Laakse kapper begeleidt jongens knippend uit de criminaliteit
Deepak Mahabier heet hij en in het hart van het Laakkwartier leert hij jongeren knippen. “De jongens merken dat criminaliteit niet een manier is om respect te krijgen, maar dit wel.”
“Fawaka jongen! Goedemorgen! Goedemorgen!” Vanachter de toonbank begroet kapper Deepak Mahabier (49) zijn klanten. “Nou jongen kom je net uit bed? Of liep je door een storm?”, grapt hij. De klant haalt zijn hand door zijn haar. “Ik denk een storm, man.” Ze lachen en Mahabier stuurt hem door naar een van zijn barbiers.
Wanneer een bekend gezicht binnenloopt, weet Mahabier direct welke barbier hij moet roepen. “Miquel, kom hier. Je moet hem knippen,” roept hij vriendelijk. Zelf knipt Mahabier niet veel meer. “Het kappersvak is hard werken. En na dertig jaar knippen en bukken, begaf m’n rug het.” Nu knipt hij alleen wanneer hij een foutje van een leerling moet herstellen. “Maar dat gebeurt niet zo vaak.”
Criminaliteit
Sinds Mahabier dertien jaar geleden in het hart van Laak zijn zaak Magic Hairz opende, leerde hij veel leerlingen de kneepjes van het vak. Een groot deel van hen heeft een crimineel verleden, net als hijzelf. Hij wijst naar zijn gezichtstattoo en de tattoo van een schaar op zijn hand terwijl hij over zijn misdaadverleden vertelt. Hij weet wat zij doormaken en hoe zij zich voelen: “Als een loser.”
Al die jongens heb ik met open armen ontvangen
Met het kappersvak laat Mahabier zien dat ze zich niet zo hoeven te voelen, zoals het vak dat ook aan hem liet zien. “Het is een heel dankbaar beroep. Wanneer je iemands haar goed knipt en een leuk gesprek voert, loopt hij gelukkiger de deur uit. De volgende keer komen ze terug en knip je ze weer. De jongens merken dat criminaliteit niet de manier is om respect te krijgen, maar dit wel.”
In de loop der jaren vonden niet alleen probleemjongeren zelf hun weg naar Magic Hairz. Ook de reclasseringsambtenaar verwees jonge gasten met problemen naar hem. “Ieder van hen heb ik met open armen ontvangen. Het ging niet altijd even goed, maar uiteindelijk ging het bij meer wel dan niet goed.” Maar niet alleen jongeren, ook ouderen kunnen bij hem terecht voor hulp.
Deepak Mahabier in zijn kapsalon. (DHC/Steffie Galetta)
Ouderen zoals de 52-jarige Roy Nurmohammed. Toen hij elf jaar geleden bij Mahabier in dienst kwam, zat hij in een diep dal. Nurmohammed verloor zijn baan door een reorganisatie, terwijl thuis een pasgeboren kind lag. Zonder enige kapperservaring belde hij naar Magic Hairz. “Ik vertelde dat ik wilde knippen. Om mijn kleintje te onderhouden en om een jongensdroom waar te maken. Ik wilde altijd al barbier worden,” vertelt Nurmohammed met een brok in zijn keel. “Deepak zei dat ik de volgende dag langs kon komen. We hebben twee uur gepraat. Hij vond het moeilijk iemand aan te nemen, daar had hij slechte ervaringen mee. Maar ik beloofde hem nooit te verlaten. Ik laat namelijk niemand in de steek die mij helpt.”
Dertien jaar later staat die belofte nog als een huis. “En dat terwijl ik het eerste jaar niet eens mocht knippen! Ik mocht alleen kijken, omdat ik geen ervaring had,” lacht Nurmohammed.
Liefde
Mahabier spreekt met passie over kapsels en kniptechnieken. Zijn voorkeur gaat naar ‘een kapsel dat je met alleen een schaar knipt’. De laatste jaren ziet hij dat veel jonge kappers alleen opscheren. “Dat leren ze zichzelf in kelders of op zolders. Dan oefenen ze veel op vrienden en familie. Dat is een goed begin, maar handknippen is het échte werk.”
Ik zeg je eerlijk: ik kan hier elke dag zijn. De sfeer is fantastisch
Hij geeft zijn kennis over handknippen met veel liefde door aan ‘de volgende generatie’. En de vijf leerlingen leren met veel plezier, zoals leerlingbarbier Miquel Ramkisoen. Hij wil ‘leerlingbarbier’ worden genoemd, want hij ziet zichzelf nog niet als een professional. Enthousiast laat hij zijn nieuwe, glimmende scheerapparaat zien. “Dit kocht ik twee maanden geleden. Eerst schoor ik met een standaardapparaat, maar dit gaat veel beter.”
Ramkisoen verhuisde vijf maanden geleden voor de tweede keer van Suriname naar Nederland om bij zijn oom Mahabier in de leer te gaan. “Toen mijn moeder overleed, kwam ik hiernaartoe. Dat was in 2017. Hij ving me op en liet me mijn eerste kapsel knippen in die stoel.” Terug in Suriname bleef hij knippen, maar wist dat hij in deze zaak het meeste zou leren. “Thanks to him word ik elke dag beter. En ik zeg je eerlijk: ik kan hier elke dag zijn. De sfeer is zo fantastisch en iedereen is zo dankbaar.”
Schaartattoo op de hand van Mahabier. (DHC/Steffie Galetta)
In de zaak wisselen R&B- en rapmuziek elkaar af. Mahabier kijkt rustig toe hoe zijn mensen klanten knippen. Bij de kassa staat zijn gouden knipstoel, waar hij soms mensen in knipt. “Waar ik het meest trots op ben zijn alle culturen die langskomen. Een barbier of kapsalon heeft vaak één soort klant, maar wij niet. Bij ons voelt iedereen zich thuis. Geen idee hoe ik dat gedaan heb, maar het is gelukt.”
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
