Column Mira Feticu: ‘Verdwijnen Migratiemuseum na politiek balletje-balletje is schande’
Het Migratiemuseum is in relatieve stilte uit Den Haag verdwenen. Een schande voor een stad waar meer dan de helft van de bevolking een al dan niet westerse migratieachtergrond heeft, schrijft onze columniste Mira Feticu.
Achteraf kun je zeggen dat het Migratiemuseum in Den Haag zo’n beetje dood was geboren door het kat-en-muisspel met subsidiegeld. Een spel dat strafbaar is als Oost-Europeanen het op kleine schaal, in parken, spelen, maar dat volkomen legaal is wanneer het wordt gespeeld door Haagse ambtenaren.
‘Alba neagra’ heet het bij Oost-Europeanen, ofwel balletje-balletje. In de taal van de Haagse ambtenaren is er vast een andere benaming. De overlevingskansen voor het wijlen Migratiemuseum waren dus van begin af aan heel klein.
Prachtige evenementen in Migratiemuseum
En toch: ik heb er, in de beste tijden van het museum, prachtige evenementen bijgewoond, waarbij ik ook van het publiek genoot, niet alleen van wat er op het podium gebeurde. Het publiek was er anders dan je vaak in hartje Den Haag treft (55+, meestal autochtoon). Niet alleen was het publiek in het Migratiemuseum níét wit, je zag er ook types die niet gauw online kaartjes voor voorstellingen kopen.
Ik wil een krachtige, kosmopolitische, allochtone vrouw, die de vaak debiele taal van de politici ontkracht.
Als ik in Den Haag museum- of theaterdirecteur zou zijn, zou ik een moord doen voor zo’n publiek: mensen die naar je evenement komen alsof ze naar een doopfeest in hun eigen familie gaan! Ze brengen een authenticiteit en een eenvoud mee die elke theaterzaal zouden sieren. Hén heeft Den Haag nodig, ook al denken Haagse politici dat deze mensen alleen maar goed zijn voor een verkiezingsstem.
Hún verhalen, hun pijn en hun dromen heeft Den Haag nodig om de stad niet uit elkaar te laten vallen. Hén mis ik, en ik zal hen nu nog meer missen nu het Migratiemuseum hersensdood is verklaard.
Debiele taal van politici
Er zijn meer migratiemusea in Nederland, zelfs op plekken waar minder migranten zijn dan in Den Haag. Ik ken er een waarvan de curator een vrouw is en dat zou ik voor Den Haag ook willen: een krachtige, kosmopolitische, allochtone vrouw, die de vaak debiele taal van de politici ontkracht met haar wil en liefde voor onze stad. Iemand die een plek creëert waar álle migranten (en niet alleen Surinamers, want dat evenwicht miste ik wel een beetje in het Migratiemuseum) elkaar de hand schudden en naar elkaars verhalen luisteren! Ik droom bijvoorbeeld van een Afrikaanse zondagochtend in hartje Den Haag, van een plek waar de Afrikaanse geschiedenis samenkomt met de Oost-Europese, bijvoorbeeld. Zo’n museum.
Op de dag dat er in Den Haag een migratiemuseum voor iedereen zal staan, voor westerse en niet-westerse migranten, ga ik op het Plein staan zingen: ‘O, o, Den Haag…’ Maar tot het zover is, fluister ik tussen mijn tanden mijn eigen liedjes en minder aardige woorden door elkaar!
Wilt u meer weten over Den Haag Centraal of meer Haags nieuws lezen? Klik hier voor een (proef)abonnement en meldt u zich hier aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief. Kijk op onze Instagram-pagina voor meer foto’s en video’s.
