Haagse Stadswijngaard presenteert nieuwe lichting wijn
De Haagse Stadswijngaard presenteerde afgelopen week zijn wijnen uit het oogstjaar 2020. De kwaliteit van de wijn stijgt, nu nog meer verbinding met de wijk.
“Het is echt wel wijn, wat we hier maken.” Glimlachend heft Tycho Vermeulen het glas om met een klein groepje aanwezige vrijwilligers, journalisten en burgemeester Jan van Zanen te proosten op de nieuwe wijnen van de Haagse Stadswijngaard. Vermeulen, initiatiefnemer van de wijngaard, is tevreden met de nieuwe lichting. “De wijnstokken worden ouder, het beheer van de druiven is vooruitgegaan. We hebben veel lol samen, maar we zetten ook echt stapjes.”
Wat jaren geleden begon met een experiment op Vermeulens balkonnetje in het Zeeheldenkwartier, is inmiddels uitgegroeid tot een kleine, maar bloeiende coöperatie. Tien eigenaren verbouwen, samen met vrijwilligers en mensen die een tiental planten huren, op ongeveer 0,1 hectare grond een paar honderd wijnstokken. Van de opbrengst maakt de coöperatie elk jaar honderden flessen wijn.
Wijn uit Moerwijk
De Haagse Stadswijngaard bevindt zich op een veldje, ingeklemd tussen brandweerkazerne Laak en station Moerwijk. De wijnstokken die er groeien zijn een middel tot een groter doel, zegt Laura Geurs, hoofd participatie bij de gemeente Den Haag en een van de coöperanten. “We wilden dit veldje – voorheen een stukje dood Den Haag – tot leven brengen. Het idee was, en is, dat Hagenezen en Hagenaren hier samen iets moois neerzetten.’
We werken hier bijna helemaal biologisch en doen geen moeite om de zuren weg te halen
“Maar de wijngaard voor iedereen in Moerwijk toegankelijk maken, is soms moeizaam,” vervolgt ze. “In die hoge flats hier om het terrein heen is veel eenzaamheid. Het duurt vaak even voordat mensen vertrouwen hebben en betrokken raken. Inmiddels hebben we wel een heel goede band met de Turkse gemeenschap in de buurt. De meesten van hen drinken geen wijn, maar ze gebruiken wel de wijnbladeren die we overhebben om dolma’s (wijnbladeren, gevuld met gedroogd fruit of vlees, red.) te maken. Die komen ze dan brengen, dat is heel gezellig. Dat soort sociale verbinding willen we nog meer leggen de komende jaren.”
‘Grappâh’
Dan rest nog de vraag: hoe smaken de Haagse dranken? We beginnen met een wijn van de johanniter-druif. Een jonge wijn met veel zuren – à la riesling maar dan wat heftiger. Niet slecht, net als de blend van johanniter en souvignier gris: een milde smaak met bloemige tonen. De rosé drinkt eveneens lekker weg. Na de wijn is het tijd voor de huisgemaakte port, met daarin de eigen grappa (of ‘grappâh’, zoals een vrijwilliger opmerkt). Port met kick, die ‘een oemf geeft’, zegt Vermeulen. Inderdaad een straf glas, maar niet onaangenaam. Port met een Haagse grote bek, zullen we maar zeggen.
“En wat maakt een lekkere of een goede wijn?”, doceert Albert-Jan Sleijster, gepensioneerd marineofficier en momenteel coöperant van de Haagse Stadswijngaard, en ook nog tweede wijnmaker van een chateau in de Provence. “We werken hier bijna helemaal biologisch en doen geen moeite om de zuren weg te halen. Zo krijgen we elk jaar mooie wijnen, die ik ook thuis zo aan mijn gasten zou schenken.” Laura Geurs beaamt dat de wijnen weer goed gelukt zijn dit jaar. “En we hebben zo veel lol samen,” stelt ook zij. “Dan vind je het ook niet snel vies.”
Meer informatie: www.haagsestadswijngaard.nl
Dit artikel van journalist Jelle van der Meulen uit de krant van 3 juni 2021 wordt u gratis aangeboden. Wilt u meer lezen over Haagse gastronomie? Koop op donderdag de krant DHC. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement nemen. U ontvangt DHC 10 weken voor slechts 10 euro.
