Column: Dansende hijskranen
Het gebied rondom de Calandkade heeft een sterke Rotterdam-vibe, vindt columnist Christiaan Weijts. Dat komt niet in de laatste plaats door de hijskranen, die de VVD wil versieren met lichtjes.
Aanvankelijk had ik zo mijn twijfels bij het nieuwste plannetje van de VVD voor de Laakhavens. De twee iconische hijskranen moeten lichtjes krijgen. Dan springen vooral de alarmlichten aan. Voor je het weet, klopt de gemeente aan bij lichtjeskunstenaar Daan Roosegaarde, die zich tot levensdoel gesteld heeft om al ons industriële erfgoed vakkundig te omwikkelen met led-frummels, flonkel-fluupjes en glow-in-the-dark-blingeltjes.
Het decoreren van de Afsluitdijk kostte destijds 13 miljoen euro aan gemeenschapsgeld. Dus je kunt je de offerte van hem of een van zijn vele design-epigonen al voorstellen. Twee hijskraantjes, zegt u? En die wilt u ook nog in alle kleuren laten veranderen ‘bij speciale dagen en gebeurtenissen’? Verstandige keuze. Daarvoor hebben wij ons unieke solidariteitspakket voor aanslagen, oorlogen en Coming-Outdag.
Maar eerlijk is eerlijk, misschien zit er toch iets in dat lichtplannetje. Toen ik aan kwam fietsen, viel me op hoe dit best een aardig gebied aan het worden is. De Calandkade, met de nieuwe hoogbouw en wat strakke lunchrooms en winkels aan de plint, heeft een sterke Rotterdam-vibe. Niet in de laatste plaats komt dat door die hijskranen aan weerszijden van het water.
Honderd jaar geleden gingen bouwmaterialen hier met paard en wagen over de kade
Ze hebben een rare combinatie van robuustheid en elegantie. Hun stoerheid wordt al wat gerelativeerd door het vrolijke oranje en blauw. Bovendien staan ze iets door hun knieën gezakt, waardoor ze lijken op balletdansers die elkaar wilden naderen in een pas de deux, bevroren in demi-plié. Daar staan ze. Hun grijpbakken wentelen zachtjes in de wind. Over de hoofden van de bewoners en het verkeer heen zijn ze in een gesprek verwikkeld dat ze alleen maar even gestaakt hebben als jij langskomt, op een van de banken gaat zitten en de informatie leest die zich openbaart als je de QR-code scant die sinds een paar jaar op hun enkels staan.
Honderd jaar geleden gingen bouwmaterialen hier met paard en wagen over de kade, daarna kwamen de vrachtauto’s. Kalk, cement, gips. De portaalkranen zijn gebouwd in 1968, geplaatst in 1972. Sinds 2012 zijn ze buiten gebruik en staan ze hier, als gepensioneerde bouwvakkers met de armen op de rug gevouwen.
Nog een geluk dat men er alleen maar lampjes in wil hangen. Evengoed had een ontwikkelaar met een iets te malle aanstellersbril ervoor gekozen om ze te laten ombouwen tot theepotten. Dat dreigde even te gebeuren met de vuurtoren van Kijkduin. Bewoners hebben dat weggehoond en zijn dolblij dat hun vertrouwde icoon nu, na zeven jaar, weer terug op zijn plek is.
We geven de bakens namen om onze leefwereld te bezielen
Het bewijst wat de VVD ook over die kranen zegt: bewoners hebben behoefte aan bakens, objecten in de publieke ruimte die je een thuisgevoel geven. Die hoeven niet eens per se mooi in de klassieke zin van het woord te zijn. Ja, ooit waren het de kerktorens. Zelf groeide ik op in de buurt van 1) de schoorsteen van een vuilverbranding en 2) een zendmast waarin ’s avonds en ’s nachts één enkel rood lampje brandde. Dat lampje zie ik nog voor me, zoals ik ook het specifieke gevoel nog kan oproepen dat ik kreeg als ik het vanaf de achterbank van de auto of vanuit de trein in beeld kreeg, als een ster waar ik me op oriënteerde.
Fabriton en Verhulst heten de kranen. Ook dat is goed: we geven de bakens namen om onze leefwereld te bezielen. Straks, als ik weggefietst ben, zetten ze hun gesprek voort. Ik denk dat ik weet wat ze zullen zeggen. ‘Lichtjes, prima, maar niet van zo’n designbriltype.’ ‘Kijk, hier naast mij, in die loodsen, zitten allemaal ateliers van kunstenaars. Laat die ons maar versieren.’ ‘Inderdaad, het leven is een feest, maar je moet zelf de lichtslingers ophangen.’
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
