Progressie van een parasnowboardster
Renske van Beek: 070-Held op Winterspelen
Door Klaas-Jan Droppert
Nederlands kampioene, geplaatst voor de Paralympische Spelen, een sleutelbeenblessure, winnares van de Wouter Duinisveld Award, verkozen tot Haagse 070-Held en genomineerd voor het Haags Sportgala. Je vraagt je af of het wel in twaalf maanden past, maar parasnowboardster Renske van Beek bewees afgelopen jaar dat het kan.
Hoe anders was dat eind 2016, toen ze ook een interview aan Den Haag Centraal gaf. Destijds kon ze alleen maar van die dingen dromen! Nu heeft het jaar nieuwe hoofdstukken toegevoegd aan een verhaal dat toch al heel bijzonder was. Renske van Beek raakte op 10-jarige leeftijd aan haar linkerarm en linkerbeen verlamd. Oorzaak was een bloedpropje dat naar haar hersenen schoot. Dat kon gebeuren, doordat de nu 28-jarige Haagse aan de vaatziekte Rendu-Osler-Weber lijdt. Twee jaar duurde de revalidatie. Door de verlamming kon ze niet meer skiën, maar snowboarden ging nog wel.
Maar ook dat duurde niet lang, want op haar vijftiende werd ze aangereden door een vrachtauto, die haar bij het afslaan over het hoofd zag. De schade: een gebroken bovenbeen en afgescheurde kniebanden, met weer anderhalf jaar revalidatie tot gevolg.
Meer trainen
Maar ook die tegenslag kwam ze te boven. En ze wilde meer. Daarom stapte ze drie jaar geleden op paralympisch snowboardster Bibian Mentel af en vroeg of ze mocht meetrainen, in de hoop dat er meer in zat. En dat bleek wel. “Het is echt een geweldig jaar geweest,” zegt de stralende Van Beek. “Dat ik zoveel beter ben geworden, heeft te maken met dat ik definitief in de selectie van de Nederlandse Ski Vereniging zit. Daardoor heb ik veel in het buitenland in de sneeuw kunnen trainen en ben ik vier keer per week op Papendal te vinden. De hele zomer heb ik doorgetraind om fit te worden. En ik merk dat ik er baat bij heb. Fysiek ben ik sterker en mijn techniek en snelheid zijn flink verbeterd.”
Ook op het mentale vlak maakte ze grote sprongen. “Door te werken met een mentale sportcoach ben ik tijdens races veel minder onzeker. Ik kan me veel beter focussen. Vroeger stond ik, vooral bij de boardercross waar je met z’n tweeën de piste op gaat, boven aan de start en vroeg ik me af wat ik hier deed. Dat is inmiddels wel een stuk minder.”
Niet roekeloos
Toch is de Haagse zich ervan bewust dat ze nu niet roekeloos naar beneden kan roetsjen: een ongeluk zit in een klein hoekje. “Tijdens het NK in maart ben ik bij een boardercrosstraining gecrasht en heb ik mijn sleutelbeen beschadigd. Een helse pijn! En omdat mijn linkerhelft verlamd is en ik alles met rechts doe, kon ik niet veel meer. Zo stom! Nee, het was niet zo dat ik dacht dat mijn olympische droom als sneeuw voor de zon was verdwenen. Maar het was wel een wake-upcall dat ik altijd geconcentreerd moet blijven.”
Zeker omdat het grote doel in zicht is. In maart doet Van Beek mee aan de Paralympische Winterspelen in Pyeongchang (Zuid-Korea). Bij de eerste de beste poging kwalificeerde ze zich. “Dat was in Landgraaf. Ik werd in de banked slalom en bij de boardercross derde en in Finland een week later een keer tweede. Dat was voldoende om op beide onderdelen te mogen uitkomen. Daar was ik superblij mee! Ik had me voorgenomen om me zo snel mogelijk te kwalificeren, omdat het anders veel meer stress geeft. Het is mooi dat het ook gelukt is.”
Alle Haagse ogen zullen in maart op haar gericht zijn. Ook omdat er geen andere (valide of niet-valide) deelnemer uit de residentie naar het grootste wintersportevenement van de wereld wordt uitgezonden.
Baanbrekend
Van Beek verricht ook voor de gehandicaptensport baanbrekend werk. Dat begon met het in ontvangst nemen van de Wouter Duinisveld Award, de Haagse sportprijs voor gehandicapten in maart. De snowboardster werd een van de sportvoorbeelden, omdat ze een van de gezichten van de campagne 070-Helden was. De rol van ambassadrice ligt haar wel. “Mijn doel is altijd geweest om mensen te inspireren. Om mensen met een beperking van de bank af te krijgen om aan sport te gaan doen. Precies zoals ik dat drie jaar geleden heb gedaan. Het afgelopen jaar heb ik daarom, zoals bij de opening van het Sportloket, veel mensen kunnen spreken. En ik hoop dat ik hen een zetje in de goede richting heb gegeven.”
Voor haarzelf heeft die Gehandicaptensportprijs dat in ieder geval wel gedaan. Renske van Beek behoorde in december tot de drie genomineerden voor Haags Sportvrouw van het Jaar. “Toen ik gebeld werd, had ik dit helemaal niet verwacht. Heel onwerkelijk. Als ik die Gehandicaptensportprijs niet had gewonnen, was dit allemaal waarschijnlijk niet gebeurd. Ik ben initiatiefnemer Hans Willink heel dankbaar voor alle steun die hij me heeft gegeven. Dat Den Haag een niet-valide sportster nomineert, is heel vooruitstrevend. Het toont aan dat iedere sporter gelijk is en zo beoordeeld moet worden. En als dat nog niet overal zo is, is dit iets waar we heen moeten.”
Uiteindelijk ging de prijs naar zeilster Marit Bouwmeester. “Terecht, want zij is supergoed. Een mooi voorbeeld en ik weet wat me te doen staat.”
Eén of meer medailles in Zuid-Korea maken haar een goede kandidaat voor de prijs van volgend jaar. Maar het zou vooral een bevestiging zijn dat Renske van Beek na 2017 ook in 2018 enorme progressie boekt.
| Foto: Nederlandse Skivereniging
Dit artikel bieden wij u gratis aan. Wilt u meer lezen? Neem dan een abonnement op DHC.