Haagse journalist Maarten Brakema (55) overleden

Maarten Brakema was tientallen jaren actief in de journalistiek, zowel voor (AD) Haagsche Courant als de regionale en lokale omroep. Hij begon zijn loopbaan, na een studie Journalistiek in Kampen, bij de Delftsche Courant. “We wilden de verslaggeving in de regio versterken,” vertelt toenmalig hoofdredacteur Jan Schinkelshoek. “We hadden ruimte voor jonge, energieke verslaggevers zoals Maarten. Hij bleek ook echt uit het goede journalistieke hout gesneden en deed goed werk daar in Delft.” Daarna stroomde hij door naar onder meer de landelijke politieke redactie van de Haagsche Courant, versloeg de gemeentepolitiek van Den Haag voor (AD) Haagsche Courant en werkte lange tijd voor Omroep West.

Iedereen van slag

In februari vorig jaar werd Brakema journalistiek leider van Den Haag FM, de lokale omroep. Tot volle tevredenheid van iedereen. Maar dan volgen heftige momenten. Maarten stuurt een e-mail aan zijn collega’s en die van Omroep West die in hetzelfde pand zitten. ‘Slecht nieuws’, was de onderwerpregel. Hij liet weten dat hij leed aan alvleesklierkanker. Sindsdien was en is de sfeer bij beide organisaties, net als waarschijnlijk op een aantal andere plekken, emotioneel en bedroefd.

Gek genoeg bleef juist Maarten onder alle ellende eigenlijk voortdurend zichzelf. En vooral: rustig, zeg maar berustend. “Bewonderenswaardig hoe hij met zijn ziekte omging,” zegt zijn jongere broer Sicco Brakema. “Hij klaagde niet, zeurde niet. Hij had alle reden om boos te zijn, maar hij was alleen maar dankbaar voor het leven dat hij heeft geleid. Dankbaar ook voor de vrienden die zoveel voor hem deden ook en vooral voor de tijd die hij nog had.”

Die observatie deelt Henk Ruijl, die hem al kende van de krant, maar later ook als hoofdredacteur van Omroep West en Den Haag FM intensief met hem samenwerkte. “Je bleef met Maarten lachen en gek doen tot het bittere eind. Hij bleef onvermoeibaar dankbaar op het leven terugkijken. Hij zei dat het dertig jaar te kort heeft geduurd, maar de tijd die hij had beleefd vond Maarten geweldig. Dat hij er zo tegenaan keek heeft bij velen bewondering afgedwongen.”

Ook in zijn rol als leidinggevende bij ‘de buren’ floreerde hij, zegt Ruijl. “Maarten was een fijne baas voor eenieder bij Den Haag FM, een fijn mens. Hij geloofde in bloei en groei. Daarom was hij ook zo goed met nieuwe collega’s om hen wegwijs te maken in het vak, dat hij immer als ambacht beschouwde.”

Ook Marijke Lagas, die bij Den Haag FM nauw met Maarten samenwerkte, noemt hem ‘een fijne baas’. Want, zo zegt ze: “Hij waardeerde mensen enorm. Als je een goed verhaal had gemaakt, werd je gecomplimenteerd. Daardoor gaf hij mensen echt een goed gevoel over hun werk.” Sommige collega’s zijn vooral goed in ‘zenden’ en wat minder in ‘ontvangen’. Maar dat was bij Maarten zeker niet het geval. “Hij kon goed luisteren, was fijn om mee te sparren en vooral een aardige man. Hij vroeg altijd: hoe gaat het met je, hoe is het met je kat, dat soort dingen. Een fijne baas, collega en mens,” zegt Lagas.

Journalistieke ‘lat-relatie’

Dat herkent ook Lot van Bree. Zij deed jarenlang samen met Maarten voor Omroep West verslag van de Haagse gemeenteraad. “Het was eigenlijk een soort lat-relatie,” zegt ze. “We gingen allebei onze eigen gang, maar kwamen ook altijd wel weer bij elkaar op de lijn. Maarten noemde het altijd een organische samenwerking.” Van Bree had haar collega heel hoog zitten. “Ook al toen hij bij de krant werkte. Hij kon zaken snel doorzien en was misschien een beetje van de oude stempel. Kritisch, jazeker.” Maarten stelde altijd kritische vragen. Een stuk over hem kan daarom ook niet zonder. Dus, Lot, wat was er minder leuk aan hem? “Nou ja, laat ik het zo zeggen: hij was absoluut niet van het vroege opstaan. Chagrijnig was hij niet, maar hij had dan wel tijd nodig om op te starten. Hij kwam ‘s avonds gewoon beter tot zijn recht, laten we het daar op houden.”

Maarten Brakema aan het werk in de Spui-studio van Den Haag FM. | Foto: Den Haag FM

HSP’er Joris Wijsmuller was een constante factor in de politiek die Maarten zo goed volgde. Hij zat bijna een kwart eeuw in de Haagse gemeentepolitiek, twintig jaar als raadslid en vier jaar als wethouder. “Hij keek soms echt met een blijde verrassing naar dingen, hoe kan dat nou weer, vroeg hij zich dan af,” vertelt Wijsmuller. “In de politiek gebeuren veel gekke dingen en daar had hij een goed oog voor. Hij hield politici ook vaak een spiegel voor. Maar nooit voor eigen gewin, hij was altijd een heel gedegen luis in de pels van de lokale politiek.” De oud-politicus was wel verbaasd dat Brakema op een gegeven moment overstapte naar Omroep West en met een camera opdook. “Hij was niet echt iemand die in de spotlights wilde staan. Hij was geen haantje en ging vooral voor de inhoud. Maarten was ook best wel bescheiden en werd volgens mij vaak onderschat. Daardoor heeft hij misschien niet altijd de positie gekregen die hij had kunnen hebben.”

Objectief en betrokken

Ook helemaal aan de andere zijde van het politieke spectrum maakte Maarten Brakema indruk. Een andere nestor, Chris van der Helm, zat vijftien jaar voor de VVD in de raad en trad onlangs terug. Hem viel het op dat Brakema nooit zijn eigen politieke opvattingen liet doorsijpelen. “Hij kon heel goed kritische vragen stellen en doorvragen, maar nooit met een eigen mening. Hij was heel betrokken en probeerde het nieuws altijd zo goed mogelijk naar buiten te brengen.” Daarbij was Maarten altijd vooral beschouwend, zegt Van der Helm. “Ik voelde mij altijd op mijn gemak als hij er was. Dan liep je de raadzaal binnen en dan zag je hem. Dat gaf een soort geruststelling, hij hoorde er echt bij. Maarten was ook een soort lokale historicus, want hij liep zo lang mee dat hij kon putten uit allerlei oude verhalen.”

Dat geheugen bleef ook in de allerhoogste regionen van de Haagse gemeentepolitiek niet onopgemerkt. Burgemeester Jan van Zanen: “Maarten volgde elke raad en hij onthield alles. Van begin af aan als burgemeester wist hij me altijd goedlachs, maar uiterst vasthoudend, scherp te houden. Hoe gaat u dat handhaven burgemeester, vroeg hij dan met die vrolijke lach van hem. Om vervolgens met een kwinkslag nog een onverwachte vraag te stellen. Dan was het inwendig zweten om daarop wat te zeggen en vooral proberen niet te laten blijken hoe pijnlijk raak Maarten zijn vraag weer was. Een groot gemis voor de Haagse journalistiek en politiek dat hij er niet meer is.”

Goedlachs was Maarten tot het einde. Als we zijn broer Sicco vragen wat hem het meest typeerde, bedenkt hij zich geen seconde. “Zijn humor,” antwoordt hij resoluut. “Ik ken niemand met zo’n goed gevoel voor humor. Ik heb bij zoveel gelegenheden zoveel met hem gelachen. Zijn humor kende een heel breed palet, van droog tot tegen het zwarte aan, en ook veel woordspelingen. En dat bleef tot het einde.” Maarten overleed dinsdag in het bijzijn van zijn familie.

Naschrift Herman Rosenberg, hoofdredacteur Den Haag Centraal
Het overlijden van Maarten Brakema raakt mij en mijn collega’s diep. Zelf was ik lang een directe collega van hem op de redactie van de Haagsche Courant en later AD Haagsche Courant. Ik heb nog nooit zo’n gemotiveerde raadsverslaggever meegemaakt. Zijn verhalen en grappen over het stadhuis en de hoofdrolspelers daar vormden een constante bron van vermaak. En ook van informatie, want hij was gewoon een hele goede verslaggever. En een fijne collega. Ik wens zijn familie en collega’s bij Omroep West/Den Haag FM veel sterkte toe.

• Dit in memoriam is met toestemming overgenomen van de site van Den Haag FM.