Column: Eerst beter onderhoud, corporaties. Daarna pas de huren omhoog
Als woningcorporaties inderdaad het beste voorhebben met hun huurders, kunnen ze op z’n minst wachten met een huurverhoging totdat de boel is opgeknapt, schrijft columnist Christiaan Weijts.
“Niet tijdelijk, niet duur, wij eisen sociale huur! Niet tijdelijk, niet duur…” Het is geen al te grote groep die staat te protesteren op de stoep bij Haag Wonen. Zo’n willekeurig kluitje als op het perron van het naastgelegen Station Hollands Spoor, buiten de spits.
Slogans scanderen voelt dan al snel wat ongemakkelijk, maar de aanwezigen op deze vrijdagochtend weten dat ze een groep vertegenwoordigen waarvan vele leden op dit moment ergens aan het werk zijn.
Dat blijkt wel uit de tientallen klachten die de organisatoren – de Bond Precaire Woonvormen, de SP en de Haagse Stadspartij – ophaalden bij huurders en die zij, gebundeld in een zwartboek, overhandigen aan bestuurders van de drie grote woningcorporaties.
Welke gevolgen heeft de voorgenomen 5,3 procent huurverhoging, die neerkomt op zo’n dertig euro per maand? De antwoorden verschillen van ‘een ramp’ (Naima) en ‘het verschil tussen 4x per week een warme maaltijd of maar 2x’ tot ‘inleveren op de boodschappen, problemen als er iets vervangen moet worden zoals een koelkast’ (Margriet).
Juist dat grote incasseringsvermogen van huurders is een gevaar
Die laatste opmerking is het meest exemplarisch voor de reacties. Met hangen en wurgen kán het, maar het betekent dat er bezuinigd moet worden op boodschappen, uitstapjes en vakanties. Zoals Betty schrijft: ‘Voor nu zou nog net kunnen maar als de komende jaren er weer verhogingen over deze verhoogde huur gaan plaatsvinden niet meer.’
Ik raak in gesprek met een mevrouw die in haar buurt geregeld optreedt als mediator in conflicten tussen buren. “Die nemen ook enorm toe als de stress bij iedereen tot hier zit.” Wat haar verbaast, is hoeveel mensen in staat zijn om te incasseren. Achterstallig onderhoud, beschimmelde woningen en keer op keer nieuwe huurverhogingen. “Ze slikken het allemaal, soms ook omdat ze de weg niet weten in alle procedures.”
Maar juist dat grote incasseringsvermogen is een gevaar. Dan krijgen degenen die die verhogingen opleggen het idee dat het blijkbaar nog best te dragen is. De kruik gaat zo lang te water tot ze barst. “En dan kan het ineens écht misgaan, dan ontploft het, en kunnen ze zelfs bij het strafrecht terechtkomen. Dan zijn zij de dader.”
De corporaties zeggen dat de verhoging nodig is om de woningen te verduurzamen en op te knappen. En dat is ook hard nodig, als je hier de verhalen hoort, tot luchtwegproblemen door schimmelinfecties aan toe. Maar waarom zouden de huidige huurders nu moeten opdraaien voor dit achterstallige onderhoud? Bezwaar maken door de verhoging niet te betalen, waar dit protest toe oproept, is een sterk signaal, net als de stevige woorden die sommigen uit het publiek spreken, want de woede zit hoog.
Het individueel bevriezen van de huurprijs kan een mooi pressiemiddel zijn
Bestuursvoorzitter Mohamed Baba van Haag Wonen reageert op de kalme, de-escalerende manier die je altijd ziet bij dit soort protesten. “Wij willen naast onze huurders staan.” “Ik snap je passie.” “We laten niemand vallen.” En zonder die verhoging kunnen al die slechte woningen niet gerenoveerd en verduurzaamd worden.
Ik geloof best dat die corporaties het beste met de huurders voorhebben, maar zou het niet een idee zijn om op z’n minst pas die verhoging door te voeren nádat de boel is opgeknapt? Het individueel bevriezen van de huurprijs kan een mooi pressiemiddel zijn om de verbeteringen echt voor elkaar te krijgen.
‘Ik vind het bedrag niet zo hoog,’ schrijft Zeynep in het zwartboek. ‘Er wordt weinig aan onderhoud gedaan. Als er een verhoging komt van de huur moet er wel beter aan onderhoud gedaan worden.’
Juist, maar dat kun je ook omdraaien. Eerst beter onderhoud, daarna die eventuele prijsverhoging. Dan sta je pas echt naast je huurders, snap je hun passie en laat je ze niet vallen.
