Airbnb voor draagmoeders
De populaire app CarryMe biedt uitkomst als zelf een kind baren niet uitkomt of niet mogelijk is. Didi drukt op de bel. Ze heeft de optie ’inwonend’ aangevinkt. Theatergroep Firma MES steekt zijn neus in een medisch-ethische kwestie met ‘CarryMe’.
Door Eric Korsten
Na eigenhandig speurwerk voor ‘Rishi’ steekt theatergroep Firma MES zijn neus in een medisch-ethische kwestie met ‘CarryMe’. “Als kind,” zegt actrice Lindertje Mans, “kun je je beslist zeer gewenst voelen.” Zij speelt de rol van Didi. Beroepsdraagmoeder. Ze heeft de app CarryMe op haar telefoon gedownload. Ook ‘wensouders’ Eline (drukbezette topadvocate) en Maarten (thuiswerkende yogi) installeerden de ‘tool’ waarmee het mogelijk is om een draagmoeder te bestellen uit het ruim aanwezige assortiment. Dolgraag willen ze een kind, alleen: het is ze niet gelukt er op eigen kracht eenter wereld te brengen. En dus hebben ze CarryMe gedownload.
Didi (65 kg, vetpercentage 21%) heeft ervaring, al haar waarden zijn verifieerbaar oké, ze slikt magnesiumtabletten en foliumzuur en zet 7000 geregistreerde stappen per dag. Blond, blauwe ogen, rank. Roze sneakers met hoge zolen, kekke witte short, vest van wit mohair. Na de kennismaking werd de deal al snel beklonken. Didi gaat inwonen bij Eline en Maarten, want haar eigen woning ligt een flink eind bij het feng shui-paradijs van het stel vandaan. Onderhuidse spanningen komen gaandeweg aan het licht. En wie is eigenlijk baas over háár buik? Ondertussen spreken de toekomstige ouders de ongeboren vrucht toe, leggen herinneringsmomenten en emoties vast. En de vrucht, voorlopig jongen noch meisje, reageert. Dat kan, want daar is dan weer een andere app voor.
Een sciencefictionthriller verpakt als huiskamerdrama, zo noemt Firma MES de nieuwe voorstelling ‘CarryMe’ op tekst van Hanna Bervoets. De schrijfster en columniste maakte in 2010 ‘Roes’ voor het Haagse gezelschap. Mans: “Na ‘Rishi’, waarvoor we zelf bronnenmateriaal hebben verzameld, wilden we weer eens een kant-en-klare toneeltekst. Met haar hebben we verschillende mogelijkheden besproken. Niet zo vreemd, want we zijn allen dertigers en onwillekeurig komt de wens om een gezin te schichten weleens bij ons op. Niet dat iemand van ons plannen op stapel heeft, geloof ik, maar tien jaar geleden hadden we dit echt niet kunnen maken.”
Verboden
Menselijke broedmachines, op bestelling afroepbaar. “We doen geen uitspraak over de wenselijkheid dan wel onwenselijkheid van dit toekomstscenario. Zie het als een doorontwikkeling van trends die allang gemeengoed zijn. Als de app werkelijk zou bestaan,” meent Mans, “dan zou er geheid vraag ontstaan.”
In Nederland is commercieel draagmoederschap bij wet verboden. Wel is in de richtlijn voor draagmoederschap bepaald dat het alleen uit ideële motieven wordt toegestaan. Mans: “Misschien zou ik het voor vrienden willen overwegen. Het raakt wat mij betreft aan de problematiek rond prostitutie. Dan leen je ook je lichaam voor eventjes uit.”
“Didi had werk nodig,” schildert Mans de achtergrond van haar personage. “Ze is intelligenter dan je zou vermoeden. Ze zoekt vrijheid en zelfstandigheid en door dit werk kan ze die bereiken. Ze vindt dat ze zich heeft opgewerkt uit een minder ontwikkeld gezin.” Firma MES legt, zoals vaker, ook in ‘CarryMe’ de vinger op de wond van de tijd.
Firma MES, ‘CarryMe’, woensdag 1 t/m woensdag 8 november en woensdag 13 en donderdag 14 december, Theater aan het Spui. Vrijdag 2 februari 2018 in Theater Dakota. Meer informatie: www.firmames.nl
| Foto: Joris Jan Bos
Wilt u een abonnement op DHC? Klik dan hier.