Column: Droppie maakt van afval een verdienmodel
Terwijl de afvalverwerking staakt en kringloopketen Schroeder sluit, opent in Den Haag een ‘recyclewinkel met app’. We hebben afval scheiden zo complex gemaakt dat start-ups er een verdienmodel van maken, schrijft columnist Christiaan Weijts.
In de week dat de afvalverwerking staakt, wordt in de Fahrenheitstraat druk gewerkt aan wat volgens de poster op de winkelruit ‘de leukste recyclewinkel van Nederland’ gaat worden. Droppie, naast de Plus, heeft al vestigingen in Groningen en Amsterdam, en schiet nu overal uit de grond. Onze stad krijgt vier van die plekken waar je alles kwijt kunt, van blikjes tot frituurvet en van kleding tot afgedankte elektronica.
Als je door de ruit gluurt, zie je nu alleen nog de stalen kasten van een pakketautomaat. De Budbee. Budbee is de van oorsprong Zweedse grote bezorgbroer van Droppie.
Voorheen kwam je op dit adres voor de bloemen en Tiffany-lampen van Golden Belinda bloemsierkunst, nu nemen Jippies, Bleepies en Fluffies de straten over. Maar dat is niet de belangrijkste reden waarom ik toch wat moet zuchten bij dit vrolijke winkelpandje.
Ik denk vooral: blijkbaar hebben we afval scheiden, inzamelen en recyclen zo ingewikkeld gemaakt dat er een complete start-upindustrie is ontstaan om dit probleem ‘leuk en gezellig’ te maken met frisse tekeningetjes en namen als die van speelgoed.
Thuis hebben we er discussie over of het überhaupt nog wel zin heeft
Voor alles wat je bij Droppie kunt lozen, zíjn er al wegbrengplekken in overvloed. Of nou ja, ze wáren er. Want terwijl de Snippies en de Klikkies uit de grond schieten, gaat de oude kringloopreus Schroeder zomaar failliet, zonder dat de gemeente serieus de moeite nam om dat te voorkomen. Schroeder stond ook voor koffie, dagbesteding en sociaal herstel. In plaats daarvan krijgen we de metershoge blikjesautomaat, waar je zonder wachttijd je zooi kwijt kunt en meteen casht met een app, en waar de afvalrapers met hun bulkzakken op de rug af- en aanlopen, terwijl de bezorgbusjes op de stoep staan te laden en lossen. Postkantoor en milieustraat ineen. Misschien is er in de achtertuin nog plek voor een HakkieTakkie en kunnen we er ook ons snoeiafval droppen.
De vuilnismannen en -vrouwen staken vanwege de plastic-heffing die dit kabinet weghaalde bij de consument en nu weer neerlegt bij de afvalverwerkingssector. Alsof het nog niet ingewikkeld genoeg was, met dat plastic. Thuis hebben we er nog wel eens discussie over, en van meerdere buren hoor ik hetzelfde. Niet zozeer over wat er wel en niet in dat aparte vak van de vuilnisbak mag, maar of het überhaupt nog wel zin heeft.
Immers, vorig jaar kregen we te horen dat de gemeente het ‘pmd’ anders ging ophalen: het mocht gewoon weer bij het restafval. De gemeentewebsite legt netjes uit dat er zo méér en beter gerecycled kan worden. Tot zover niets aan de hand. Maar dan staat er ineens: ‘Wilt u toch pmd scheiden? U vindt de pmd-containers binnen 75 meter van elk winkelgebied.’
Worden al die secuur afgepeuterde cellofaantjes niet alsnog op de grote hoop gestort?
En dat is het twistpunt in menig Haags huishouden: waarom zou je het ‘toch’ doen, als het bewezen minder effectief? Hoe moeten we deze vraag lezen? Wilt u tegen beter weten in toch blijven scheiden? Vooruit dan maar. Daarvoor houden we een paar containers in bedrijf, die het equivalent zijn van de thermostaatknop in bejaardenhuizen: nergens op aangesloten, maar ze geven wel een gevoel van controle, en een placebo-effect is ook wat waard.
Worden al die secuur afgepeuterde cellofaantjes niet alsnog op de grote hoop gestort? En moest dat pmd niet in een ‘transparante zak’, omdat anders niet te zien was of het vervuild was? Wij gebruiken van die witte ritselende zakken ervoor. Niet transparant, maar ook niet compleet lichtdicht – hetzelfde halfbakken compromis kortom als dat hele afvalbeleid. Iets tussen rest en recyclen in.
Dus daar staan we straks. Voor de Droppie, met de app in onze ene hand en een zak blikjes en flesjes in de andere, voelen we ons een hele wereldverbeteraar, maar achter ons staan de vuilniswagens stil en sluiten de kringloopwinkels.
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
