Hongerstaker Eduard Disch (79) op de bres voor asielkinderen
Eduard Disch protesteert voor het loket van de IND tegen uitzetting van ongeveer 300 asielkinderen. Hij zegt in hongerstaking te blijven totdat zij een asielvergunning krijgen.
Op maandagmiddag 5 augustus is het rustig in de Haagse Rijnstraat. Af en toe verlaat een ambtenaar het gebouw van de ministeries van Buitenlandse Zaken en van Infrastructuur en Waterstaat. Ernaast staat een kleine groep mensen voor het loket van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Onder hen de 11-jarige Mikael, die met zijn moeder dreigt te worden uitgezet naar Armenië. Mikael bezoekt Eduard Disch (79) om hem een hart onder de riem te steken. Disch is bijna vier weken geleden in hongerstaking gegaan tegen de uitzetting van zo’n 300 asielkinderen.
Voor Disch begon het allemaal op 11 juli, toen hij met zijn vrouw naar het ‘Jeugdjournaal’ keek. Hij vertelt zijn verhaal, nadat hij met een high five afscheid heeft genomen van Mikael. “Ik zag in het ‘Jeugdjournaal’ de 13-jarige Ariana die in het detentiecentrum in Zeist zat.” Het gezin, bestaande uit twee ouders en vier kinderen, dreigt te worden uitgezet naar Oezbekistan. “Ik zag de emotie op de gezichten en kon het niet verdragen. ‘Ik móét iets doen,’ zei ik tegen mijn vrouw. Toen besloot ik in hongerstaking te gaan. We pakten mijn koffer en ik nam de trein van Maastricht naar Den Haag.”
Inmiddels is bekend dat Ariana en haar gezin voorlopig in Nederland mogen blijven vanwege een lopende bezwaarprocedure. Maar Disch blijft in hongerstaking. “Voor alle kinderen die hier lang wonen, maar toch dreigen te worden uitgezet.”
Onzekerheid
De hongerstaking krijgt ook aandacht van de Haagse Stadspartij (HSP), die op 30 juni schriftelijke vragen stelde aan het college van B en W. De partij wil weten of er in Den Haag ook asielkinderen zijn die al langer dan vijf jaar in onzekerheid verkeren over een verblijfsvergunning. Ook wil de HSP weten wat het college doet om deze kinderen te steunen.
Of de gemeente invloed kan uitoefenen, is nog de vraag. Het is vooral het landelijke beleid dat de toekomst van asielkinderen bepaalt. Het kinderpardon, ingesteld in 2013, werd in 2019 afgeschaft door het toenmalige kabinet. In plaats daarvan werd beloofd om de asielprocedures te versnellen, maar dat is niet gelukt. De IND heeft wettelijk zes maanden om op een asielaanvraag te beslissen, maar in de praktijk duurt het gemiddeld langer dan een jaar.
Kinderen mogen nooit de dupe zijn van de daden van volwassenen
Ariana’s verhaal deed Disch denken aan een incident uit 1996, toen hij directeur was van een daklozenopvang in Maastricht. Een vluchtelingengezin uit de voormalige Sovjet-Unie zocht onderdak, maar werd een maand later door agenten opgehaald en uitgezet. “Het hele opvanghuis was in rep en roer. De kinderen huilden en hun moeder raakte in paniek. Ik vergeet het nooit meer.”
Gevoelig
Hij wordt emotioneel als hij over de kinderen praat. “Ik ben gevoelig geworden door het niet eten,” zegt hij. Disch kan op sympathie rekenen van vele voorbijgangers. Zo ook van een stel dat speciaal voor hem naar Den Haag is gefietst. “Wij komen hier om onze steun aan u te betuigen,” zegt een van de twee. Ook ambtenaren zijn met Disch begaan. Een vrouw met in haar hand een Rijksoverheid-pas vraagt hoe het met hem gaat. “Laatst kreeg ik een roos van een ambtenaar,” vertelt Disch. “En ook sprak ik met Rhodia Maas, de directeur-generaal van de IND. Zij staat anders in de wedstrijd en verwijt de ouders van de kinderen deze situatie, maar ik vind dat kinderen nooit de dupe mogen zijn van de daden van volwassenen.”
Disch zag laatst een vrouw die stralend het IND-loket uitliep omdat ze een verblijfsvergunning had gekregen. “Ze vertelde dat haar zoon niet meer in bed plast sinds hij weet dat hij mag blijven. Daarvoor zit ik hier!”, zegt Disch zichtbaar geëmotioneerd. “Mensen beseffen niet wat deze kinderen doormaken.”
Toekomst
De organisatie ChildSupporto, die Disch in zijn hongerstaking ondersteunt, laat weten dat de grootste uitdaging is dat veel politici op vakantie zijn. “Helaas zullen we dus geduld moeten hebben,” aldus een woordvoerder. En Disch? “Ik ben en ik blijf hier totdat er een signaal komt over een algemeen kinderpardon.”
En dan wordt Disch gebeld. Of hij wil spreken tijdens het protest in Amsterdam op woensdag (7 augustus) tegen de uitzetting van Mikael. “Als dat helpt voor de goede zaak, dan doe ik het!”
Een woordvoerder laat weten dat de IND meerdere keren met Disch heeft gesproken. “Dat ging over zijn actie, over hoe de IND te werk gaat, maar ook over hoe het met hem gaat. Iedereen heeft het recht om zijn punt te maken met een vreedzame demonstratie. Of Eduard in zijn actie slaagt, is niet aan ons. Het kinderpardon is een politieke keuze.”
*Update 12 augustus: Afgelopen zaterdag maakte Disch bekend te stoppen met zijn hongerstaking. Zijn huisarts, die dagelijks zijn bloeddruk kwam controleren, adviseerde om te stoppen vanwege medische redenen. Disch laat weten dat hij na zijn herstel verder wil actievoeren, maar dan in de vorm van een dagelijkse wake bij het ministerie van Asiel en Migratie.
