VVD’er Alexander Roep stopt als raadslid: ‘De politiek is als drijfzand’
Na anderhalf jaar stopt VVD’er Alexander Roep als raadslid, onder meer vanwege de hoge werkdruk. ‘Voor normale mensen met een normale baan is het onmogelijk om dit werk te doen.’
“Je thuisfront zou op één moeten staan, je werk op twee, de politiek op drie. Zo is het bedoeld. Maar zo werkt het niet in de praktijk.” Na anderhalf jaar raadslidmaatschap stopt VVD’er Alexander Roep ermee. De werkdruk is te hoog, vertelt hij op het terras van zijn eetcafé Lokaal Duinoord. “Mijn zoontje, net zes geworden, kan fietsen. Maar ik heb het hem niet geleerd. De afgelopen anderhalf jaar was ik een goede vader, maar geen papa. Ik schaam me daarvoor. De tijd is nu.”
Roep had nooit politieke ambities, zegt hij. “Pas tijdens de coronacrisis ben ik lid geworden van de VVD, want ik vond iets van de steunpakketten. Dat is uitgemond in de actie met roze borden op allerlei horeca in de stad: ‘binnenkort te huur’. Toen belde Judith Oudshoorn (oud VVD-raadslid, red.) mij op van: ‘Hé, is er wat? Je hebt een grote bek, moeten wij niet eens koffiedrinken?’ Nou, voor ik het wist zaten ze in mijn zaak met het verhaal: moet jij niet een rondje mee in de raad? Mijn eerste reactie was: nee. Maar om me heen zag ik vooral boosheid en mensen die ongefundeerd aan het gillen waren. En ik vind dat als je er wat van vindt, dat je er ook wat mee moet doen als je de kans krijgt. Ik heb inderdaad een grote bek, dus moest ik het maar waarmaken.”
De afgelopen anderhalf jaar was ik een goede vader, maar geen papa.
Gemiddeld staat er 16 en 20 uur per week voor het raadslidmaatschap. “Mij werd verteld dat het wel 25 uur zou zijn, dus ik ging uit van 30 uur per week. Maar eigenlijk gaat het 24 uur per dag door. Als ik nu Twitter (tegenwoordig X) open, ga ik iets zien waar ik iets van kan vinden. Daar raak je aan verslaafd. Je stapt erin, je weet van niks, je gaat kopje onder en dan kom je er niet zomaar uit. De politiek is als drijfzand. Je wilt bereikbaar zijn, zichtbaar. En ik had te maken met ondernemers zoals ikzelf. Wij gaan geen uitgebreide mails schrijven, wij bellen. Dan móét ik dus opnemen.” Door de druk werd Roep naar eigen zeggen ook onredelijk en onaardig als werkgever.
Selfie
Nadat hij een halfjaar geleden al aan de bel trok in de fractie, hakte hij deze zomer de knoop door. “We waren een week op vakantie en de kinderen mochten alles. Extra ijs, cadeautjes, laat naar bed. Toen ik aan mijn dochter vroeg wat ze het leukste vond, zei ze: ‘Dat we elke dag samen gingen ontbijten, papa.’ Hou het dan maar droog en ga dan maar naar een commissiedebat waar net niks wordt besproken. Want we steken als raad veel tijd in het oplossen van niet-bestaande problemen. Ik heb wel eens bij een tweeminutendebat van anderhalf uur gezeten over turfvrije potgrond. Ja, joe!”
“Daar komt bij dat een deel van de collega’s alleen maar dingen agendeert voor de selfie op Twitter en alleen maar bezig is met profiel maken zodat ze dadelijk de Tweede Kamer in kunnen rollen. Raadslid zijn moet je willen vanuit een intrinsieke motivatie, om iets voor de stad te betekenen. De verschillen zijn ook niet zo groot. Dat lijkt alleen zo door de profileringsdrang en zelfgeilerij.” Zelf was Roep ook veel in de media te zien. “Dat was om een probleem te agenderen. Ik stond nooit alleen op de foto,” verdedigt hij.
De verschillen zijn ook niet zo groot. Dat lijkt alleen zo door de profileringsdrang en zelfgeilerij.
“Het is voor normale mensen met een normale baan onmogelijk om dit werk te doen, laat staan met een gezin. Ja, dat is erg. Er moeten juist mensen in die met beide benen in de modder staan, in plaats van de benen onder het bureau. De gemeenteraad is een lekenbestuur, het gaat om een nevenfunctie. Ik zou het een goed idee vinden als je bij je beëdiging aan de burgemeester moet bewijzen dat je minimaal 32 uur per week werkt of iets anders doet. Dan gaat de werkdruk naar beneden. En een kiesdrempel is misschien geen gek idee: vanaf vijf zetels mag je meedoen.”
Vergeten
Roep wil zijn collega’s nog wel wat meegeven: “Het gaat niet om ons. Je hóéft je telefoon niet op te nemen, je kan ook later terugbellen. Zorg dat als je thuis bent, je er ook echt bent. Vraag jezelf altijd af welk probleem je aan het oplossen bent. Wil je op de foto, of wil je iets doen?” Hij glimlacht: “Als ik straks afscheid neem en dit zeg, gaat iedereen roffelen op de tafeltjes en misschien tweeten dat ze er echt iets mee moeten. Maar drie weken later is iedereen het vergeten, en mij ook. Eerlijk gezegd: ik kan niet wachten.”
Den Haag Centraal deed onderzoek naar de werkdruk in de gemeenteraad van Den Haag. Lees meer in de krant van deze week. Neem een abonnement, of kom langs een van de verkooppunten.
