Ton Kraan beleeft als toernooifysyio zijn 15e The Hague Open: ‘Ik wist meteen dat hij het niet zou redden’
In de zilveren geschiedenis van The Hague Open heeft niemand zo veel en zo intens contact gehad met de proftennissers als Ton Kraan, die dit jaar voor de vijftiende keer de toernooifysio is.
Enkele dagen voor de start van de 25ste The Hague Open geniet Ton Kraan, wiens behandelkamer pal naast de kleedkamer ligt, op de Mets Tennisbanen van een zomers zonnetje. “In die vijftien jaar als toernooifysio heb ik bijna alle spelers op mijn behandeltafel gehad,” begint hij. “Een enkeling – zoals Robin Haase – heeft een eigen fysiotherapeut bij zich en komt dan niet bij mij. Die collega mag dan wel mijn kamer gebruiken, maar voor een behandeling tijdens de wedstrijd ben ik als toernooifysio de aangewezen persoon. We hebben het een keer gehad dat een Italiaanse speler met een heupblessure daarvoor een eigen osteopaat meenam. Die osteopaat heeft mij de manuele verrichting geleerd, voor als dat op de baan nodig was. Ik heb die Italiaan toen inderdaad op die wijze behandeld.”
In vijftien jaar zijn heel wat tennissers de revue gepasseerd, maar wie zijn Kraan nou vaktechnisch bijgebleven? “In het allereerste jaar was dat de Argentijn Diego Veronelli. Als grapje had ik een paar keer gezegd, dat hij – omdat hij zo goed speelde in het kwalificatietoernooi – heel ver in het hoofdtoernooi zou komen. Hij haalde de finale, maar kwam voor en na zijn trainingen en wedstrijden naar me toe om een schouderblessure te laten behandelen. Elke dag. Vlak voor de finale zei ik tegen hem dat ik hem al heel vroeg had getipt. Hij was heel verbaasd. Veronelli verloor die finale wel. Er is echter nog nooit een speler geweest die na zijn verlóren finale in zijn speech míj uitvoerig bedankte. Daarnaast – zowel vanwege blessures als het faken daarvan – staat Daniël Koellerer uit Oostenrijk mij nog bij. Hij schold op de baan zowel tegenstanders en scheidsrechters als publiek uit. Hem hebben we ooit via een aparte route van de baan begeleid, omdat de ouders van een jongen die hij had uitgescholden, verhaal wilden halen.”
Weerzien
“Het lukt ook weleens niet om iemand tijdens de wedstrijd weer fit te krijgen,” vervolgt Kraan. “Een moment dat ik nooit zal vergeten, was in 2009 tijdens de finale tussen de Belg Kristof Vliegen en de Spanjaard Albert Montanes. Beiden gleden uit over dezelfde servicelijn op het centercourt, omdat het hard had geregend en de baan nog iets te nat was. Ik wist meteen dat de binnenband van Montanes verrekt was en hij het niet zou gaan redden. Ik heb er alles aan gedaan en kreeg daarvoor ook meer tijd van de supervisor dan normaal. Het mocht niet baten; na nog twee services moest hij opgeven. Dat vond ik vreselijk.”
“In de loop der jaren heb ik met veel spelers een mooie band opgebouwd en ik verheug mij dit jaar bijvoorbeeld op het weerzien met Guillermo Garcia-Lopez, Stefanos Tsitsipas en natuurlijk Robin Haase. Stuk voor stuk geweldige spelers die het toernooi wat extra’s geven.”
The Hague Open, ATP Challenger-tennistoernooi, zaterdag 15 en zondag 16 juli (kwalificaties), maandag 17 tot en met zondag 23 juli (finales), Mets Tennisbanen in Scheveningen. Meer informatie: www.thehagueopen.nl
Ton Kraan behandelt tijdens de finale van 2009 Albert Montanes, een moment dat hij nooit zal vergeten. | Foto: DHC
Door Hans Willink
Dit artikel wordt u gratis aangeboden. Wilt u een abonnement op DHC? Klik dan hier.
