Antwoord op kerkasiel vergt politieke moed
Commentaar DHC over kerkasiel: Als beschaafde natie hebben we de plicht menselijk te zijn. Een slechte regeling handhaven en zo nu en dan onder grote druk een humaan gebaar maken, is geen beleid.
BIJNA TWINTIG JAAR geleden is het alweer. Ook toen was er in Den Haag een kerkasiel. ‘Witte illegalen’, heetten ze, de arbeidsmigranten die hier wel mochten werken, maar verder rechteloos bleven. Ze vonden tijdelijk onderdak in de Agneskerk aan de Beeklaan. Met een hongerstaking dwongen ze staatssecretaris Job Cohen opnieuw naar hun dossiers te kijken. Het leidde in elk geval voor een deel van hen tot een oplossing.
NIET VER DAAR VANDAAN, in het Buurt- en Kerkhuis Bethel aan de Thomas Schwenckestraat, is opnieuw een kerkasiel gaande. Nu gaat het om een Armeens gezin – vader, moeder en drie kinderen. Er zijn verschillen met toen, maar ook overeenkomsten. In beide gevallen staan de betrokkenen voor een betrekkelijk kleine groep van mensen die al jaren in ons land verblijven, allerlei procedures hebben doorlopen en dan alsnog weg moeten.
DURA LEX, SED LEX – de wet is hard, maar het is nu eenmaal de wet. Dat is het hoofdargument van de voorstanders van de harde lijn. Maar het gaat wel om mensen en vooral ook om kinderen. Daarom is in 2013 na een inleidende fase – het eigenlijke kinderpardon – de ‘Regeling langdurig verblijvende kinderen’ van kracht geworden. Sindsdien zijn er van 2200 aanvragen 1940 afgewezen.
IN DE PRAKTIJK blijkt dus dat er door de strenge criteria maar heel weinig kinderen voor de regeling in aanmerking komen. Het pardon is dus helemaal geen pardon. D66 en de ChristenUnie hebben zich in de kabinetsformatie daarom sterk gemaakt voor een soepeler regeling. Maar de VVD en het CDA wilden daar niet aan, de hete adem van de PVV en Forum voor Democratie in de nek voelend.
Besef
TOT ZOVER de Haagse kaasstolp met zijn regeltjes en cijfers. In het land en ook in het echte Den Haag groeit net als destijds bij de witte illegalen het besef dat we als beschaafde natie de plicht hebben menselijk te zijn. Dominee René de Reuver van de Generale Synode van de PKN riep de regering vorige week in de Bethel-kerkzaal op ‘de wet een ziel te geven’. Intussen is daar sinds 26 oktober een marathonkerkdienst aan de gang. De oude traditie van Nederland als tolerante en veilige haven voor vluchtelingen blijkt nog niet dood.
HET KERKASIEL dwingt het kabinet om bij zichzelf te rade te gaan. Een slechte regeling handhaven en zo nu en dan onder druk van de publieke opinie een uitzondering maken, is geen beleid. Iedereen een verblijfsstatus geven ook niet. Wel moeten er humane criteria komen in plaats van regeltjes die alleen maar bedoeld zijn om zo min mogelijk mensen toe te laten tot onze veilige veste. Zo’n besluit vergt politieke moed.