Column: Animal farm in het Uilenbos

Na lang gesteggel over het Uilenbos stond niets het toevoegen van meer groen en biodiversiteit nog in de weg. Maar toen werd Mona Keijzer (BBB) minister van Ruimtelijke Ordening.

Door

Zondagmiddag is het mistig in de duinen op de grens met Wassenaar. Het staakt-het-vuren in Gaza is net ingegaan, maar hier klinken schoten. Kla-dang, kla-dang, kla-dang. Alsof er dikke planken neerkletteren.

Op weg hierheen zag ik een groepje protesteerders met foto’s op een binnenplaatsje bij het Internationaal Strafhof en een groepje rond Israëlische vlaggen voor het Catshuis. De oorlogen zijn in deze stad nooit weg.

Kla-dang, kla-dang, kla-dang. Steeds in reeksen die de stilte aan flarden schieten. Het is een triestig reepje duingebied, tussen de Hubertustunnel en de Waalsdorpervlakte. Een verlaten gebouw van TNO. Verwaarloosde barakken langs de weg: eentje van Jachthondenschool St. Hubertus en eentje van PUK hondenservice, een blauw niemendalletje verscholen achter de takken.

 

Hoe komt het dat dit kabinet het toevoegen van natuur ziet als een verlíés?

 

Die twee hebben net voor dertig jaar een nieuwe erfpachtovereenkomst gekregen, tot chagrijn van de gemeente, die vijf tot zeven hectare van deze grond aan het Natura 2000-gebied van Meijendel wilde toevoegen. Jaren van voorbereiding en volharding waren ervoor nodig geweest, een onderzoek van 65.000 euro, coalitieonderhandelingen. Eindelijk stond niets het toevoegen van meer biodiversiteit en het broodnodige groen nog in de weg. Alle dieren hier in het Uilenbos hadden zich al verzameld. De konijnen hupsten opgewonden door de duinpannen, de zandhagedissen kropen uit hun holen, de vossen schuifelden al voorzichtig een overwinningsdans bij het fluiten van de merel.

En toen werd Mona Keijzer (BBB) minister van Ruimtelijke Ordening. Over de natuurplannen kon ze kort zijn, schreef ze. ‘Het inrichten dan wel toevoegen aan het Natura 2000-gebied levert te veel beperkingen op.’

Kla-dang, kla-dang, kla-dang. Hoe komt het dat dit kabinet het toevoegen van natuur ziet als een verlíés? Bah, al die struiken, duinpannen en kronkelende eikenbomen. In plaats daarvan had hier een prachtige nieuwbouwwijk kunnen staan. Megastal. Distributiecentrum. Zelf heeft opperarchitect Keijzer waarschijnlijk ook geen idee, maar als het bestemmingsplan verandert in ‘natuur’, dan zijn we het kwijt, in haar wereldbeeld.

Kla-dang, kla-dang, kla-dang. Zouden ze zich hier al voorbereiden op de oorlog? Maar hadden onze militairen niet te weinig munitie? Ze moesten zelf ‘pang, pang’ roepen. En dit klinkt toch een stuk serieuzer.

 

Dit kabinet deinst niet terug voor het gelegenheidsargument van een oorlogsdreiging

 

Anderhalve kilometer hiervandaan woont de NAVO-baas die riep dat we ons moesten voorbereiden op oorlog. En Defensie pleit er nu ook voor dit gebied niet halsoverkop prijs te geven aan de planten en de dieren, gezien de ‘veiligheidssituatie in de wereld’.

Tsjonge. Wie had gedacht dat dit onmisbaar was om Poetins leger buiten de landsgrenzen te houden? Eén reepje duinen, een jachthondenclub en een honk voor puppycursussen. Onze nationale veiligheid staat op het spel, meneer de wethouder. Als u dit terreintje opoffert aan de boomkikkers, de rugstreeppadden en de nachtegalen, dan kunnen we beter meteen ‘Russisch leren of vertrekken naar Nieuw-Zeeland’, zoals diezelfde Benoordenhout-bewoner vorige week in het Europese Parlement dreigde.

Morgen heten we allemaal Vladimir.

Kla-dang. Kla-dang. Eindelijk lijkt ook hier een staakt-het-vuren begonnen, net nu ik de bron ervan dichter ben genaderd. Het terrein achter een hek blijkt in handen van een kleiduivenschietverening.

Stilte. Voorzichtig keren de dieren weer terug. Maar nee, dit stuk natuur krijgen ze er niet bij. Dit kabinet toont zich hier niet alleen onbetrouwbaar als onderhandelingspartner, maar deinst in alle hypocrisie zelfs niet terug voor het gelegenheidsargument van een oorlogsdreiging. Alles om maar te voorkomen dat ‘we’ dit ‘verliezen’ aan wat zo haast de vijand lijkt: biodiversiteit, natuur, flora en fauna, rust en ruimte die we juist zo nodig hebben.

En daar begint het weer: kla-dang, kla-dang, kla-dang…

Alle dieren zijn gelijk, sommigen zijn alleen wat gelijker dan anderen. Met name jachthonden en kleiduiven.

De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.

Standaardportret
Bekijk meer van