Muzikale kruisbestuiving in poppodium Paard
Een clash tussen rock en klassiek twee stijlen.
Door Kim Andriessen
‘Dat nummer ken je toch wel? ‘Eleanor Rigby tu tu tu du’.” Rockzanger Lucas Hamming zingt een song van The Beatles (1966). Zijn stem klinkt ver weg, deels overstemd door geruis en de klanken van rinkelende kopjes en bestek. De telefoon van de Amsterdammer staat overduidelijk op de luidspreker. “Kun je mij zo beter horen?”, vraagt hij even later verontschuldigend, terwijl zijn stem plotseling helder klinkt. “Ik ben de keuken aan het opruimen, dat moet ook gebeuren. Maar ik zong dus een stukje van ‘Eleanor Rigby’, een bijzonder werkje van The Beatles. Ze namen het op met een heel orkest. Het is een mooie mix van pop en klassiek.”
En dat is precies wat Hamming ook gaat doen. Eenmalig. Op de bühne van poppodium Paard speelt de pop- en rockzanger samen met musici van het Residentie Orkest (RO). “Iets heel nieuws,” blikt Lucas Hamming (24) vooruit. “Normaal speel ik met mijn begeleidingsband, dat gaat er lekker hard aan toe. Maar nu staat er een orkest achter mij dat mijn gitaarnummers vertaalt naar viool, cello en blazers.”
De songs van Hamming, die in 2013 landelijke bekendheid kreeg door zijn deelname aan het tv-programma ´De beste singer-songwriter van Nederland´, kenmerken zich door radiovriendelijke pop en rock die lijken op de muziek van bijvoorbeeld Oasis. Niet geheel toevallig dat Hamming samen met het RO ook een nummer van deze Engelse rockgroep onder handen neemt. “Welke Oasis-song dit wordt, zeg ik niet. Het moet wel een verrassing blijven,” zegt hij lachend. Dan: “Oh nee,” en Hamming valt even weg. Even later: “Ik had het gas in de keuken aan laten staan.”
Even terug naar het concert in het Paard. Is het moeilijk om pop- en rocknummers in een klassiek jasje te gieten?
“Zeker, want ik schrijf mijn melodieën op de gitaar, een instrument met zes snaren. Een viool heeft maar vier snaren, waarvan je er hooguit twee tegelijk kunt bespelen. Dat vraagt creativiteit van de RO-leden. Op twee liedjes speel ik wel mee met mijn gitaar, maar verder sta ik kaal op het podium. Ik ga zingen en het orkest begeleiden. Bizar, hè? Een rocker als een soort dirigent.”
Welke meerwaarde krijgen popnummers in een klassieke versie?
“Het versterkt de dynamiek. Ik vind een orkest echt een mooie toevoeging bij popmuziek. Daar zijn tal van goede voorbeelden van. Natuurlijk The Beatles, die zijn altijd vernieuwend. Van deze tijd vind ik The Last Shadow Puppets een mooie illustratie. Dat is een bijproject van Alex Turner (zanger van de Engelse rockband Arctic Monkeys, red.). Zij componeren pure orkestrale popnummers. Telkens als ik dat hoor denk ik: dat wil ik ook.”
Wat let je?
“Het zou natuurlijk te gek zijn om hiermee door te gaan. Maar ja, een orkest van veertig man is nogal duur. En voor deze eenmalige gelegenheid kost het mij niets. Dit doe ik misschien nooit meer. Weet je, wat ik hoop is dat als de leden van het orkest na het concert thuiskomen een gitaarplaat opzetten. Dat zou ik nog eens leuk vinden.”
En dan pak jij een cd van Beethoven uit de kast…
“Absoluut.”
Lucas Hamming en het Residentie Orkest, zaterdag 3 februari, 20.15 uur, Paard. Meer informatie: www.paard.nl
| Foto: Hans-Peter van Velthoven
Wilt u meer lezen? Neem dan een abonnement op DHC.
