Willie Wartaal: ‘Ik hoop op een beetje bestaansrecht als soloartiest’
Willie Wartaal brak door als ‘die dikzak van Watskeburt’. Na veertien gloriejaren met De Jeugd van Tegenwoordig brengt hij zijn eerste soloalbum uit. “Het heeft jaren geduurd voordat ik hardop zei dat ik een rapper ben.”
Olivier Locadia had net op de opnameknop gedrukt toen zijn dochter op tafel klom. ‘Daia, Daia, niet op de tafel,’ maande Locadia (37), beter bekend als Willie Wartaal, in de microfoon. Die opname, hoewel per ongeluk, werd de bouwsteen voor het nummer ‘Daia’. In de studio van Boss Business Group in Ypenburg knalt de beat uit de speakers. Tevreden leunt Wartaal achterover in zijn stoel. ‘Daia’ is de releasesingle van ‘Enkelbangers’, het eerste soloalbum van de rapper van De Jeugd van Tegenwoordig.
Waarom wilde je een soloplaat maken?
“Anderhalf jaar geleden brak ik mijn kuitbeen bij een optreden op Koningsdag. Ik lag thuis op de bank, mijn voet omhoog, ik kon niets. De tweede was net een maand oud. Lag ik daar slecht te gaan op de bank, terwijl mijn vriendin alleenstaande huismoeder aan het spelen was. Ik ben toen veel gaan nadenken en kwam erachter dat ik eigenlijk elke dag in de studio muziek wil maken. Met De Jeugd van Tegenwoordig zitten we in een heel jaar misschien twintig dagen in de studio. Ik ben rapper, man, ik wil dat elke dag. Maar ik had altijd twijfels: gaat een soloplaat niet botsen met De Jeugd?”
Na ‘Watskeburt’ bestond mijn leven uit optreden en uitgaan. We waren nog steeds blut
Collega-rapper Pepijn Lanen, alias Faberyayo, heeft toch ook solowerk?
“Precies. Iedereen doet er van alles naast. Maar ik had altijd smoesjes. Pas op de bank besefte ik dat ik het gewoon moest proberen.”
Bevalt het?
“Ja, man. Het album is klaar. Vanaf vrijdag ben ik ook een soloartiest. Wel sick.”
Raptrio
Willie Wartaal brak in 2005 door met De Jeugd van Tegenwoordig. Het raptrio Wartaal, Faberyayo en Vjèze Fur (Freddy Tratlehner) gooide de nederhop overhoop met aanstekelijke, soms absurdistische hiphop vol taalgrapjes, begeleid door de synthesizerbeats van producent Bas Bron. Tegen hits als ‘Hollereer’ en ‘Sterrenstof’ stak de gangsterrap van menig andere hiphopartiest flets af. Zelfs de culturele highbrow heeft De Jeugd van Tegenwoordig omarmd als cult en kunst. Bij hun tienjarig bestaan was een volledig Volkskrant Magazine gewijd aan De Jeugd. Het begon allemaal met dat ene nummer, ‘Watskeburt?!’, dat drie weken op één stond in de Top 40.
Hoe zag je leven eruit toen ‘Watskeburt’ uitkwam?
“Ik was blut en ging veel uit. Bij het stappen gebruikte ik vaak pillen en rookte ik wiet, van de drank ben ik nooit echt geweest. Na ‘Watskeburt’ bestond mijn leven uit optreden en uitgaan. Heel Nederland kende ons en dacht dat we stinkend rijk waren, maar we waren nog steeds blut. Ik had toen nog niet door hoe groot we aan het worden waren, dat mensen ook buiten onze optredens gek gingen op ‘Watskeburt’.”
Alle kranten schreven dat we eendagsvliegen waren. Ze zullen wel gelijk hebben, dacht ik
Wanneer kwam dat besef?
“Het heeft vier, vijf jaar geduurd voordat ik hardop durfde te zeggen dat ik een rapper ben. In het begin schreven alle kranten dat we eendagsvliegen waren. Ze zullen wel gelijk hebben, dacht ik toen. Pas later besefte ik: dit is echt iets.”
Vandaar dat je aan een lerarenopleiding begon.
“Dat was echt een blauwe maandag. Na een halfjaar ben ik gestopt. Ik zat in de les, moe van een show, ik had niet geslapen. Ik baalde dat we het eerste jaar geen stage gingen lopen. Toen vroeg een klasgenoot aan de docent hoeveel we als leraar zouden verdienen. We zouden beginnen met 1500 euro netto. Toen ben ik gewoon weggegaan. Donder op, dacht ik, dat pak ik allang. We moeten leraren echt meer gaan betalen.”
| Foto: Eveline van Egdom
Intussen was het debuutalbum ‘Parels voor de zwijnen’ uitgekomen. Wat vind je ervan als je het nu terugluistert?
“Ik heb er een dubbel gevoel bij. Het was superleuk en leerzaam. Het was de eerste keer in de studio en alles ging per ongeluk perfect. Maar als ik het terugluister, vind ik mezelf gewoon niet zo goed. Op de volgende platen doe ik het veel beter. Maar goed, dat eerste album was wel de switch van niemand naar iemand.”
‘De Jeugd’ is uitgegroeid tot publieksfavoriet, ook van de culturele highbrow.
“Daar ben ik echt blij om, man. Ik weet niet wie dat begonnen is, maar dankjewel (lacht). Als artiest heb je daar geen grip op. Je brengt een plaat uit en de mensen maken er iets van.”
Het is inderdaad niet een heel aardige plaat
Wat maakt De Jeugd anders?
“De Jeugd is de perfecte formule, een klein wonder. We zijn gewoon geniaal samen. Aan grote analyses waag ik me niet, maar wat ik wel weet is dat er veel in zit dat je leuk kunt vinden. We zijn met z’n vieren: je kunt De Jeugd luisteren voor de raps van Pepijn of voor de beats van Bas.”
Willie Wartaal in Zeeland
Olivier Locadia werd geboren in een dorp in Zeeland als kind van Curaçaose ouders en groeide op in Amsterdam. Zijn moeder was drugsverslaafd, thuis hadden ze het niet breed. Na zijn middelbare school woonde hij een paar jaar bij zijn zus in Portugal. Als Willie Wartaal – ook wel WiWa of Wiwaleantje – had hij al succesnummertjes buiten De Jeugd, zoals zijn gastoptredens in ‘Dom, Lomp & Famous’ van The Opposites en ‘Wat Wil Je Doen’ van The Partysquad, waarop hij liefdevol wordt geïntroduceerd als ‘die dikzak van Watskeburt’.
Nu heeft hij op eigen kracht een album gemaakt, al geven ook Vjèze Fur en Bas Bron acte de présence. “Daar ontkom je niet aan,” grijnst hij. “Die zitten veel te diep in mijn leven. Maar deze plaat is wel echt van mij.” In de studio laat Wartaal alvast een aantal nummers horen. Het klinkt meer urban: autotune vervormt de zangstem, baslijnen stuiteren op het dansbare ritme van reggaeton.
‘Daia’, de eerste singel van Wartaal’s soloplaat:
[Tekst gaat verder onder de video]
Wat staat op dit album dat we niet bij De Jeugd zouden horen?
“Dat vraagt iedereen. Ik ben daar eigenlijk niet mee bezig geweest. Het is meer urban, geloof ik. De Jeugd bestaat uit twee witte gasten, en Bas en mij. Nu is het gewoon één donkere guy. Toen Pepijn het album luisterde, zei hij: ‘In elk nummer wordt wel iemand iets aangedaan, hè?’ Ik had er niet bij stilgestaan, maar het is inderdaad niet een heel aardige plaat. Pepijn kan dat niet meer, zegt hij, alles wat hij maakt is lief.”
Sta je straks ook in je eentje op het podium?
“Daar heb ik weinig behoefte aan. Met De Jeugd staan we op de mainstages van de tofste festivals, dat lukt me niet in m’n eentje. Dan doe ik het liever niet, weet je. Ik hoop gewoon dat ik ook als soloartiest een beetje bestaansrecht heb.”
Met De Jeugd hebben jullie altijd drank, drugs en vrouwen bezongen. Wat is er nog over van dat leventje?
“Weinig. Dat hoorde bij de leeftijd. Gisteravond ben ik vroeg naar bed gegaan. Vanochtend ben ik om zeven uur buiten een rondje gaan rennen. Na het ontbijt ben ik met m’n dochter een rondje gaan fietsen. Daarna ben ik naar de kapper geweest en nu zit ik hier. Ik heb gewoon een saai kutleven (lacht).”
Ik kan overal wonen. Als we met z’n vieren in de hel zouden wonen, zou het nog leuk zijn
Toch is bijvoorbeeld ‘Torpedo’ (2018) een onvervalst rave-nummer. Hoe blijf je geloofwaardig?
“Je moet rappen over wat je doet en wie je bent, en ik denk dat ik nog nooit een woord heb gelogen. Ik zal nooit helemaal veranderen. Ik vind het nog altijd leuk om niet nuchter te zijn, dat je hoofd anders werkt.”
Van Amsterdam naar Ypenburg
Zes jaar geleden verhuisde Willie Wartaal van Amsterdam naar Ypenburg. Hij woont om de hoek van de studio. “Ik kom hier lopend, daarom was ik laat,” grapt hij. Zijn vriendin, met wie hij twee kinderen heeft, komt uit Den Haag. “Als kind ben ik veel verhuisd. Ik ga nu mijn best doen om in Ypenburg te blijven, zodat mijn kinderen het gevoel krijgen dat dit hún buurt is, dat ze van een specifieke plek vandaan komen. Ik benadruk altijd dat ze in Delft geboren zijn. Laatst waren we in het Kunstmuseum, daar was ook een tentoonstelling met Delfts blauw. ‘Dit is van jou, dit ben jij!’, zei ik tegen m’n dochter (lacht).”
Wat doet een popster als jij in Ypenburg?
“Ik kan overal wonen. Als we met z’n vieren in de hel zouden wonen, zou het nog leuk zijn. De laatste paar jaar in Amsterdam woonde ik op IJburg, ook een nieuwbouwwijk. Precies hetzelfde als Ypenburg. Weet je wat ik zo gek vind? We kopen allemaal wel nieuwe schoenen en een nieuwe auto, maar een huis mag gerust een paar honderd jaar oud zijn. Sorry man, niet voor mij. Het moet gewoon nieuw zijn. Ik hoef niet te weten wat jij allemaal in mijn huis heb gedaan. Bah, ik slaap hier!”
‘Je bent geen rapper, je bent 30,’ zong Faberyayo ooit. Hoelang ga je door?
“De vraag is hoelang men wil kijken naar oude mannen op een podium. Zolang mensen blijven betalen, lijkt het erop dat ik zal sterven in het harnas. Praten is niet zo moeilijk hè, dat kan je ook liggend doen. Op m’n sterfbed kan ik nog een album opnemen.”
Het nummer ‘Daia’ van Willie Wartaal is in november uitgekomen. De rest van het album ‘Enkelbangers’ wordt verspreid over de komende maanden uitgebracht. Dit interview wordt u gratis aangeboden. Meer weten over de krant Den Haag Centraal? Klik hier voor een (proef)abonnement en meldt u zich hier aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.
