Entertainmentshow ‘Toen was geluk…’ in Theater Dakota: love & peace met The Bluebettes

Voor de Zwolse band The Bluebettes zijn de jaren zestig een onuitputtelijke goudmijn. Met hun muzikale entertainmentshow ‘Toen was geluk…’ maken ze een trip down memory lane.

Door

“Wat onze naam betekent?,” riposteert Geraldine Swartjes (43), ‘Bluebette’ van het eerste uur. “We zijn ooit begonnen als Zotte Zusjes met een akoestisch, overwegend Nederlandstalig repertoire,” neemt ze als aanloopje. “Op een gegeven moment werden we gevraagd voor een elektrisch versterkt optreden op het Stadsfestival Zwolle. Dat concert verliep te gek, en toen zijn we op die weg doorgegaan. Natuurlijk moest er toen wel een andere bandnaam komen. Aangezien we allemaal uit Zwolle komen, zijn we ook zogeheten ‘Blauwvingers’. Een journalist kwam op het idee. Een prima naam, maar dan in het Engels, vonden we meteen, want à la sixties en refererend aan zanggroepjes met van die suikerspinkapsels, zoals The Supremes, The Crystals en The Ronettes.”

The Bluebettes komen op vrijdag 10 maart naar Theater Dakota voor ‘Toen was geluk…’. De muzikale entertainmentshow is een trip down memory lane. Hun focus op de jaren zestig komt voort uit die eerste keer op dat Stadsfestival, toen die er het thema waren. De setlist omvat verschillende muziekstijlen, van soul (Marvin Gaye) tot country (Tammy Wynette, Brenda Lee) en van luchtige sixtiespop (Neil Sedaka, The Supremes, The Monkees) tot stampende rock-’n-roll (The Beatles, Chuck Berry). Het publiek wordt ook meegenomen op reis naar het gedachtegoed van ‘flower power’ en haar adagium ‘love, peace and happiness’ – met daarbovenop ook grappen over lichaamshaar en LSD.

Leentjebuur

Swartjes: “Nu we aan onze vijfde theatertour toe zijn gekomen en er weer nieuwe liedjes bij moesten komen, hebben we ondervonden dat de jaren zestig een onuitputtelijke muzikale goudmijn zijn, ook al zijn we dit keer ook leentjebuur gaan spelen bij de nostalgische jaren veertig en vijftig, en naar boven, de jaren zeventig in, met zowel Nederlandstalig als Engelstalig repertoire, onder meer van het legendarische duo Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink.”

Vorig jaar vierden The Bluebettes hun tienjarig jubileum. “Maar we kennen elkaar al langer, wel zo’n zeventien jaar. Destijds liepen we elkaar geregeld tegen het lijf in de Zwolse muziekscene. Toen mijn zus Arlette (zang, red.) op een gegeven moment een bandje begon met haar huisgenoot Chantal (basgitaar), sloot ik (zang, gitaar) daarbij aan. Later zijn Anna (drums) en Esther (toetsen, zang) erbij gekomen. We zijn generatiegenoten, verschillen onderling een jaar of acht.”

[Tekst gaat verder onder afbeelding.]

Is in het licht van die ontstaansgeschiedenis de toevoeging ‘all-female band’ een samenloop van omstandigheden, opportunisme of juist een actuele geuzennaam? “Een beetje van alles. We hebben het altijd belangrijk gevonden om zelf de instrumenten te bespelen in plaats van met een geluidsbandje mee te zingen.” Ze lacht: “Soms krijgen we vanuit het publiek te horen dat we wel héél mooi kunnen playbacken!”

Rock

In de eeuwenlange muziekgeschiedenis zijn vrouwen maar mondjesmaat bedeeld en vertegenwoordigd, en zo ook in de popmuziek. Daar zijn rockbands met uitsluitend vrouwen in de gelederen slechts met een zaklamp te vinden: The Go-Go’s, The Runaways, The Slits, Bikini Kill, The Bangles, Clout en de 4 Non Blondes. Waren er in de sixties eigenlijk wel volbloedbands met een uitsluitend vrouwelijke line-up? “Bij de meidengroepen en zanggroepjes van toen, met hun vaak zoetsappig gezongen liedjes, waren vaak mannelijke muzikanten en producers betrokken. Wijzelf zijn intussen ook een stevige rock-kant op gegaan, met evergreens als ‘Rock and Roll Music’ en ‘Johnny B. Goode’, bijvoorbeeld.”

In ‘Toen was geluk…’ kijkt Swartjes persoonlijk uit naar songs van The Beatles, en The Everly Brothers. ”Heerlijk, dat meerstemmige, engelachtige gezang.” Ook is ze dol op ‘You Don’t Own Me’ (1964) van Lesley Gore, in Nederland ook bekend als ‘Zeg maar niets meer’ van André Hazes. “Maar dat nummer is helaas niet tot onze shortlist doorgedrongen.”

Gitariste bij The Bluebettes

Dat ze op het podium de elektrische gitaar hanteert, is welbeschouwd een toevalligheid. “Ik speelde als kind gitaar, maar bij The Bluebettes was ik oorspronkelijk alleen zangeres. Toen, acht jaar geleden, onze toenmalige gitariste uit de band stapte, bleven ons niet meer dan zes weken over tot het volgende optreden. Ik heb het me toen op de hals gehaald om na een periode van achttien jaar zonder gitaar te hebben gespeeld, de hele show van a tot z uit het hoofd te leren. Het heeft me blaren en angsten opgeleverd, maar ook veel voldoening. Ik ben blij dat ik het heb durven doen.”

The Bluebettes, ‘Toen was geluk…’, vrijdag 10 maart, Theater Dakota, 20.15 uur. Meer informatie: www.theaterdakota.nl

Onze redactie biedt dit verhaal uit de Den Haag Centraal (DHC) van donderdag 9 maart 2023 gratis aan. Wilt u meer Haags nieuws lezen? Koop dan de papieren editie van de krant Den Haag Centraal. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement nemen. U ontvangt DHC 10 weken voor slechts 10 euro.

Standaardportret
Bekijk meer van