Parade strijkt neer in Westbroekpark met muzikaal toneel en circusachtige escapades
Het enige rondreizende theaterfestival ter wereld, noemt de Parade zichzelf. Die bewering valt nauwelijks te controleren, maar na Rotterdam en voor Amsterdam en Utrecht doen de nostalgische theatertenten het als vanouds verademende Westbroekpark aan.
Van vrijdag 4 tot en met zondag 20 juli vinden in totaal zo’n tachtig theater-, dans-, mime- en muziekvoorstellingen plaats in de steeds verder naar vergane glorie riekende tenten van de Parade. Voor oud én jong – er vindt op het festivalterrein in het Westbroekpark ook een Kinderparade plaats. Het merendeel van de voorstellingen is speciaal voor het festival in elkaar gedraaid en is alleen tijdens de Parade-periode te zien, al komen ‘extended’ versies soms jaren later naar de reguliere theaters. Dagelijks is het programma anders en zijn er verschillende voorstellingen te zien. Op een Parade-avondje kun je daardoor twee, drie of zelfs vier voorstellingen tot je nemen, ook al omdat ze doorgaans licht verteerbaar zijn en in de regel ongeveer 35 minuten duren.
Voor Parade-bezoekers is theater op zichzelf geen must
Voor Parade-bezoekers is theater op zichzelf geen must. Dat is zowel kracht als zwakte van de Parade. Je kunt er rosé drinkend avondenlang vertoeven op een van de typische Parade-terrassen en je onderwijl laten verrassen door artiesten die ‘Parade maken’, kleine voorproefjes geven van wat er zich binnen in hun theatertent afspeelt. Zolang die eerste indruk je niet aanspreekt, houd je stevig je (half)volle glas in de hand.
Inwendige mens
Soms lijkt de inwendige mens de overhand gekregen te hebben op de Parade. Je kunt er je buik meer dan rond eten met spicy Indiase curry’s, sticky chickenwings, patatje rendang, de spicy noodle salad en Peking style oesterzwammen. Maar er zijn ook pasta’s en tapa’s en je kunt zelf poffers, crêpes of desgewenst lolly’s maken. Na het tafelen kun je door naar de Silent Disco (alias koptelefoondansen) of doorstoten naar de hoofdmoot van het festival: de (muziek)theatervoorstellingen. Het zijn vaak miniatuurtjes, alleen al vanwege de tijdsduur. Enerzijds herbergen die bekendheden uit het tv- en theatercircuit, anderzijds is er jong en nieuw talent dat vers aan de theaterscholen in Nederland is ontsproten. In alle gevallen gaat het om voorstellingen voor iedereen, voor ‘instappers’ en doorgewinterde theaterliefhebbers. Ook dat is een kracht.
Voorstellingen
In de Haagse editie van 2025 kun je je laven aan voorstellingen van onder meer Ron van Zalmsaus, Sanne Vogel & Patsy Kroonenberg, Elfie Tromp, Hadewych Minis & Stephanie Louwrier, Laura van Dolron en Conny Janssen Danst. Maar je kunt ook genieten van de circusachtige escapades van Panama Pictures en de powerpoëzie van de Poezieboys. Joost Oomen paradeert er namelijk met Kruidkoek & EtN.
Elfie Tromp met ‘Van de Gekken’. (PR)
Raf Stekelenburg waagt zich aan een tragikomisch, hotellerig kerstdebacle
En als je het dan toch over ‘Haagse’ inbreng hebt: Zaal 3, dependance van Het Nationale Theater, presenteert in een eigen theatertent ‘Duo PeThottie’, samen Lara Peters en Femi van Elshuis die de onafhankelijkheid verklaren in ‘een wanhopig goedbedoelde poging tot radicale vrede’; Isha Fernandus die ‘Niks Soedah, laat maar’ speelt, muzikaal teksttoneel over vier dagen wandelen met haar vader op de Veluwe. Ook Koen ter Braak is er te gast: ‘Daeda & Ik’ is een ‘visuele playlist over wegvliegen en neerstorten’ over escapisme, zoons, vaders en het verlangen om te verdwijnen, verteld aan de hand van het oude Griekse verhaal van de jongen die te dicht bij de zon vloog. Een Zaal 3-productie is ook ‘Hotel Hanske Anders’ van Raf Stekelenburg, die zich waagt aan een tragikomisch, hotellerig kerstdebacle.
Roelien en Yvonne met ‘Duo PeThotti’. (PR)
Verstilling
Met Den Haag als vaste grond gaan in ‘Echoes of Search’ van Kalpanarts twee dansers op zoek naar verstilling in een wereld vol ruis. Indiase filosofie en ademtechnieken vormen de basis. Met de immer onnavolgbare Indu Panday. En ook Niko mogen we Haags noemen. Met ‘Love songs in a doomed World’ belooft hij honderd liedjes ‘die ALLEMAAL worden gespeeld’. De makers maken zich geen illusies; de wereld zal niet gered worden. Maar zal er één lied beklijven?
De Poezieboys met ‘Je moet het maar bedenken, hè?!’ (PR)
Met de Zweefmolen als getrouw festivalhart is menig bezoeker opgegroeid. Naar verluidt kunnen de beste zwevers onder ons het engeltje boven op de molen zien, zo wordt gefluisterd.
De redactie biedt u dit verhaal gratis aan. Meer Haagse verhalen? Neem een (proef)abonnement op weekkrant Den Haag Centraal. Elke donderdag in de bus. De krant is ook verkrijgbaar bij onze verkooppunten.
