Net open in Leidschendam: Foodhall Fresh!

Midden in de winkel ligt het pop-uprestaurant van chef Norman Musa. Hoge en lage tafels wisselen elkaar af. Speels opgezet. Het is iets voor half twaalf, maar blijkbaar nog geen etenstijd; niemand neemt nog plaats. “Kom eens.” De Vlieger staat alweer met een ander item in zijn handen. ‘Asa foetida’ staat op het doosje. Gedroogd sap uit de wortels en stelen van de reuzenvenkel Ferula asafoetida. “Ruikt naar prei, hè?! Nee, niet echt lekker, maar het geeft Indiase en Midden-Oosterse gerechten wel een flinke oppepper.”

Aan het eind van de supermarkt staan in de tea boutique tot aan het plafond opgestapelde potten thee. Ook hier moet nog leven in de brouwerij komen. Als we de winkel uitstappen, zien we voor ons een filiaal van D-reizen. Wat raar. Dit is dus een ander gedeelte. De Vlieger ziet de connectie. “Als je hier inspiratie hebt opgedaan, kun je daar meteen je reis naar Azië boeken.”

Bij Robèrt

Voor het grootste gedeelte van Fresh! moeten we naar beneden. Vanaf de  roltrap zien we kiosken, voorzien van een open stalen constructie. Vanuit het hoge glazen dak schijnt het daglicht naar binnen. Terwijl we koffiezaak Kaafi en chocoladewinkel Leonidas passeren, vertelt De Vlieger dat een collega-ondernemer eens naar de prijzen had geïnformeerd. “Het schijnt dat je hier honderdtwintigduizend euro huur per jaar betaalt, plus vijfentwintigduizend euro aan marketingkosten. Dan moet je wel veel omzetten hoor.”

Michiel de Vlieger in gesprek met de dame van More Pastry

Bij More Pastry begroet hij het meisje dat achter de counter staat met cakejes en taartjes. “Goedemorgen, hoe gaan de zaken hier?” De brunette reageert eerlijk. “De ene keer druk, de andere keer zit je een beetje om je heen te kijken. Het duurde ook erg lang voordat we eindelijk open konden gaan,” zucht ze. Maart was beloofd, maar het werd 29 november. We hebben een beetje met haar te doen.

Miranda met de appeltaart

Bij Robèrt, is het een stuk drukker. Bijna iedere Nederlander kent intussen patissier Robèrt van Beckhoven van het tv-programma ‘Heel Holland Bakt’. Zijn bakkerij ligt vol broden, taarten, cakejes en ander lekkers. Naast ons twijfelen de dames van Kaas en Zo of ze er verstandig aan doen om die smakelijke bolus te kopen. “Vraag om een vork,” waarschuwt De Vlieger. “Het plakt als een gek.” Medewerker Miranda laat ons speltbrood proeven met koffie-amandelpasta. “Dit is zulk lekker spul,” zegt de blonde dame. “En?” Ze kijkt ons vragend aan. Vinden wij ook. Hups, twee potjes pasta mee en ook dat speltbrood graag. Daarna krijgen we nog een stuk van de appeltaart met abrikozengelei. Jongens, verslavend. Nu nog komen de producten grotendeels uit de bakkerij in Oisterwijk. Maar niet voor lang. Dit jaar opent Van Beckhoven een boulangerie en patisserie met cursusruimte van meer dan 800 vierkante meter op de eerste verdieping.

Wine Drive Thru

“Hey, jij hier?!” De Vlieger groet een bekende: Marc Paardekooper, vinoloog en accountmanager bij Sr. Vino, wijnwinkel met de eerste ‘Wine Drive Thru’ van Nederland. “Afgerekende doosjes kun je hier achterlaten, en als je dan straks met je auto voorbijrijdt, dan druk je op de bel en dan zet ik het pakket in de achterbak.” Dat is handig. Een doos wordt het niet, wel twee speciaalbieren uit Piemonte, genaamd Baladin. Een wijnmakersfamilie die zich nu ook in het brouwen van bieren heeft bekwaamd. We laten de biertjes achter bij Paardekooper en nemen een kijkje bij slagerij Christiaanse.

De ‘Wine Drive Thru’ zet een wijndoos in je auto 

De Vlieger krijgt het er warm van. “Mijn god, zie je hoeveel ovens hier staan?” Hij telt tot zes. “Die kosten tussen de twaalf- en vijftienduizend euro per stuk. Wat een investering. Dan moeten de zaken wel goed gaan.” En dat gaan ze ook. “We krijgen de kans niet om elkaar aan te kijken,” vertelt de bedrijfsleider. Je moet een nummertje trekken voordat je geholpen wordt. Natuurlijk ligt er vlees, maar er is ook een heel gedeelte voor kant-en-klaarmaaltijden. Voor 6,50 kun je een stoof met aardappelgratin niet laten liggen, dus die gaat weer in het mandje. “Je kunt het beter goed kopen dan slecht maken,” fluistert De Vlieger.

Markthal

We lopen een mediteraan rondje langs Victor Russo’s Osteria (Italiaans), Jabugo bar Iberico (Spaans) en Adega, een Portugese delicatessenwinkel waar we de mooie, kleurrijke visconserven met tonijn, makreel en ansjovis niet kunnen weerstaan. Daarna twijfelen we of we bij Toko Bali (druk en gezellig) een sateetje halen of toch Itoshii Sushi Shop (clean en rustig) proberen. We doen het laatste. Overigens zijn het geen Japanners, maar Chinezen met zaken in Hoofddorp, Zwolle en Lisse. Wat er in het tempurakoekje zit, vraagt De Vlieger. “Dat is geheim,” gniffelt de jongen. “Nou, ik eet ’m in elk geval met mijn handen hoor.” Dan gaat de telefoon van De Vlieger: “Weet je waar ik nu zit? In Fresh!. Ja, is leuk hoor. Nee, geen Markthal, kleiner, maar fijner. Je moet er zeker een keer maar toe. Maar laat je bankpasje wel thuis.”