Het begin van Van Kooten en De Bie: op het Dalton deed Wim nooit met de meute mee

Jaren geleden lichtte Kees van Kooten een tipje van de sluier op. Dat de kernfusie had plaatsgehad op de Haagse Dalton HBS aan de Aronskelkweg was al bekend, maar nu noemde hij ook een getuige: ‘Max Boekholt was erbij.’ “Dat klopt,” zegt Boekholt (1937) in een reactie op de dood van Wim de Bie.

“Wim en ik hadden de gewoonte om bij het wisselen van de les op de gang sketches op te voeren. Heel snel, zonder voorbereiding. Meestal ging het in het plat-Haags, of juist heel bekakt. We deden dat bijvoorbeeld over de architectuur van de school. Kees, die een klasje lager zat, vond dat mooi en dacht: daar wil ik bij zijn. En hij kwam op een dag bij ons staan. Dat was het allereerste begin.”

Wat was Wim voor iemand? “Heel anders dan andere leerlingen. Een formele jongen, niet afstandelijk, maar wel formeel. Hij kwam uit een gelovig protestant gezin waar op zondag in de hal op een orgeltje werd gespeeld. Dat werk. Op school zag hij er altijd netjes uit, elke dag met een stropdas, moet je nagaan op de hbs.”

“Je zag hem nooit op feestjes, hij was nooit met meisjes, Wim deed niet met de meute mee. Je zou hem een loner kunnen noemen, maar hij was ook weer niet iemand die zich op een vervelende manier afzonderde. Kees was veel vrolijker en extraverter.”

Hilarisch

Maar iets van de latere satiricus en humorist diende zich toen al aan, vertelt Boekholt. “We hadden een leraar Nederlands die geen zin had om veel tijd in de boekenlijst te steken en dan riep hij Wim voor de klas om een stuk uit een bekend werk voor te lezen. Dat deed hij zo leuk, met veel mimiek en een raar accent, dat we het niet meer hadden van het lachen. Samen met Kees had hij op school al een cabaretduo.”

“Dat was hilarisch, zelfs de docenten zaten schuddebuikend in de zaal. Ze zijn daarna ook voor andere scholen gaan optreden. Toen ze later, in de jaren zestig, als de Klisjeemannetjes op de radio kwamen, luisterden daar heel veel oud-leerlingen naar. Ik heb hem daarna nog wel ontmoet, maar de laatste jaren leefde hij teruggetrokken. Van Wim de Bie hoorde je niets meer. Was hij er nog wel? Toen ik net op het nieuws van zijn dood hoorde, dacht ik: ach ja, het is zover.”

Die eerste ontmoeting op de Dalton HBS was het begin van een ongekend succesvolle carrière die van Wim de Bie een van de populairste Hagenaars ooit maakte. Twaalf jaar geleden keerde hij terug op het oude nest; hij ging weer wonen in de stad waar het allemaal begon. Vanuit zijn woning in de voormalige ambachtsschool aan de Nieuwe Haven herontdekte hij de stad in stilte. Hoe belangrijk Den Haag voor hem was, bleek toen ik hem, nog als hoofdredacteur van deze krant, vroeg over zijn terugkeer te schrijven. De reden om niet op dat verzoek in te gaan was veelzeggend: ‘Dat is een te groot onderwerp voor mij.’

Wim de Bie in Grote Marktstraat

De laatste keer dat Wim de Bie mijn pad kruiste, was in de Grote Marktstraat waar hij zich op een ouderwetse herenfiets in hoog tempo en met een verbeten gezicht een weg baande door de winkelende menigte. Typetje en persoon waren samengevallen.

Casper Postmaa

Onze redactie biedt dit verhaal uit de Den Haag Centraal (DHC) van donderdag 30 maart 2023 gratis aan. Wilt u meer Haags nieuws lezen? Koop dan de papieren editie van de krant Den Haag Centraal. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement nemen. U ontvangt DHC 10 weken voor slechts 10 euro.