Dagen na de ontploffing in Mariahoeve: ‘Het lijkt wel een oorlogsgebied’
Aan de Tarwekamp slaan velen met verbijstering de puinhopen gade die de explosies van zaterdag hebben veroorzaakt. “De slachtoffers zijn helemaal voor niets gestorven.”
Zittend op haar scooter kijkt Mercedes (52) naar de ingestorte flat aan de Tarwekamp in Mariahoeve. Met tranen in haar ogen zegt ze: “Ik knipte vroeger het haar van een van de slachtoffers.” De Rijswijkse is naar de rampplek gekomen om er een kaars neer te zetten. “Ik ben katholiek. Dit doen wij ter nagedachtenis,” legt ze uit. Maar het gebied waar zaterdag de vernietigende explosies plaatsvonden is nog altijd afgezet met dranghekken. Op het terrein zijn hulpdiensten bezig, onder meer om de omliggende panden te stabiliseren. Mercedes vertelt dat een politieagent haar tegenhield bij de hekken en haar doorverwees naar de Stichting Lichtpuntjes van Mariahoeve, waar een gedenkplaats is ingericht. “Ik heb geen woorden voor wat hier is gebeurd,” zegt ze ontsteld.
Onschuldige mensen
Mercedes is een van de velen die op deze maandagmorgen met verbijstering de puinhopen gadeslaan. Mensen komen bij elkaar en bespreken het laatste nieuws. De woorden ‘supertriest’ en ‘onvoorstelbaar’ vallen geregeld. In de lucht hangt nog steeds de geur van brand.
Arend en Emilie Slot wonen in Leidschendam en lopen tijdens hun dagelijkse wandeling langs de Tarwekamp. Ze volgen de ontwikkelingen op het liveblog van Omroep West. De ravage herinnert Arend aan zijn tijd als militair. “Dit is onvoorstelbaar. Het lijkt sprekend op een oorlogsgebied.” Emilie treurt om de overleden slachtoffers. “Dat zijn onschuldige mensen die niemand kwaad deden. Zij zijn helemaal voor niets gestorven.”
Mijn 8-jarige dochter sliep overal doorheen
Kusgïé Miro (52) logeerde op vrijdagavond bij familie, in de buurt van de ingestorte flat. Hij had zijn auto in het inmiddels afgezette gebied geparkeerd. Zondagochtend zag hij zijn wagen voor het laatst achter de dranghekken staan. Zowel de voor- als achterruit waren gebarsten en er zaten gaten in de deuren die leken op kogelinslagen, vertelt Miro. “Ik sprak net een politieagent die me vertelde dat ik om twee uur weer moet terugkomen. Dan gaat de gemeente me vertellen waar mijn auto is.”
De ravage kort na de explosie. (Regio15)
Widya (50, ‘liever geen achternaam’) woont op tachtig meter afstand van de plek des onheils. Ze schrok zaterdagochtend wakker van de harde knallen. “Maar mijn 8-jarige dochter sliep overal doorheen.” Op haar telefoon laat ze beelden zien van de brand voordat de politie er was. In het filmpje lopen wijkbewoners hun huizen uit om de brand te bekijken. “De politie was heel snel ter plekke,” vertelt Widya. “Alle bewoners werden verzameld en geïnformeerd over de stand van zaken.”
‘Crisismodus’
Het buurthuis van Stichting Lichtpuntjes van Mariahoeve in het winkelcentrum aan Het Kleine Loo is sinds de ramp het kloppende hart van de wijk. Maandagochtend zijn medewerkers, maatschappelijk werkers en wijkagenten er aanwezig om zoveel mogelijk mensen te woord te staan. Yousif Barki, een van de oprichters van Lichtpuntjes, staat al twee dagen in ‘crisismodus’. Samen met zijn vrouw, medeoprichter Naomi van Vliet, is hij een inzamelingsactie begonnen. Inmiddels heeft de stichting meer dan 600.000 euro opgehaald voor de slachtoffers. “We doen zoveel mogelijk om hun leed te verzachten,” belooft Barki.
We leven momenteel echt van dag tot dag
Onder de slachtoffers is ook een van de vrijwilligerscoördinatoren van de stichting; zij werd levend onder het puin vandaan gehaald. Barki zit aan de telefoon gekluisterd en houdt bij wat de vrouw nodig heeft. “We leven momenteel echt van dag tot dag,” vat hij samen. Medewerker Patricia Rodrigues zocht de hele ochtend naar een speciale grafische computer, omdat de dochter van een van de slachtoffers zo’n computer verloren is tijdens de explosie. “We hebben een nieuwe gevonden en die we zo gaan kopen, dat is gelukkig weer één last minder.”
Ook voor het lot van een aantal huisdieren wordt gevreesd. Aan een van de hekken hangt een oproep om uit te kijken naar twee katten, die sinds de explosie worden vermist. Het gaat om ‘poes Candy’ en ‘kater Snoopy’, die allebei ‘voornamelijk zwart (zijn) met witte pootjes’. Ze zijn ‘niet gewend om buiten te komen’.
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
