Haagse politie beloont opnieuw ‘de perfecte voorzet’

Hoe los je oude moordzaken op? Met een kalender, aldus de politie. Voor het derde jaar op rij verspreidde de politie in 2019 in gevangenissen kalenders met onopgeloste misdrijven. Maar waarom zet de politie een bajeskalender in om daders van ernstige misdrijven alsnog voor de rechter te krijgen?

Door

Het zijn (moord)zaken waarbij de politie nog altijd in het duister tast, maar goede hoop heeft de verantwoordelijke(n) achter slot en grendel te krijgen. Op een speciale politiekalender staan 52 cold cases (niet-opgeloste misdrijven) waarbij de daders nog vrij rondlopen. De politie verspreidt deze kalender in gevangenissen.

Want: tips van gedetineerden kunnen naar de oplossing leiden, zo leert de ervaring in Amerika. Leo Simais van de coldcase-eenheid Den Haag vertelt: “In de Verenigde Staten gebeurt dat met een kaartspel. Als gevangenen willen pokeren, patiencen of wat dan ook, moeten ze een setje in de inrichting kopen. Op elke kaart staat een zaak met een telefoonnummer en een beloning. Kijk, belangrijke informatie zit vaak bij betrokkenen, dus is er binnen gevangenismuren veel kennis over onopgeloste misdrijven. Zo zijn moordzaken opgelost.”

“En dus kwam het idee om dit hier ook te doen. Maar het college van procureurs-generaal (de top van het Openbaar Ministerie, red.) was niet tevreden over het spelelement. Toen kwam het plan van een coldcasekalender. Zoals een kaartspel 52 kaarten heeft, heeft een kalender 52 weken.”

 

Wanneer wordt een misdrijf een cold case?

Simais: “Een onopgelost misdrijf van drie jaar of ouder waarop een gevangenisstraf van minimaal twaalf jaar staat is een cold case. Na een delict heeft een politieonderzoek plaats. In de zaken die op de kalender staan, resulteerde dit niet in de oplossing. Nu gaat het coldcaseteam, dat bestaat uit andere rechercheurs, met een frisse blik deze zaken onder de loep nemen.”

 

Waarom is voor deze zaken gekozen?

“Allereerst moeten de nabestaanden het willen. Ook moet er een volledig digitaal archief zijn. En je moet ook iets kunnen dóén met een tip. Het kan niet dat, wanneer een waardevolle tip binnenkomt, de politie zegt: nou, daar hebben we even geen tijd voor, we kijken er over een halfjaar wel naar.”

 

Wij een soort Marco van Basten: hopen op die ene perfecte voorzet om de bal in het doel te schieten.
Leo Simais (coördinator van de coldcase-eenheid Den Haag)

 

“In Den Haag hebben wij dit goed voor elkaar. In mijn team voor cold case zitten tien à vijftien mensen, die klaarstaan om met tips aan de gang te gaan.”

 

En nu is het hopen op de gouden tip.

“Wij willen de Haagse coldcase-afdeling opheffen. Dat kan als alle daders veroordeeld zijn. Daar werken wij elke dag keihard aan. Daarnaast kan iedere tip, hoe klein ook, helpen. Wat dat betreft zijn wij een soort Marco van Basten: hopen op die ene perfecte voorzet om de bal in het doel te schieten. In bijna alle Haagse kalenderzaken is overigens een beloning uitgeloofd voor de gouden tip.”

 

Toch kan de drempel hoog zijn om naar de politie te stappen…

“Veel cold cases kunnen alleen nog opgelost worden als mensen de moed hebben om hun verhaal te delen. En let op, dat is niet strafbaar: als je jarenlang essentiële kennis over een misdrijf voor je hebt gehouden, kun je hier níét voor vervolgd worden. Tenzij je natuurlijk zelf de dader bent. Volgens mij werkt het juist bevrijdend als je het verhaal kwijt kunt. Als je schoon schip maakt, valt een last van je schouders.”

Van 6 juni tot 11 juli publiceert DHC over de vijf Haagse zaken op de coldcasekalender van 2019.

Meer informatie op de website van de politie.

 

Standaardportret
Bekijk meer van