Op campagne met GroenLinks: ‘Ik ga geen gouden bergen beloven’

Bevroren vingers, ludieke acties en diepgaande gesprekken. In de campagne gebeurt het allemaal, en DHC gaat in de serie ‘Den Haag Stemt’ mee op pad. Aflevering 10: Langs de deuren met GroenLinks en hun ‘GLAPP’.

Door

Nog snel even een broodje kroket naar binnen werken, dan de kou en de regen in. Een groep van acht GroenLinksers heeft zich op een regenachtige avond in Laak verzameld bij het Vadercentrum. De stemming is goed: zojuist is bekend geworden dat ze op wel zes zetels staan in de peilingen. “Dat was in het begin een grapje, een droom!”

Vanavond gaan ze ouderwets langs de deuren, gewapend met folders en in dit weer zeer nuttige GroenLinks-jasjes. De moderne twist: “We doen het aan de hand van de GroenLinks-app, de GLAPP,” zegt een van de vrijwilligers trots. En meteen worden er vier telefoons uit broekzakken gevist.

Alle straten van de stad staan in de app en per huis kun je invullen of iemand thuis is, wil praten en hoe waarschijnlijk het is dat diegene GroenLinks gaat stemmen. “Iemand die niet wil, wordt dus ook nooit meer lastiggevallen,” vertelt campagnecoördinator Marije Ploeg. Op een gemiddelde avond werken de groepjes tussen de honderd en tweehonderd huishoudens af.

Behalve de app is ook de strategie anders dan anders. Ploeg: “We hebben het omgedraaid. Niet: ‘hé, hoi, wij zijn van GroenLinks en dit zijn onze standpunten.’ Nee, we vragen waar mensen mee zitten, wat voor hen belangrijke thema’s zijn. Dat slaan we ook op in de app. Zo willen we laten zien dat we luisteren naar problemen van mensen en dat we er iets mee willen doen.” Willemijn Kadijk (plek tien) vult aan: “Ja, daarom zeggen we ook #nietschreeuwenmaarpraten.”

Gouden bergen

“Ik vind dit leuk, omdat je met allerlei soorten mensen praat,” legt Sytze Schalk (plek zes) uit, terwijl de groep de buurt ingaat. “Het helpt om uit je bubbel te komen. Bovendien zitten VVD-stemmers ook met vraagstukken die voor ons interessant zijn. Hij dirigeert ieder koppel en drietal de juiste straat in. “Hier moeten wij zijn,” zegt de kandidaat met zijn GLAPP in de aanslag. Bij de eerste huizen geven de bewoners niet thuis, ook al zijn vaak wel de lichten aan. “Dat heb je vaak.” Een man in een scootmobiel wuift een aangeboden folder weg: “Even goede vrienden, maar nee!”

 

Daarom zeggen we ook #nietschreeuwenmaarpraten.
Willemijn Kadijk (GroenLinks)

 

Dan heeft Schalk beet. Een man van middelbare leeftijd met lang haar en een baard doet open. “Oh, jullie doen tenminste de moeite, zo in de regen!” Stemmen is hij ‘absoluut niet van plan’, want: “Politicians, fluticians… die zijn niet te vertrouwen.”

Het gaat volgens de bewoner van Laak niet genoeg over het grootkapitaal, niet over de verschraling van de zorg. “Ik moest zelf twee jaar wachten op traumatherapie. Als je het moeilijk hebt, dan kijken ze niet naar je om.” Schalks wenkbrauwen gaan langzaam omhoog.

De landelijke GroenLinks-voorman Klaver maakte onlangs juist een groot punt van de salarisverhoging voor een ING-topman. En als de man ook nog begint over het doorgeven van de aarde aan de kinderen, en er zuinig op zijn, begint Schalk te glimlachen en legt uit waarom de man misschien juist bij GroenLinks zou passen. “Kijk, ik ga geen gouden bergen beloven, maar hier heeft u mijn kaartje. Ik beloof dat ik me voor u ga inzetten.” De man kijkt tevreden. En Schalk vult ‘misschien’ in op de app bij de vraag ‘gaat GroenLinks stemmen?’. “Iemand overtuigen om te gaan stemmen is even belangrijk.”

Oostblokkers

Na ongeveer anderhalf uur gesprekken voeren en folders uitdelen – thema’s als zorg, werkloosheid en veiligheid komen vaak terug – gaan de GroenLinksers ‘terug naar de thee en de warmte’. Sociale-mediamanager Robin Berghuijs vraagt: “En, wat hebben we gehoord vandaag?” Sommigen hebben het over huisjesmelkers en racisme gehad. “Zo van: waar vroeger die gezellige buren woonden, zit nu een stel Oostblokkers die het niets kan schelen,” zegt Kadijk. Er wordt geknikt.

 

 

Vrijwilliger Suzanne (26) was voor de tweede keer mee vandaag en heeft haar doel bereikt. Dit keer ‘niet alleen jaknikken’, maar meepraten. Het grappigste wat gebeurde? “Mensen die in de woonkamer zitten, ons zien staan voor de deur, maar gewoon doen alsof ze de bel niet horen.” De meer ervaren krachten grinniken, terwijl ze de folders die nog bruikbaar zijn weer opbergen en iedereen zijn jas weer inlevert. Ze kunnen tevreden naar huis.

Pasfoto Mieke
Bekijk meer van