenhotel is heilig. Katers en poezen verblijven na binnenkomst altijd eerst in een bench. Dan kunnen ze rustig wennen aan de geur, de andere gasten en de reuring. Op enig moment gaat de bench open en mogen de katten vrij rondlopen. Voor het ontbijt, de lunch en het diner gaan ze weer terug – op die manier kun je in de gaten houden of de dieren wel goed hebben gegeten en gedronken. Eten wat de pot schaft is mogelijk, maar veel gasten krijgen eten van huis mee.
[Tekst gaat verder onder afbeelding.]
Hanne Lorenzo. | Foto: Robert van Stuijvenberg
Hanne: “Het is een hele verantwoordelijkheid die wij dragen. Zo voelt dat echt. Wij zien dagelijks hoe gehecht mensen aan hun huisdier zijn. Ons streven is om het de beesten hier net zo naar de zin te maken als thuis.” Waarbij er wel professionele grenzen gelden: “Zo emotioneel betrokken als je bij je eigen dieren bent, kan natuurlijk niet. Dat zou niet vol te houden zijn.” Maar toch: het gebeurt dat ze met een gast een bezoek aan de dierenarts brengen als ze het niet helemaal vertrouwen.
Bij Kattenhotel Lorenzo verblijven vanzelfsprekend poezen en katers waarvan de baasjes op vakantie zijn. Ook gebeurt het dat de dieren slechts een dagje langskomen, omdat er thuis een huisbezichtiging plaatsvindt met het oog op verkoop. Verder worden in een klein deel van het hotel asielkatten opgevangen die op een nieuw thuis wachten. Er worden tot slot ook dieren verpleegd. Hanne Lorenzo: “Bijvoorbeeld een poes met een gebroken poot in het gips. In de thuissituatie is het vaak lastig haar in een bench te houden, terwijl dat wel nodig is om de poot te laten genezen. Het dier is thuis immers gewend om vrij rond te lopen. Hier is het makkelijker te accepteren dat dat niet kan.”
Alleen katten leuk vinden, is niet genoeg. Het is een manier van leven.
Bij verpleegdieren zit de verzorging uiteraard in het pakket: het vervangen van verband, het toedienen van medicatie. Een zindelijkheidstraining is ook mogelijk. Hoe dat gaat? “De poes of kater in een kleine kennel laten verblijven waarin er alleen keus is om de eigen slaapplaats of de kattenbak te bevuilen,” legt Hanne Lorenzo uit. Dat is inderdaad geen lastige keuze.
Globetrotters
Een bijzondere categorie klanten bij Kattenhotel Lorenzo zijn de globetrotters. Den Haag is de stad van de expats; velen trekken de wereld rond met een huisdier. Met regelmaat gebeurt het dat de expats niet samen met hun kater of poes kunnen reizen. Bijvoorbeeld omdat er quarantaineverplichtingen of medische voorschriften gelden voordat het dier een buitenland mag inreizen. Die beesten worden dan tijdelijk ondergebracht bij Kattenhotel Lorenzo, totdat ze het baasje mogen volgen. Er blijken speciale transportbedrijven te zijn die de kat dan bij Lorenzo komen ophalen en er via een logistieke operatie voor zorgen dat deze de plaats van bestemming ergens op de wereld bereikt.
Komt er nog een halve eeuw Kattenhotel Lorenzo bij? Dat is nog allerminst zeker. Kinderen krijgen was Hanne en Marcial Lorenzo niet gegeven. De neefjes en nichtjes in de familie zijn nog jong en gaven nog geen blijk de zaak te willen overnemen. Hanne Lorenzo: “Je moet het écht willen. Ik vergelijk het vaak met een boerderij: het werk houdt nooit op. Om elf uur ’s avonds loop ik mijn laatste rondje en om zeven uur ’s morgens ben ik er weer. Alleen katten leuk vinden, is niet genoeg. Het is een manier van leven. Mijn man is ermee opgegroeid; ik ben erin gegroeid. Als je denkt: dat doe ik wel even, dan heb je het mis. Het is intensief, maar wij vinden het mooi.”
Onze redactie biedt u dit artikel uit de Den Haag Centraal van donderdag 27 januari 2022 gratis aan. Meer lezen over Haagse politiek, achtergronden en cultuur? Neem een (proef)abonnement op de onafhankelijke weekkrant Den Haag Centraal. Of koop de krant bij één van onze verkooppunten.
