‘Veel mensen zijn politiek bewusteloos’
Hoe dichterbij de verkiezingen komen, hoe vaker het gaat over de opkomst. In Laak is daar volgens kenners niet veel van te verwachten. Wie wil weten wat er leeft onder de bewoners, komt vroeg of laat bij het Vadercentrum Adam uit.
“Een Nederlander, een Surinamer, een Turk, een Eritreër…” Bilal Sahin wijst de mannen achter de grijze computers één voor één aan. Het zijn deelnemers aan een avondklasje computerles in de kelder van het Vadercentrum Adam in Laak. ‘Digitale analfabeten,’ noemt Sahin de middelbare mannen, die hier voor een klein prijsje (50 eurocent per les) leren omgaan met de computer. In zijn buurtcentrum komen mensen van uiteenlopende komaf samen, wil Sahin met zijn opsomming van nationaliteiten maar zeggen.
Hoe anders is dat doorgaans buiten de deuren van het Vadercentrum. ‘Segregatie’ en ‘polarisatie’ zijn woorden die bij Sahin opkomen als hij de sociale gesteldheid van Laak beschrijft. Als geen ander kent de 51-jarige Hagenaar van Turkse oorsprong de bewoners en hun sores in deze wijk. Wie wil weten wat er leeft onder de ‘vergeten mensen’ van Laak, komt vroeg of laat bij hem uit. Al zeventien jaar ziet hij buurtbewoners die verlegen zitten om aandacht of hulp komen en gaan. Het centrum biedt onder meer taalklasjes, lascursussen en yogalessen aan, en heeft een weggeefwinkel waar behoeftige wijkbewoners wat kleding of huisraad kunnen krijgen. “Hier komt de onderklasse,” zegt Sahin. “Zij hebben geen contact met de middenstand.”
Laagste opkomst
De gemeenteraadsverkiezingen mogen voor de deur staan, het laat de meeste inwoners van Laak koud. Het stadsdeel telde vier jaar geleden een schrikbarend lage opkomst van nog geen 35 procent, de laagste in heel Den Haag. Wie wel stemde, deed dat afgelopen Kamerverkiezingen vooral op de PVV of DENK. Wat leeft er aan de ‘andere’ kant van het spoor?
Allochtonen voelen zich niet gewenst, autochtonen maken zich zorgen over de veiligheid.
“Veel mensen zijn politiek bewusteloos,” vertelt Sahin achter zijn bureau, nadat hij een rondleiding heeft gegeven langs de werkplaats en het naaiatelier. Buurtbewoners hebben geen idee wat lokale politiek inhoudt, merkt hij, laat staan welke partij bij hen past. “Ik moest vandaag aan iemand uitleggen wat je met je stempas moet doen als je bij een stembureau komt.” Die politieke desinteresse ziet hij alleen maar toenemen, maar dat ligt niet aan henzelf. “Politici laten zich hier maar één keer in de vier jaar zien. Dan krijg je dit.”
Vadercentrum en wijkproblemen
Dagelijks komt het Vadercentrum in aanraking met wijkproblemen die zich niet of nauwelijks in het stemhokje laten horen, zoals de verborgen armoede. “Hoeveel mensen ik wel niet ken die in de weggeefwinkel smeken om een matras met vlekken,” illustreert Sahin. En dan is het nog veel – vooral Turkse – wijkbewoners hun eer te na om aan te kloppen voor hulp, ook al hebben ze die hard nodig. Via de weggeefwinkel probeert het Vadercentrum aan te klampen met deze stille behoeftigen. “De gratis kleding is een lokkertje om met die mensen in contact te komen.”
Ook eenzaamheid is een sluimerend probleem in Laak, vervolgt Sahin. Niet alleen onder ouderen. “Je kunt het je niet voorstellen, maar er zijn hier dertigers die eenzaam zijn.” Vaak zijn het wijkbewoners zonder maatschappelijk succes die geïsoleerd hun dagen slijten. “Veel hebben geen e-mail of whatsapp.”
Zoals het politieke landschap versplintert, ziet Sahin ook de tegenstellingen tussen sociale groepen in Laak groeien. “Allochtonen voelen zich niet gewenst, autochtonen maken zich zorgen over de veiligheid.” Ook binnen de veelkleurige migratiegemeenschap zijn de onderlinge spanningen de afgelopen vier jaar er niet minder op geworden, en dat uit zich in de gebrekkige cohesie van de wijk. “Er zijn ouders die hun kinderen niet op de basisschool om de hoek zetten, maar naar de andere kant van de stad rijden omdat hun groep daar een school heeft.” Hetzelfde geldt voor de voetbalclub. Bij het Vadercentrum mengen de groepen wel, dankzij een kunstgreep van Sahin. “Bij het indelen van de klasjes zorg ik voor een goede mix.”
Raadszetel?
Veel gaat ook goed in Laak, wil hij benadrukken. Maar op de vraag wat de politiek de afgelopen vier jaar voor het stadsdeel heeft betekend, heeft Sahin niet gelijk een antwoord. Misschien wel daarom dat hij deze verkiezingen op de lijst van GroenLinks staat (plek 7). Zijn voornemen: wat het Vadercentrum doet op wijkniveau uitbreiden naar de rest van de stad. Of hij kans maakt op een raadszetel? “De meeste kandidaten hebben één groep van wie ze stemmen krijgen, ik van allemaal,” lacht hij.
Tegen het einde van het gesprek loopt een man met muts en bodywarmer het kantoortje binnen. Hij overhandigt Sahin een bonnetje ter waarde van 2 euro, maar zegt het geld niet terug te hoeven. “Voordat hij hier kwam, maakte hij ruzie met iedereen,” vertelt Sahin, als de man is vertrokken en het bonnetje versnipperd in de prullenbak ligt. “Vandaag heeft hij voor dertig man muntthee gemaakt en hij betaalt dat graag uit eigen zak. Zoiets komt uit het hart. Dit gebeurt zodra je mensen wat aandacht en vertrouwen geeft.”
