Column: 731 pooierbakken

Het plan om extra parkeergeld te heffen voor patserbakken die niet binnen de vakjes passen, is bijna net zo prachtig als het feit dat het landelijk in het nieuws kwam, vindt columnist Christiaan Weijts.

Door

Zoals alle briljante stedenbouwkundige ingrepen, sloeg ook dit vonkje op de beleidsmakers over tijdens een tripje naar Parijs. Amare werd destijds verkocht als ons hoogsteigen ‘Centre Pompidou’. De stationsbuurt ging veranderen in een rode loper waarop je je pardoes in het ‘Quartier Latin’ waande. We hadden al een ‘Avenue Culinaire’, en de koning werkt in ons ‘Montmartre’.

Bij elke nieuwe Parijse ijlkoorts zie ik de grapjas voor me die ooit in een lantaarnpaal in de Tomatenstraat moet zijn geklommen om het bordje vast te schroeven: ‘Rue des Tomates’.

Maar goed. Een SUV-taks. De Thalys met parkeerwethouder Kapteijns (GroenLinks) aan boord had Gare du Nord nog niet verlaten of hij gaf zijn ambtenaren al de opdracht om te inventariseren hoe groot het ‘problème des bacs aso’ wel niet was in La Haye.

 

Je tuigt een maatregel op met veel meer uitzonderingen dan getroffenen

 

Men telde er zevenhonderdeenendertig. Het aantal bestelbusjes – die voor werk nodig zijn en dus vrijgesteld moeten worden – zal, hoeveel, twintig keer zo groot zijn? Dan ga je dus een maatregel optuigen met veel meer uitzonderingen dan getroffenen. Laten we energiedrankjes ontmoedigen door alle frisdrank hoger te belasten en dan uitzonderingen te maken voor cola, niet-cafeïne-houdende drankjes, enzovoorts.

731 pooierbakken. Voordat we weer eens een minderheid gaan discrimineren, kan het geen kwaad om drie tellen na te denken. Of bijvoorbeeld eens te kijken naar Amsterdam, dat ook zo verlekkerd naar de Lichtstad loerde, maar die parkeerheffing er domweg niet door kreeg. “Er is een landelijke regeling, daar kunnen wij niet aan tornen,” vertelde de wethouder maanden terug al op NPO Radio 1.

Maar nee, zegt men hier. Amsterdam maakte de fout om het via het gewicht van de auto te proberen. Wij gooien het op de afmetingen, en met een vleugje ‘Paris’ krijgen wij dat er wel met de Franse slag door. Vergeet het maar. Vergeet voor het gemak ook maar dat het in Parijs juist níét voor inwoners gaat gelden, maar alleen voor bezoekers.

 

Als de heffing al een effectje zal hebben, is dat averechts

 

Waar al helemaal geen aandacht voor is, is de simpele vraag naar de effectiviteit van zo’n heffing. De gedachte dat er één trotse bezitter is die zijn Dodge Ram (vanafprijs 62.000 euro) inruilt voor een Mini Cooper vanwege die paar extra tientjes is tamelijk wereldvreemd. Dat hij buitensporig veel geld kost is nu juist een van de fliebers aan de bontjas die zo’n fatcar is. Wie het breed heeft, laat het breed hangen. Als de heffing al een effectje zal hebben, is dat averechts, omdat het de status verhoogt.

Het blijft raadselachtig waar de dwingende ambitie vandaan komt om het spaak lopende wiel opnieuw uit te vinden. Bij een plan dat zijn kansloosheid al dubbel en dwars bewezen heeft, is er maar één verklaring: Den Haag wil hiermee het nieuws halen, een imago neerzetten.

In het internationale nieuws, maar ook onder de eigen bevolking. Want natuurlijk: de SUV is de fatbike onder de auto’s. Iederéén heeft een spuughekel aan ze (behalve een minderheid van 731 aso’s). Je zou haast gaan geloven dat de SUV-taks een charmeoffensief is om die inwoners welwillender te stemmen over het hele pakket parkeermaatregelen. Achter het Parijse bloemetjesgordijn verdwijnt de invoering van het betaald parkeren, de zero-emissiezones en het structurele tekort aan parkeergelegenheid waar de stad eigenlijk voor zou moeten zorgen.

Maar extra parkeergarages bouwen? Ik denk dat de kans groter is dat er eerdaags een Eiffeltoren verrijst op het Malieveld.

De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.

Standaardportret
Bekijk meer van