Muziekfreak Joeri Gordijn: ‘Populariteit is niet meer af te meten aan cd-verkoop’
Joeri Gordijn neemt geen blad voor de mond. Vraag de hoofdredacteur van muziekplatform 3voor12.nl naar de stand van zaken in de lokale popscene en hij geeft zijn ongezouten mening. Bijvoorbeeld over de komst van museum RockArt. ‘Dat gaat een nieuwe generatie nóóit vooruit helpen.’
“Bullshit”, antwoordt Joeri Gordijn (30) op de vraag of Den Haag als muziekstad over zijn hoogtepunt heen is. De hoofdredacteur van de Haagse tak van de VPRO-website 3voor12 kan het weten, hij kent de lokale popscene als geen ander. Het is zijn werk; behalve leidinggeven aan het online popmagazine heeft Gordijn een stichting waarmee hij ‘de zichtbaarheid van Haagse muziek vergroot’.
Zo zendt hij met ‘De Streammachine’ diverse evenementen live uit op het web, bijvoorbeeld Crossing Border. “Ik hoor vaker mensen gillen dat Den Haag geen nieuw muziektalent meer voortbrengt. Zo van: waar blijft de nieuwe Anouk of Di-rect? Dan denk ik: wat klets je nu? Die zijn er allang, alleen jij ziet ze niet.”
Oneerlijk
Feit is dat er al jaren geen artiest uit de hofstad écht is doorgebroken. In de vorige eeuw voerde een Haagse naam steevast het Nederlandse rockgenre aan: in de sixties The Golden Earrings en Q65 en later Anouk, Kane en Di-rect. Platen gingen massaal over de toonbank en radiostations draaiden de singles grijs.
“Maar je kunt de populariteit nu niet meer afmeten aan cd-verkoop of airplay op de radio,” countert Gordijn. De muziekfreak zit aan een tafeltje achter in café De Zwarte Ruiter. Op de achtergrond klinkt het in deze dagen onvermijdelijke ‘Last Christmas’. Gordijn is er doof voor. Hij wil zijn punt maken.
Je kunt nu wereldberoemd zijn zonder in je eigen streek bekendheid te genieten.
“Mensen kopen niet veel cd’s meer, luisteren nauwelijks naar Radio 3. Vroeger was je binnen als je de ‘3FM Megahit’ scoorde. Nu verkoop je, als je geluk hebt, twee concertkaartjes extra. Het is interessanter om naar luisterbeurten op Spotify en abonnees op YouTube te kijken.” Gordijn onderdrukt een cynisch lachje. “Hoe vaak zijn Anouk en Kane in de jaren negentig op Spotify beluisterd? Nul keer! Dat klinkt flauw, omdat die diensten toen nog niet bestonden. Maar het is net zo oneerlijk om te stellen dat Haagse artiesten van nu niets voorstellen, omdat de radiozenders ze negeren.”
San Holo
Op de vraag of hij een voorbeeld kan noemen, hoeft Joeri Gordijn niet lang na te denken. “Son Mieux (artiestennaam van de Haagse singer-songwriter Camiel Meiresonne, red.) heeft honderdduizenden plays op Spotify. San Holo (Zoetermeerse producer, red.) geeft in Azië shows in volle clubs. Je kunt nu wereldberoemd zijn zonder in je eigen streek bekendheid te genieten. Tja, en dan denken mensen meteen dat Den Haag niets meer voorstelt, terwijl het muziekklimaat wél goed is.”
“Er zijn ook nog veel podia: Paard, PIP, Musicon, Popradar. Ook speelt Den Haag goed in op veranderingen in de muziekwereld. Zo hebben wij met GUAP (General Urban Arts Platform, red.) een nieuw online platform voor urban en hiphop, genres die nu populair zijn. Maar omdat mensen in hun eigen bubbel zitten, weten ze het niet. Mensen scrollen op social media door hun tijdlijntje en ze zien niet wat daarbuiten gebeurt.”
Moeilijker
Zanger Tim Akkerman stelde vorige week in deze krant dat het ‘voor beginnende bandjes steeds moeilijker wordt om bekend te worden en speelplekken te vinden.’ Gordijn knikt instemmend. “Hét probleem van nu is het gebrek aan vaste repetitieruimtes. Deze zijn bijna nergens te vinden. Paradoxaal genoeg is de goede economie slecht voor muzikanten. De panden die in de crisis leegstonden, in de Binckhorst of in de Laakhaven, waren perfect om in te repeteren.”
Een popmuseum gaat een nieuwe generatie nóóit vooruit helpen.
“Weet je,” knikt Gordijn bedachtzaam, “ik hoor veel mensen roepen dat museum RockArt naar Den Haag moet komen (nu gevestigd in Hoek van Holland, red.), dat het de popscene in de stad een boost geeft. Ik word daar zó moe van. Natuurlijk is het goed om je helden van toen te eren, maar een museum gaat een nieuwe generatie nóóít vooruit helpen. De voorstanders zijn bijna allemaal mensen die opgegroeid zijn met de namen van toen, maar die niet weten hoe de scene veranderd is.”
“Steek liever energie in zaken die ervoor zorgen dat de Haagse muziekscene klaar is voor de toekomst. Ik hoorde laatst het gerucht dat het popmuseum in de voormalige Amerikaanse ambassade (Lange Voorhout, red.) komt. Dan denk ik: als ze dat pand graag een culturele invulling willen geven, waarom komen daar geen vaste oefenruimtes? Dán laat de stad zien een warm hart voor de lokale popscene te hebben.”
Ook de stemmen die opgaan om festival Beatstad terug te brengen, waarvoor tussen 2005 en 2010 jaarlijks gerenommeerde artiesten als Golden Earring, Kane, Di-rect en Anouk op het Malieveld stonden, schieten Gordijn in het verkeerde keelgat. “Hetzelfde liedje. Dan bied je weer een podium aan gearriveerde artiesten, terwijl we moeten investeren in een nieuwe generatie.”
Song van het jaar
Een evenement waarbij jong talent wél in de spotlight staat, is de jaarlijkse verkiezing van de Haagse song van het jaar, die Gordijn mede-organiseert. De uitreiking van dit jaar heeft daags na het interview plaats in de foyer van poppodium Paard. Zo’n honderd bezoekers zien hoe Son Mieux met zijn nummer ‘Everyday’ de titel in de wacht sleept. Een van deze bezoekers is Rinus Gerritsen. “Gewoon, omdat ik het leuk vind,” vertelt de goedlachse Golden Earring-bassist.
“Het is een gezellig feestje, Den Haag op z’n best. Als Amsterdam zo’n verkiezing zou organiseren, moet het gelijk groot, met veel sterren erbij. Hier is het bescheiden, maar juist daarom hangt er een prettige sfeer.”
De aanwezigheid van Gerritsen doet Joeri Gordijn goed. Terwijl hij, laat op de avond, het podium afbouwt: “Hier moet Den Haag het van hebben: kleinschalige, toegankelijke evenementen. Nieuwe artiesten kunnen zich tonen en gerespecteerde namen tonen hun betrokkenheid: het bewijs dat Den Haag nog een gezonde muziekstad is.”
