Hoe wijken zuchten onder druk van arbeidsmigratie

Hoe gaat Den Haag om met de grote instroom van Oost-Europeanen op een toch al overkokende woningmarkt? DHC dook in de wereld van de Haagse arbeidsmigrant. Deel 1 van een drieluik: de zorgen van de buurt.

Door en

“You need peoples?” Bij het Esso-tankstation op het Kaapseplein houdt een Bulgaarse man de verslaggevers voor vertegenwoordigers van een uitzendbureau. Of ze paprikaplukkers nodig hebben. Het is vijf uur ’s ochtends, de rest van de stad slaapt, maar Transvaal is wakker. Bij het tankstation is het een komen en gaan van transportbusjes. Sommige zijn voorzien van bedrijfslogo’s, andere van Poolse kentekens.

Zoals elke ochtend pikken ze hier Oost-Europese arbeidsmigranten op om hen naar de kassen in het Westland brengen. “Komkommers,” roept een chauffeur van een zwart busje in het Turks. Een vrouw stapt in.

 

Ze laten afval achter. Overal liggen de resten van de zonnebloempitten die ze eten
Buurtbewoner uit Transvaal

 

De dagelijkse drukte op het Kaapseplein en in de omliggende straten is ontstaan door de grote influx van arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa (MOE-landen). Den Haag telt duizenden inwoners uit het Oostblok, die overwegend werken in het nabije Westland.

Deze ochtend blijken vooral Bulgaren hier te wachten op transport. Geen van hen spreekt een woord Nederlands of Engels. Met een rugzakje om de schouders of een plastic zakje in de hand slaan ze de transportbusjes gade of staan ze in de rij bij de Turkse bakker. Hetzelfde tafereel herhaalt zich elders in de wijk. Plukjes mensen staan bij het Shell-station aan de Herman Costerstraat en de Johan Maasbach-kerk.

Wakker getoeterd

“Dit is nog niks,” vertelt een medewerker van bakkerij Sölen, tegenover de Esso. “Tot voor kort zag het hier iedere ochtend zwart van de mensen. De drukte is voorbij sinds de politie twee maanden geleden boetes ging uitdelen. Daarvoor was het tien keer drukker dan nu.” Inderdaad is de politie begonnen met handhaven in de vroege ochtenduren na klachten uit de wijk.

“Heel de buurt wordt wakker getoeterd,” vertelt een actieve buurtbewoner, die vanwege de gevoeligheid van het onderwerp niet met naam in de krant wil. “De dagloners die geen werk hebben, hangen rond op de pleinen in de wijk, vooral bij mooi weer. Ze laten afval achter. Overal liggen de resten van de zonnebloempitten die ze eten.”

Burgemeester Pauline Krikke erkent de klachten. Eerder deze maand heeft ze flexibel cameratoezicht ingesteld op het Kaapseplein. Stadsdeelwethouder Bert van Alphen (GroenLinks) is blij met de maatregel: “Maar hier moet het niet bij blijven. Als overheid moeten en willen we fundamenteler bezig zijn dan met verjagen en verplaatsen.”

 

 

Den Haag kampt met een huisvestingsprobleem van arbeidsmigranten. Terwijl de vraag naar arbeidskrachten in de kassen, bouw en logistiek onverzadigbaar is, kan de stad de toestroom van Oostblokkers die hier (tijdelijk) komen wonen nauwelijks aan. Volgens de recentste schatting woonden vier jaar geleden al ruim 50.000 arbeidsmigranten in de regio Haaglanden. En die moeten allemaal hun stekje vinden op een toch al overkokende woningmarkt.

Matrassen

Op een avond in 2018 ziet Tom een stilstaand busje voor zijn woning in het Valkenboskwartier. Mysterieuze mannen laden het voertuig uit. “Minstens tien matrassen tilden ze het busje uit,” vertelt Tom, die uit privacyoverwegingen niet met zijn echte naam in de krant wil. De mannen brengen de matrassen binnen bij de benedenwoning van het portiek, die onlangs is verkocht aan een steenrijke belegger uit Amsterdam. Tom belt de Haagse Pandbrigade, de handhavingsdienst van de gemeente.

 

Ik heb een gezicht nooit langer dan twee weken gezien
'Tom', buurtbewoner uit Valkenbos

 

De mannen, die Bulgaren blijken te zijn, krijgen te horen dat dit niet mag. “De volgende avond stopte er een busje toeterend voor het huis,” herinnert Tom zich. “De matrassen werden weer ingeladen. Ik vermoed om in een andere woning neer te leggen.” Nu wonen er drie à vier arbeidsmigranten in de benedenwoning, telkens weer anderen. “Ik heb een gezicht nooit langer dan twee weken gezien.”

Verder lezen? Het volledige verhaal staat in DHC van donderdag 19 juni. Heeft u al een DHC-proefabonnement geprobeerd? U ontvangt tien kranten voor tien euro. Klik hier voor meer informatie.

Standaardportret
Bekijk meer van