Crossing Border: enthousiast publiek in te klein theater

Lange rijen, kleine zalen: wie bij literatuur- en muziekfestival Crossing Border een programmaonderdeel wilde bijwonen, moest er vroeg bij zijn.

Door en

Zaterdagavond. Al vroeg vormt zich een stevige rij naar het achterhuis van de hoofdlocatie van Crossing Border, Korzo aan de Prinsestraat, waar zich het krappe trappenhuis bevindt. Dat wachten wordt alleen niet altijd beloond met een plekje. De bovenzaaltjes zijn eigenlijk te klein voor een festival van dit formaat. Maar de muziek in de grote zaal, de tijdelijke boekhandel en de bar bieden enige compensatie

Gelukkig lukt het nog net binnen te komen bij de Zuid-Afrikaanse auteur Damon Galgut (1963). Hans Bouman interviewt hem over zijn boek ‘De belofte’, een intrigerende familiekroniek waarmee hij vorig jaar de Booker Prize won. “Het verhaal is opgehangen aan vier begrafenissen binnen een witte familie in verschillende tijdperken. Nee, geen politiek, zoals altijd weer wordt verwacht van een Zuid-Afrikaanse schrijver. Dit boek gaat vooral over tijd,” vertelt Galgut, die zondag zou aanschuiven in het tv-programma Brommer op zee.

Melissa Nadler op Crossing Border

Nog meer Afrika op Crossing Border, maar dan op een hele andere manier, bij de Britse schrijver Johny Pitts (1987). Hij schreef alweer een paar jaar geleden ‘Afropeans’, over de positie en identiteit van Afrikanen op verschillende plekken in Europa. Pitts is geen vlotte prater en interviewer Aldith Hunkar, ‘ik ben zelf ook een Afropean’, is nogal veel aan het woord. Zodoende is het interessantste hier de passage over Zweden, die Pitts voorleest uit zijn boek. Ooit een soort multiculturele idylle, nu een land waar radicaal rechts oprukt. In de grote zaal geniet het publiek intussen van Marissa Nadler, een Amerikaanse singer-songwriter met een fluwelen geluid.

[Tekst gaat verder onder afbeelding.]

Marissa Nadler in de grote zaal van Korzo. | Foto: DHC

Benedict Wells     

Hoogtepunt op vrijdagavond is een vraaggesprek met de Duitse auteur Benedict Wells (1984). Helemaal bovenin Korzo spreekt hij met journalist Laura de Jong over zijn oeuvre en de kunst van het schrijven. “De organisatie is al jaren bezig om je hier te krijgen,” trapt De Jong af. Wells lacht, steekt verontschuldigend zijn handen omhoog en zegt blij te zijn dat hij er uiteindelijk is. Het publiek juicht.

Wie op tijd in de rij is gaan staan om Wells te zien, wordt niet teleurgesteld. Het gaat over twee van zijn boeken, zijn debuutroman ‘Dromer’ (in 2003 geschreven en in 2009 uitgebracht) en ‘Hard land’ (2021), zijn laatste werk. Wells dacht met ‘Hard land’ uiteindelijk eens een vrolijk, luchtig boek te publiceren, vertelt hij. Dat kan zowel De Jong als de zaal nauwelijks geloven: “Wat is ook alweer de beginzin van het boek?”, vraagt De Jong haast grappend. Wells moet – wederom – lachen, en zegt: “Die zomer werd ik verliefd en ging mijn moeder dood.”

Schrijfpauze

Een nieuwe Wells hoeven fans voorlopig niet te verwachten. Hij zit middenin een schrijfpauze, en studeert tegenwoordig. “Dat is mijn kleine geheim,” antwoordt Wells op de vraag welke studie hij volgt. Wel is er een boek af over de kunst van het schrijven, in navolging van onder andere de Amerikaanse auteur Stephen King, een naam die vrijdagavond meermaals valt. Maar omdat Wells tegenwoordig dus student is, publiceert hij niet op korte termijn. Nog even wachten dus.

Crossing Border, still going strong, na alle subsidieperikelen van de afgelopen jaren, bracht dit jaar ook weer een editie in Antwerpen. In Den Haag denken we toch met enige weemoed terug aan de festivals in de Koninklijke Schouwburg of het Theater aan het Spui, locaties die meer ruimte en sfeer bieden dan het krappe Korzo.

Wilt u meer Haags nieuws lezen? Koop dan de papieren editie van de krant Den Haag Centraal. Klik hier voor alle verkooppunten. U kunt ook een (proef)abonnement nemen. U ontvangt DHC 10 weken voor slechts 10 euro.

Standaardportret
Bekijk meer van