Bart Chabot over dé band: ‘Ik heb in de ziel van de Earring mogen kijken’
Bart Chabot brengt een eerbetoon aan ‘de grootste rock-act die Nederland gekend heeft’.
Voor het gesprek over zijn boek ‘Golden Earring’, kiest romancier, dichter en veel meer Bart Chabot (71) het nabij zijn huis gelegen, onlangs heropende etablissement Runners. Binnen is het propvol, buiten is het donker. En het regent. Maar het is rustig zitten onder het zonnescherm met uitzicht op een leeg en nat Benoordenhout. Althans, in het oog van de dichter: “Prachtig decor, puur Hopper. Alleen Martin Bril zou daaraan nog een puntje kunnen zuigen,” zegt hij opgetogen, net niet alle druppels ontwijkend. Het zomercanvas is overvallen door de onstuimige herfstbui, maar Chabots vurige Earring-verhalen fungeren als een warme föhn.
Als kind raakte hij op weg naar school gebiologeerd door wat in grote letters op een muur aan de Theresiastraat gekalkt stond: ‘Golden Earrings’ (tot 1968 met s). Medio jaren tachtig volgde hij de band als popjournalist voor het blad Oor, tot in de kleedkamers aan toe. “Je zou kunnen zeggen dat ik in de ziel van de Earring heb mogen kijken. Zonder dat fantastische jaar had ik nooit de biografie over Herman Brood kunnen schrijven. Die vier Haagse muzikale krachtpatsers waren stuk voor stuk ook nog eens áárdige jongens: Rinus Gerritsen, Barry Hay, George Kooymans (1948-2025, red.) en Cesar Zuiderwijk.”
Ongelooflijk wat die vier uit Den Haag overal teweegbrachten
Voor het op 23 oktober te verschijnen eerbetoon bewerkte Chabot eerdere publicaties. Het boek, belooft hij, neemt de lezer mee in de meeslepende achtbaan van zestig jaar Haagse pophistorie. Hij noemt de Golden Earring (1961-2021) ‘de grootste rock-act die Nederland heeft gekend’ en ‘van blijvende betekenis voor de muziekgeschiedenis’.
Deinende grasmat
Chabot geniet opnieuw van ieder moment dat hij met de Earring mee heeft mogen maken. “In de auto, tijdens etentjes en vooral ook tijdens de vele enerverende optredens. Of het nu concerten betrof in altijd uitverkochte veilinghallen, stadions, sportcomplexen of op voetbalvelden en andere grote terreinen: overal ging het dak eraf. In Strijen deinde zelfs de grasmat mee. Ongelooflijk wat die vier uit Den Haag overal teweegbrachten.” Van zó nabij wilde Chabot zijn rockvrienden volgen, dat hij tijdens optredens achter de geluidstoren van bassist Gerritsen op het podium was te vinden. Onzichtbaar voor het publiek, midden in ‘the action’. “Zonder oordopjes, ja.”
Gelukkig kwam George, mede door zijn liefde voor Rinus’ zusje, terug
Moeiteloos praat hij de uren aaneen over het unieke van de Earring, hun weergaloze talent, de originaliteit, hun humor, het vertrouwen dat ze hem gaven. “Ik mocht op het huis van Cesar passen als hij er langere tijd niet was. Dan draaide ik in z’n geluiddicht gecapitonneerde drumstudio snoeihard platen van Joy Division, The Clash, The Fall en andere decibelproducenten.”
Bij Rinus aan de keukentafel in Voorburg kreeg hij verrukkelijke verhalen voorgeschoteld over de beginjaren vanaf 1961. “Rinus presteerde het om George uit hun bandje te zetten omdat hij zijn aandacht niet optimaal wist te verdelen tussen zijn ‘duiffies’ en de muziek.” Buurjongen George, die nu overal ter wereld respect geniet als groots componist, keerde zich ruim zestig jaar geleden noodgedwongen tot z’n koerende vriendjes. Bij die gedachte klatert Chabots lach over de steeds nattere straat. “Gelukkig kwam hij terug, mede gedreven door zijn liefde voor Rinus’ zusje Millie. Sindsdien is er godzijdank geen duif meer tussengekomen.”
Ik heb de jongens in allerlei omstandigheden meegemaakt, ze bleven altijd zichzelf
Met Barry Hay verwierf de band in 1967 niet alleen een turbulent frontman, maar vooral een groot tekstschrijver, benadrukt Chabot. “‘Colourblind’ op het album ‘Millbrook U.S.A.’ uit 2003 is een prachtige, dichterlijke beschrijving van Herman Brood. Zeer raak, geen woord te veel, bull’s eye. Zoals al Barry’s teksten trekt het je meteen het verhaal in.”
‘Radar Love’
Terwijl zich bij de regen nu een stevige bries voegt, kijkt Chabot tevreden naar de zwiepende bomen. Wel schuift hij op naar een minder nat plekje op de bank. “Het waren stormachtige jaren, geen moment saai. Ik heb de jongens in allerlei omstandigheden meegemaakt, ze bleven altijd zichzelf. Puur en vol geloof in de band, hun broederschap. Alles stond in dienst van de muziek. Ze speelden ‘Radar Love’ (wereldwijd succes uit 1973, red.) ook voor de honderdduizendste meeslepende keer vol toewijding. Aan George – aan wiens compositorisch vernuft het nummer is ontsproten – heb ik eens gevraagd of ze dat nooit beu werden. Z’n ogen vlamden en hij riep diep verontwaardigd: ‘Wat dácht je nou, Chabot?!’”
Bart Chabot, ‘Golden Earring’
In de korte stilte die volgt, flitst de weemoed voorbij. Chabot vermant zich evenwel direct: “Golden Earring is van alle tijden, aan een nostalgiecircus hebben ze geen behoefte. De band mag er dan in 2021 mee zijn opgehouden: zij blijven bestaan.” Voor Chabot, en daardoor voor de lezer, blijven de vier ‘alive and kicking’, daaraan veranderen verstorende ingrepen door het leven niets. Het monument ‘Golden Earring’ biedt ons het barmhartige slotbeeld van een voltallige Earring die over de Kneuterdijk wegrijdt. En Chabot toost, vol dankbaarheid: “Thanks for the ride, Golden Earring.”
Bart Chabot, ‘Golden Earring’ (272 pagina’s). Uitgever: De Bezige Bij. Prijs: € 19,99. Verkrijgbaar vanaf donderdag 23 oktober.
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
