Kilian Nikiema, doelman ADO én Burkina Faso: ‘Ik droomde als klein kind al van de Afrika Cup’
ADO Den Haag-doelman Kilian Nikiema maakt deel uit van de nationale voetbalploeg van Burkina Faso, waarmee de Hagenees zich vorige week in Togo plaatste voor de Afrika Cup. Nog geen halve dag na zijn landing op Schiphol sprak hij over een universitaire studie, het helpen van weeskinderen, de last van nepaccounts op Facebook en zijn band met Dick Advocaat.
‘Ging de reis goed?’ ‘Heb je een jetlag?’ ‘Ben je moe?’ De vragen vliegen Kilian Nikiema (19) om de oren als hij de Ernst Happel Lounge van het Bingoal Stadion binnenstapt. De doelman van ADO Den Haag is net terug van een trip met de nationale ploeg van Burkina Faso en iedereen bij de voetbalclub, van medespelers tot kantoorpersoneel, is nieuwsgierig. Hij beantwoordt alle vragen, goedlachs en vergezeld van schouderklopjes, high fives en knuffels. Je merkt niet dat Nikiema net een lange reis achter de rug heeft en pas vier uur geleden landde op Schiphol.
“Maar het was behoorlijk intensief,” erkent hij, als hij even later plaatsneemt in het perscentrum. “We speelden eergisteren een wedstrijd in Togo (1-1, red.), waarmee wij ons kwalificeerden voor de Afrika Cup (het continentale voetbaltoernooi, zeg maar: het EK voetbal van Afrika, red.) We hadden dus een feestje in de kleedkamer en in het hotel. Gisterochtend vertrok ik vanuit Togo naar Niger en vanaf daar naar Parijs. En toen door naar Schiphol.”
Hotels, vliegvelden, korte nachten: zo gaat dat wanneer een voetballer op een internationaal podium acteert. Spelers met deze ervaringen zijn schaars bij ADO Den Haag, en in de Keuken Kampioen Divisie in het algemeen. Xander Severina (Curaçao), Gregor Breinburg (Aruba) en Nikiema zijn de enige ADO-spelers die ook een land vertegenwoordigen. “Een internationale week is ontzettend leuk, maar ook vermoeiend en het eist fysiek veel van je. Het is na zo’n intense periode weer prettig om bij ADO Den Haag te komen. Altijd fijn om de betrokkenheid van de mensen hier te ervaren. Het is een warme club,” glimlacht Nikiema.
Als zoon van een Nederlandse moeder en een Burkinese vader heeft de geboren Hagenees twee paspoorten. Hij kon dus kiezen welk land hij vertegenwoordigt met zijn sport. Als jeugdinternational speelde Kilian Nikiema voor de nationale elftallen van Nederland onder 15, 16 en 17.
Hoe kwam je in beeld bij Burkina Faso?
Kilian Nikema: “Dat gebeurde toen ik vijftien was en mijn eerste profcontract bij ADO Den Haag tekende. De club plaatste hier een foto van op sociale media en dat werd opgepikt in Burkina Faso, waarschijnlijk omdat mijn achternaam (spreek uit: Niki-jema, red.) daar veel voorkomt. Toen belde de bondscoach mij. Hij wilde mij in actie zien. Dat ging goed, de voetbalbond van Burkina Faso zei: we willen dat je voor ons uitkomt. Maar ik was toen pas vijftien. Na een gesprek met school en met mijn ouders besloot ik om deze keuze uit te stellen. Kijk, als je één officiële interland speelt voor het eerste elftal van een land kun je niet meer wisselen. Dan is de keuze definitief. We lieten het toen rusten, maar op mijn achttiende verjaardag hing Burkina Faso weer aan de lijn.”
En toen heb je wél de knoop doorgehakt?
“Ja! Ik had geen twijfel, wist meteen: die willen mij écht graag hebben. Verder droomde ik als klein kind van de Afrika Cup. En het was een realistische keuze, de kans om geselecteerd te worden voor Burkina Faso is groter dan voor Nederland. Ook belangrijk: ik heb veel gevoel bij het land, voel me er vrij en fijn.”
Leg uit.
“Ik ging als kind vaak naar familie en vrienden, heb er veel jeugdherinneringen. Een groot deel van mijn familie kwam altijd bij ons in huis als we daar op vakantie waren. Ik speelde dan met de kinderen de hele dag buiten spelletjes en ’s avonds aten we met de hele familie. Dat zijn mooie herinneringen. Bovendien ben ik fan van lekkere Burkinese gerechten. Bijvoorbeeld ‘tô’, het nationale gerecht. Het is een soort stoofpotje dat bestaat uit geplette gierst of maïs. Het deegachtige spul meng je met een saus van groenten, bijvoorbeeld tomaten en wortelen. Heerlijk!”
Den Haag is mijn stad en ADO mijn club
Kilian Nikiema praat enthousiast over zijn vaderland. Het doet hem dan ook ‘veel verdriet’ dat de situatie daar nu onstabiel is. Het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft (met uitzondering van hoofdstad Ouagadougou) de kleurcode rood voor het land. ‘Sinds de militaire machtsgreep in 2022 is het onrustig. Reis niet naar Burkina Faso en alleen naar de hoofdstad als het noodzakelijk is,’ luidt het overheidsadvies.
Wat zijn jouw ervaringen met de veiligheid?
“In Ouagadougou is dit niet zo’n probleem, maar buiten de grote stad is het echt gevaarlijk. Wij gingen vroeger regelmatig op safari in het noorden, omdat daar mooie ‘wildlife’ is en uitgestrekte woestijnvlaktes zijn. Het was fijn om daar rond te trekken, maar dat is nu onverantwoord. Dat gaat mij aan het hart en ik probeer mijn land zo veel mogelijk te helpen.”
Op welke manier?
“Mijn oom heeft een stichting, Adidhi, waarmee hij weeskinderen aan scholing en onderdak helpt. Dit is nodig, want er is daar nauwelijks hulp voor dakloze kinderen. Adidhi is een prachtig initiatief en ik draag er financieel aan bij. Verder zamel ik ook kleding in. En het is mijn droom om later meer geld te doneren, maar dan moet ik het eerst ver schoppen als voetballer.”
Heeft de veiligheidssituatie invloed op het voetbal?
“Nee. Wij kunnen gewoon in Ouagadougou spelen. De laatste maanden speelden wij onze thuiswedstrijden weliswaar in Marokko, maar dat was omdat het nationale stadion gemoderniseerd wordt.”
Wat doe je naast voetbal?
“Een deeltijdstudie filosofie aan de Universiteit Leiden, al is dit soms lastig te combineren met topsport. Het botst soms. Zo was er vorige week een tentamenweek, die moest ik laten schieten. Ik had geen tijd om te leren en met livestreams in Afrika was het niet te doen. Dat is geen ramp. Voetbal staat op één, maar ik wil wel graag mijn bachelor halen, omdat ik mij niet alleen fysiek maar ook intellectueel wil ontwikkelen. Dat vind ik belangrijk. Bovendien kan een universitair diploma na mijn voetbalcarrière handig zijn.”
Over deze sportieve loopbaan gesproken, hoe kijk je naar je ontwikkeling bij ADO Den Haag?
“Ik ben nu nog reservekeeper, maar voel dat ik klaar ben voor de volgende stap. Ik begrijp dat de trainer kiest voor een ervaren doelman. Maar ik vind dat ik progressie maak, zowel in het meevoetballen als in het vangen van hoge ballen. Ik ben nog jong, dus ik moet ook niet te ongeduldig zijn. Mijn kans komt als ik hard blijf werken. En dat doe ik, want ik wil bij ADO mijn basisdebuut maken. Dat is een droom: Den Haag is mijn stad en ADO mijn club. Ik heb de volledige jeugdopleiding in het Zuiderpark doorlopen. Ik wil voor deze club spelen. Als de trainer mij nodig heeft, zal ik er staan.”
Hoe is je band met trainer Dick Advocaat?
“Goed, al praat ik niet heel veel met hem. Als doelman trek je meer met de keeperstrainer op. Maar ik ben onder de indruk van hem, hij is ontzettend energiek voor iemand van 75 jaar.”
En hoe is je relatie met de bondscoach van Burkina Faso (de Fransman Hubert Velud)?
“Hij is een goede trainer. Er telt voor hem echt maar één ding: winnen. Al het andere boeit niet. Maar ik voel zijn steun. De afgelopen wedstrijden zat ik op de bank, maar in januari speelde ik tegen Eswatini. Dat ging goed, maar ik ben mij ervan bewust dat ik daar niet eeuwig op kan teren. In de toekomst moet ik vaker voor de club gaan spelen, want ik wil naar de volgende Afrika Cup in januari in Ivoorkust.”
Wat maakt de Afrika Cup zo bijzonder?
“Voetbal is de grootste sport in Burkina Faso. In elke wijk in Ouagadougou heb je een trapveldje, overal zie je kinderen op straat tegen een balletje trappen, jong en oud volgen de nationale ploeg. Vorig jaar wonnen wij van Tunesië. Het land stond toen op z’n kop. In Europa doen we weleens lacherig over het toernooi, maar dat is onterecht. Het is daar een prestigieus evenement. Kijk, er was vorig jaar veel ophef over een scheidsrechter die vijf minuten te vroeg affloot. Dat kan niet. Punt uit.”
“Maar dat moment wordt hier eindeloos herhaald. Eén voorbeeld wordt gebruikt om het toernooi te ridiculiseren. Maar op elk groot sporttoernooi maak je gekke momenten mee. Het is juist zo mooi om het enthousiasme van de Afrikanen te zien. Ik merk deze betrokkenheid ook op Facebook, ik krijg er zoveel reacties. In Nederland bekruipt je het gevoel dat dit platform op z’n retour is, maar in Afrika is Facebook ontzettend groot.”
Ik ben nu nog reservekeeper, maar ben klaar voor de volgende stap
“Kijk,” vervolgt Kilian Nikiema als hij zijn smartphone tevoorschijn tovert. “Ik plaats er alleen berichten in het Frans.” Hij wijst op zijn laatste post met de tekst ‘Qualifié!’, verwijzend naar de kwalificatie van Burkina Faso voor de Afrika Cup. Het berichtje kreeg 2600 duimpjes. “Deze populariteit heeft ook een nadeel. Er zijn nepaccounts van mij. Zo deed de persoon die achter zo’n fakeprofiel zit alsof hij een 17-jarige jongen had gescout en deze had aanbevolen bij ADO Den Haag. Dat is kwalijk, stel dat die jongen dat ziet, dan gaat hij dromen van een carrière in Nederland. Ik weet niet wie achter deze onzin zit. Ik kan alleen maar benadrukken dat het nep is.”
Is het moeilijk om de knop om te zetten van Burkina Faso naar ADO Den Haag?
“Nee. Ik kijk uit naar de komende weken. We staan nu elfde en hebben veel om voor te spelen. We kunnen nog bij de eerste negen eindigen of de vierde periode winnen en ons zo kwalificeren voor de play-offs om promotie. Daar gaan we voor.”
Maar toch eerst bijkomen?
Kilian Nikiema besluit lachend: “Ja, even slapen en dan op naar Roda JC, onze volgende tegenstander.”
Roda JC – ADO Den Haag, Keuken Kampioen Divisie, vrijdag 7 april, 20.00 uur, Kerkrade. Meer informatie: www.adodenhaag.nl
De redactie biedt dit verhaal uit de krant van donderdag 6 april gratis aan. Meer Haagse verhalen? Koop de papieren editie van Den Haag Centraal bij een van onze verkooppunten of neem een (proef)abonnement. U ontvangt de krant dan tien weken voor slechts 10 euro.
