Campagne Michel Rogier kostte hem zijn zetel
Moeilijke politieke kwesties legt hij uit in Koffiehuis Sjaak, of in zijn blogs en video’s. Altijd met een lach en een duim omhoog. Michel Rogier hield als campagneleider het CDA in Den Haag stabiel op drie zetels, maar: “Het heeft me wel mijn plek gekost.
“Het gekste dat ik heb meegemaakt? Jeetje…” Michel Rogier (1966) blikt terug op zijn acht jaar in de raad voor het CDA. “Het eerste wat me te binnen schiet is een vergadering over de bomen op de Toussaintkade. Inge Vianen van GroenLinks vroeg toen de wethouder om een brief, want ze geloofde niet wat hij zei. Het was midden in de nacht, een uur of twee, en iedereen keek haar aan, zo van: dit gaat ze toch niet menen? En ja hoor, er werd een schorsing aangevraagd. Want er moest iemand uit bed gebeld worden om de brief boven tafel te krijgen, want die lag ergens in een kluis. We hebben wel een uur gewacht. Toen hij er eenmaal was, 45 keer gekopieerd en wel, stond er exact in wat de wethouder gezegd had. Ja, dat was wel krankzinnig.” Dan, bijna tussen neus en lippen door: “En wat bedreigingen heb ik ook nog wel gehad.”
Rogier zit in de bar van Hotel NH Atlantic in Kijkduin. Hoewel het mooie weer de afgelopen dagen heel het land naar buiten trok, is het nu bewolkt. “Perfect, lekker dramatisch,” zegt hij, refererend aan zijn vertrek als raadslid en met feilloos gevoel voor zelfspot.
Eerlijke politiek
De CDA’er staat bekend als raadslid dat overal in de stad te vinden is. Met telefoon, om te filmen. Hij praat met iedereen, maar blijft eerlijk. “Neem de kwestie van de bomenkap aan de Laan van Meerdervoort. Ik heb altijd tegen die mensen gezegd: ik ga het niet tegenhouden, maar ik wil wel kijken wat ik voor jullie kan betekenen en welke zorgen ik wel kan meegeven.” Eerlijke politiek, daar staat hij voor. “Ombudspolitiek, maar met een lange lijn.” Rogier verkondigt: “Ik moet het in het koffiehuis kunnen uitleggen. En dan heb ik er mijn eigen verhaal bij.”
“Soms moet je impopulaire maatregelen nemen om op de lange termijn iets moois te krijgen voor de stad. Neem het cultuurpaleis op het Spuiplein. Mee gaan zitten huilen van ‘o, wat erg, o, wat erg’, daar hou ik niet van. Dat gaat gewoon 10 à 20 miljoen extra kosten. Ik heb mijn handtekening gezet, maar dan wel mét een goede popzaal. Dat moet geregeld worden. Ik denk dat de wethouders straks in de rij staan om het lintje door te knippen. Ook wethouders die als raadslid hartstikke tegen waren.”
Wrang
Twee dagen na de verkiezingen bleek dat Rogier (plek 3 op de lijst van het CDA) niet zou terugkeren in de Haagse gemeenteraad. Twee kandidaten, de Hindoestaanse Kavish Partiman (plek 7) en de Turkse Ismet Bingöl (plek 11), kregen genoeg voorkeurstemmen om de nummer drie voorbij te streven. Dat is wrang.
‘Ik heb altijd mijn bekkie wel bij me’
Het CDA zette juist bij uitstek in op alle verschillende ‘doelgroepen’ in de stad. En Rogier was campagneleider. “Mensen uit die groepen stemmen veel eerder op een persoon dan op een partij. Bij, hoe zeg ik dat, autochtone Hagenaars is dat anders. Ik heb iedereen achter de broek gezeten om campagne te voeren. Ik vind het gaaf dat wij als partij mensen mobiliseren om te gaan stemmen. Die bewustwording is prachtig.”
Over de kandidaten die hem voorbijgingen, zegt hij: “Ik ken ze goed en ze zijn hartstikke leergierig. Van Ismet had ik wel verwacht dat hij veel stemmen zou halen. Met Kavish heb ik veel gesprekken gehad. Over hoe gaaf het bijvoorbeeld zou zijn als we Transvaal, de Hobbemastraat en de Haagse markt met groengele-parkeerzones kunnen branden als winkelgebied. Hij is dat daar gaan verkondigen en we hebben nog nooit zoveel stemmen binnengehaald. Het heeft mij mijn plek gekost, maar we gaan het wel doen.”
Was het dat waard? “Ik laat graag iemand, als het nodig is, met de eer strijken. Als we maar wel iets voor elkaar krijgen.”
Lubach
Met nog tien dagen te gaan voor de gemeenteraadsverkiezingen krijgt Rogier een buitenkansje. De bekende presentator Arjen Lubach (‘Zondag met Lubach’) heeft hem in de studio uitgenodigd. Zijn hommage aan hardwerkende raadsleden draait vrijwel helemaal om de Loosduiner. ‘Midden in de nacht een kapot bushokje afzetten? Iemand moet het doen. Die Michel Rogier, die heeft niet eens tijd voor een achternaam!’
De CDA’er vertelt: “Een paar dagen van tevoren belde de redactie me, of ik mee wilde werken aan een item over de werkdruk van raadsleden. Ik was opgevallen. Ze zeiden: ‘We gaan je niet bashen. Je kent ons: als je dat verdient, krijg je het ook.’ Maar dat had ik ook prima gevonden.”
Wat er precies zou gebeuren, was niet duidelijk. “Of ik naar de studio wilde komen. Eenmaal daar moesten we het loopje oefenen, naar de tafel. ‘Maar kom ik dan in de uitzending?’ ‘Ja!’ ‘Maar wat gaat ie vragen dan?’ en toen zei Lubach zelf, lachend: ‘Laat het maar over je heen komen.’ Dus ik wachten in de redactieruimte. Halverwege de uitzending begon het item over raadsleden. En ik viel van de ene verbazing in de andere. Het héle item was om mij heen gemaakt. Dat had ik toataal niet verwacht. En ik werd naar voren geroepen… Bizar.”
Screenshot You Tube
Noten
Rogier groeide op in Loosduinen, tussen de noten. “De familie had winkels door heel Nederland, vooral inpandig bij Vroom en Dreesmann. Ik heb de handelsschool gedaan, maar toen moest ik in dienst. Toen ik eruit kwam, hadden ze alle winkels verkocht. Dus er was niks meer bij voor Michel.” Via een notengroothandel kwam hij terecht op de markt. “Ik vind het heerlijk! Ik sta echt te blèren. Je wilt me niet kennen dan.” Met een knipoog: “Of juist wel natuurlijk.”
De badplaats waar het gesprek plaatsheeft, is grotendeels een bouwput. Het is duidelijk dat het NH-hotel geen reparaties meer uitvoert, zo analyseren de dames aan de volgende tafel. “Dit maakt voor mij ook wel de cirkel rond. Toen ik nog bij de commissie Loosduinen zat, heb ik Karsten (Klein, nu wethouder en partijleider, red.) toen hij raadslid was, geholpen en begeleid bij het masterplan voor Kijkduin. Dat was de stip op de horizon. En waar we toen over praatten, zie je nu gebeuren.”
Buiten rennen nu nog rustig de konijnen rond. “Ik heb het altijd zo belangrijk gevonden dat de badplaats vernieuwd kon worden, maar tegelijkertijd kleinschalig zou blijven.” Rogier kwam zelfs op en neer vanuit Oostenrijk om zelf in een raadsvergadering het bestemmingsplan te kunnen vaststellen. “Het wordt natuurlijk geen tweede Scheveningen.” Toch gaat er heel wat veranderen. “Het strand blijft gratis. En de eerste twee uur parkeren ook.”
Eerst mijn stoepje
De CDA’er is door en door een volksvertegenwoordiger. “Eerst kwam ik op voor mijn stoepje, toen voor mijn buurtje. Vanuit het wijkberaad ben ik gevraagd voor de commissie Loosduinen.” Daar begon het bloggen. “Elke zondag schreef ik op wat ik die week had gedaan. Desiree (Rogier’s vrouw, red.) keek er dan naar. Dat ze niet van politiek houdt, is juist mooi dan. Zij kan goed zeggen: ‘Wat bedoel je hier nou weer mee?!’
De video’s? “Haar idee!” Het volgende komt er lachend uit: “En ik heb nooit echt cameraschroom gehad. Maar ik had nooit gedacht dat het zo populair zou worden. Er zijn communicatiebedrijven die het gebruiken als lesstof. Misschien, als je dingen recht uit je hart doet, komt dat het best over.”
Ik laat graag iemand, als het nodig is, met de eer strijken
Nee, de campagnemaanden en daarmee de nadagen van zijn raadslidmaatschap waren geen makkelijke maanden. “Ik ontmoette die man tijdens een van mijn werkbezoeken. Een verward persoon, die mij via social media is gaan bedreigen. Dat was op een gegeven moment echt niet meer leuk. Het werd goed opgepakt door alle instanties en het is mooi om te merken dat vriend en vijand je dan steunt, maar het gaat je niet in de koude kleren zitten.” Het duurde een maand of twee. “Kijk, ik heb altijd mijn bekkie wel bij me. Maar tegen verwarde personen is het anders. Want het komt niet binnen. En ik vond het voor die man ook zo vervelend. Zo ben ik dan weer. Ik wist dat hij bij vlagen briljant was.”
Rogier blijft zich met Den Haag bemoeien
Inmiddels is de situatie onder controle. Rogier heeft zich veilig gevoeld, zegt hij: “Door de maatregelen. Als je raadslid bent en je bent vrij benaderbaar, dan heeft dat zijn keerzijde. Ik had het ook niet anders willen doen.” Maar nu verdwijnt hij naar de achtergrond, alhoewel: “Voor Den Haag blijf ik altijd wel een grote mond houden over hoe het beter kan, me ergens tegenaan bemoeien.” Over de lopende formatie zegt hij: “Deze vier moeten wel. Er zijn een boel Hagenaars die erop rekenen. En ze hebben de stad nogal wat beloofd. Waar men moet beginnen is, zorgen dat er voldoende zorgbudget is.”
De partij wist hem te overtuigen aan te blijven als fractievertegenwoordiger. Dus op de dossiers bereikbaarheid en alles over het stadsdeel Loosduinen zal hij in commissievergaderingen het woord blijven voeren. “Ik ga me vastbijten, maar op de achtergrond.” En hij blijft vloggen. “Ik kan je zelfs verklappen dat ik de domeinnaam tvloosduinen.nl heb geclaimd. Dat moet een project worden voor en door Loosduiners. Alle input is welkom!”
